รีเซต

บทละครโทรทัศน์ สองรักสองวิญญาณ ตอนที่ 3

บทละครโทรทัศน์ สองรักสองวิญญาณ ตอนที่ 3
17 เมษายน 2558 ( 11:46 )
226.7K
สองรักสองวิญญาณ ตอนที่ 3
12 หน้า

หน้าบริษัท Yoi Group (Thailand) พนักงานต่อแถวรอตอกบัตรเรียบร้อยเช่นเคย อนวัชเดินผ่านพนักงาน ทุกคนพากันมองอนวัชที่ทำผมแปลกตา อนวัชประหม่าไม่รู้ว่ามองทำไมได้แต่ยิ้มสุภาพให้ 

สัญญาเดินตามอนวัชมองเห็นพนักงานสาวๆมากมาย สัญญาผิวปากเจ้าชู้ใส่ แล้วหันเจอก้นพนักงานสาวที่ยืนต่อแถวอยู่หน้าอนวัช คันมือทนไม่ได้ เพ่งพลังตีก้นเพี๊ยะเข้าให้ พนักงานสาวหันมาคิดว่าอนวัชเป็นคนจับก้นเธอ อนวัชไม่รู้เรื่องมองพนักงานสาวแล้วยิ้มให้งงๆ พนักงานตบหน้าอนวัชเพี๊ยะ! 

“ทะลึ่ง! คิดว่าพี่สมศรีให้ท้ายแล้วจะทำทุเรศๆแบบนี้ได้เหรอ!” 

อนวัชงงๆ ไม่เข้าใจ พนักงานคนอื่นๆ พากันมองอนวัช มีสัญญาที่คิกคักอยู่คนเดียว “อุ้ย! แก่นเซี้ยว...ดุแบบนี้พี่ชอบ” 

 

อนวัชวางของที่โต๊ะ หันเห็นเงาตนเองในกระจก เห็นผมตนเองหวีเสยตั้งแล้วตกใจ “ทำไม? ทำไมผมเป็นแบบนี้ได้ละ?” 

“ไม่ยากหรอกไอ้จืด สมัยพี่เค้าใช้น้ำมันย้าดเล่ แต่พี่หาย้าดเล่ไม่ได้เลยใช้อะไรของน้องนุชก็ไม่รู้  เห็นเขียนว่ายู้ฮู” อนวัชพยายามสางผมให้ลู่ลงมาเหมือนเดิม แต่ไม่สำเร็จ ทันใดนั้นเพลงจังหว่ะน่ารักดังขึ้น อนวัชละจากเรื่องผม เต้นออกกำลังพร้อมกับพนักงานคนอื่น  สัญญายืนมองทุกคนเต้น ส่ายหน้ารับไม่ได้กับท่าเต้นเชยๆ ชกไปทางซ้ายที ชกไปทางขวาที 

สัญญาโดดเข้าสิงร่างอนวัช แล้วเต้นท่าเอลวิสยุกยิก มั่นใจเกินร้อย พนักงานทุกคนค่อยๆหยุดเต้นมองสัญญาในร่างอนวัชตะลึงอึ้งกันไป สัญญาภูมิใจ หลับหูหลับตาเต้นต่อยุกยิกแล้วหมุนไปเจอสมศรียืนมองงงอยู่ สัญญาชะงักไม่รู้จักสมศรี 

“เต้นอะไรของเธออนวัช? ..... ก็ดี คนเราเวลาเครียดก็ต้องระบาย ขอให้ทุกคนเอาอนวัชเป็นตัวอย่าง....” พนักงานปรบมือพร้อมเพรียงกัน สัญญารีบยืดรับน่าหมั่นไส้  “แต่ก็อย่าลืมนะอนวัช ว่างานจะดีได้เราต้อง.....”

สัญญามองสมศรีที่รอให้พูดอะไรบางอย่างต่อ รวมถึงพนักงานทุกคนก็รอฟังด้วย “ต้องตั้งใจทำงานครับผ๊ม!” 

สมศรีชะงักเหล่อนวัช “งานจะดีได้เราต้อง....”

สัญญาไม่รู้จะตอบว่าอะไร เข้าตาจนโดดออกจากร่างวัชซะเลย “ตอบเค้าเองแล้วกันไอ้จืด”

อนวัชได้สติ ความจำสุดท้ายคือเต้นแอโรบิคอยู่ เลยเต้นแอโรบิคใส่สมศรี  

“นายอนวัช! ชั้นให้เธอตอบ เธอมาเต้นใส่ชั้นทำไม!”

อนวัชงงๆ มองรอบตัวเห็นทุกคนมองตนเองอยู่ สมศรีถอนใจเดินออกไป อนวัชยังคงงงอยู่กับเหตุการณ์ตรงหน้า


12 หน้า