บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร แรด ตอนที่ 18 หน้า 2
สมาคมเหยี่ยวแดง คณินพูดต่อหน้าทุกคนด้วยสีหน้าจริงจัง...เยื้องหลังไปเล็กน้อยเป็นกิตติยืนอยู่ และลูกน้อง 4คนที่มุมห้อง
“ที่นัดประชุมวันนี้ เพราะต้องการจะประกาศให้ทุกคนในแก๊งของเรารู้ว่า แก๊งของเรามีหนอนบ่อนไส้แฝงตัวอยู่ มันเป็นสุนัขรับใช้ที่คอยเป็นสายและทำงานให้กับแก๊งชั่วแก๊งหนึ่งมานานแล้ว” ทุกคนหันมองหน้ากันว่าใครฟระ เสี่ยเป้งกับเสี่ยบุ๊งหันมองหน้ากัน....มึงรึเปล่า??? คณินดูโหดเสียงเหี้ยม “และอั๊วรู้ตัวแล้วว่ามันเป็นใคร ถ้ายังไม่อยากตาย!!! คุกเข่าลง!!!” ทุกคนยืนนิ่ง...บรรยากาศเคร่งเครียด “อั๊วจะนับหนึ่งถึงสิบ สิบวินาทีกับลมหายใจชั่วชีวิต คิดให้ดีๆล่ะ จะเลือกอะไร”
มนชิตขยับเข้ามายืนปะปนกับลูกน้องในแถวหลัง ด้วยใบหน้านิ่ง
“สิบ...เก้า...แปด...”
ซินแสง้วงนั่งยองลงแล้วแตะตัวแพนที่นั่งพิงเสาอยู่อย่างหมดแรง “อาแพน...”
แพนค่อยๆลืมตาขึ้นอย่างเหนื่อยอ่อน ก่อนได้สติ เพราะความคิดตกค้างเรื่องคณินผุดขึ้นทันที แพนโพล่งออกมา
“อย่าให้เขาไปนะคะซินแส อย่าให้เขาไป!!!”
“อย่าเพิ่งห่วงคนอื่น ห่วงตัวลื้อก่อน ตอนนี้อาการลื้อแย่ลงอีกแล้ว”
แพนกลั้นใจประคองตัวขึ้นนั่งแล้วจับมือซินแสไว้อย่างอ้อนวอน “ฉันไม่เป็นไรค่ะ ซินแสไม่ต้องห่วง ซินแสไปหาเขา บอกเขาว่าซินแสสกัดยาถอนพิษได้แล้ว เขาไม่จำเป็นต้องทำอะไรแล้ว ให้เขาหยุดทุกอย่าง”
“ขอบใจนะ ที่ลื้อชี้หนทางให้อั๊วทำผิดศีลข้อมุสา ขอบใจลื้อจริงๆ”
“โกหกเพื่อให้เขามีชีวิตรอด คงไม่บาปหรอกค่ะ นะคะซินแส”
“ลื้อละเว้น แต่สวรรค์เอาด้วยรึเปล่าไม่รู้”
แพนอยากจะร้องไห้...ทำไมชีวิตถึงได้ยากเย็นอย่างนี้
คณินกวาดสายตาดุดันมองทุกคนที่ยังยืนเฉยอย่างหัวเสีย ดูโหดเกินกว่าจะเป็นตัวเขา “สาม.....สอง......หนึ่ง!!!”
ทุกคนยืนนิ่งเหมือนหุ่นไร้ลมหายใจ แม้แต่มนชิตที่แค่ทำหน้าเย้ยหยันเล็กๆ...ใครจะยอมรับวะ! คณินหันไปมองลูกน้อง 4 คนที่ยืนอยู่มุมห้อง แล้วพยักหน้าให้เข้ามา โดยไม่ต้องออกคำสั่ง...ลูกน้องทั้ง 4 เข้ามาปุ๊บก็ตรงเข้าล็อคตัวกิตติไว้ “เฮ้ย!!! ทำอะไรอั๊วะ!!!”
ทุกคนจากยืนนิ่งเปลี่ยนเป็นตกใจ แปลกใจ ประหลาดใจจนส่งเสียงฮือ เสี่ยบุ๊ง เสี่ยเป้งหันมองหน้ากัน มนชิตอึ้ง
คณินตรงเข้าไปจับคอเสื้อกิตติแล้วกระชากอย่างแรง “ลื้อคือคนที่อั๊วไว้ใจที่สุด แต่ลื้อกลับทรยศอย่างเลือดเย็น!!!!”
“เปล่านะครับคุณคิ้ม ผมซื่อสัตย์กับเถ้าแก่และคุณเท่าชีวิต ลมหายใจของผมเป็นของแก๊งเหยี่ยวแดง”
“พอ อั๊วะไม่อยากฟัง บอกมาว่าลื้อขายข่าวให้ศัตรูของเรามานานเท่าไหร่แล้ว!!!!!”
“ไม่นะครับคุณคิ้ม ผมไม่ได้ทำ!!!”