บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร แรด ตอนที่ 4 หน้า 4
“ไอ้เป้ง” เสี่ยบุ๊งและลูกน้องทั้ง 6 ยืนอยู่เบื้องหน้า “คืนเงินมาให้อั๊ว”
“อะไรกันไอ้บุ๊ง ก็เราตกลงกันแล้วไง”
“ไปถามลูกสาวลื้อดูเอาเองสิ ของมีตำหนิแบบนั้น คิดจะมาย้อมแมวขาย จะคืนดีๆหรือจะให้ลูกน้องอั้วไปล้วงให้”
“แต่อั๊วะเล่นหมดแล้ว จะเอาที่ไหนมาคืนลื้อ”
“นั่นมันเรื่องปัญหาของลื้อ ไปหามา”
“งั้นอั๊วะยืมลื้อก่อนได้มั้ย”
เสี่ยบุ๊งลืมตัว “ได้ เอาเท่าไหร่” เสี่ยบุ๊งรู้ตัว “เฮ้ย ไอ้บ้า นี่ลื้อกวนประสาทอั๊วะเหรอ อย่าให้อั๊วะอารมณ์เสียไปมากกว่านี้นะ ไปหามาคืนอั๊วะในสามวัน ถ้าไม่ได้ อั๊วะยึดบ้านลื้อ” เสี่ยบุ๊งพูดจบก็เดินผ่านเสี่ยเป้งกับมนชิตเข้าบ่อนไป
เสี่ยเป้งทำท่าฮึดฮัดใส่ตามหลังเสี่ยบุ๊ง “คิดว่าอั๊วะจะจนมุมเรอะ”
“คราวนี้จะทำยังไงป๊า สงสัยจะไม่มีที่ซุกหัวนอนกันก็คราวนี้”
“ใครบอกลื้อ ไอ้บุ๊งไม่เอาก็ดี อั๊วะจะได้ขายอาแพนให้ไอ้คุณคิ้ม ท่าทางมันก็สนใจอาแพนอยู่”
“ป๊า!!” มนชิตมองหน้าพ่ออย่างไม่พอใจ แล้วเดินออกไปอย่างหัวเสีย
เสี่ยเป้งตาวาว คิดว่าจะได้เงินก้อนโตอีกแน่ๆ
คณินกับเสี่ยเส็งเดินถกเถียงกันมาหน้าโรงสี ระหว่างทางจะเดินมาขึ้นรถ
“ถ้าเราอยากจะแก้ปัญหานะป๊า ก็คือล้มเลิกแก๊ง ล้างระบบไปเลย”
เสี่ยเส็งตะคอก “นั่นเรียกว่าตัด ไม่ใช่แก้!!!” เสี่ยเส็งเสียงดัง “ไม่ได้หรอก แก๊งเราเอาไว้คุมพวกเกเร ควบคุมพี่น้องเราที่มันนอกคอก ในอนาคตจะเป็นไงป๊าไม่รู้ แต่ ณ วันนี้ มันยังต้องอยู่ ลื้อขึ้นรับตำแหน่งอย่างเป็นทางการซะ”
คณินประชด “หัวหน้าแก๊งนี่เงินเดือนเท่าไหร่นะ”
“เงินเดือนคือ อำนาจบารมี”
“ไม่ใช่ความเกลียดชังเหรอ”
“บอกแล้วไง แก๊งเราไม่ทำร้ายชาวบ้าน ไม่ทำผิดกฎหมาย อั๊วถึงอยากได้คนดี มีความยุติธรรมมาบริหารอำนาจนี้ไง ซึ่งก็คือลื้อ เป็นไอ้บุ๊ง คนที่นี่เดือดร้อนแน่”
“แล้วถ้าไม่ใช่ทั้งผมและเสี่ยบุ๊งล่ะ”
เสี่ยเส็งคิดหนัก “ก็คนที่ขโมยตราหัวหน้าแก๊งไปยังไงล่ะ”
“ป่านนี้มันเอาไปตึ๋งที่ร้านทอง เอาเงินไปเที่ยวโรงน้ำชาแล้วมั้ง”