บทละครโทรทัศน์ สุสานคนเป็น ตอนที่ 10
ที่โต๊ะอาหารบ้านลั่นทม รสสุคนธ์ในชุดดำเดินเข้ามาเห็นนฤมล หนุ่ย และโหน่ง กินอาหารเช้าอยู่ หวาน สวาท จิ้มลิ้มและยาใจกำลังทำความสะอาดบ้านอยู่ทางหนึ่ง ทุกคนมีสีหน้าไม่สบายใจ
“น้องรส คุณชีพกลับมาหรือยังจ๊ะ” นฤมลทัก
“ยัง”
ธารินทร์เดินเข้ามา มองหาอุษา หวานรีบบอก “คุณษาเอาของไปไหว้คุณผู้หญิงที่สุสานยังไม่กลับมาค่ะ”
อุษาเดินนำพวกฉ่ำเข้ามาพอดี ทักธารินทร์ “รินทร์มาแล้วเหรอคะ ขอโทษค่ะช้าไปหน่อย ษามัวแต่ตรวจดูในสุสานอยู่”
“มีอะไรผิดปกติเหรอ”
“ก็ไม่มีนะคะแต่ทำไมกลิ่นถึงแรงมากเหมือนกับมีใครไปเปิดฝาโลง”
รสสุคนธ์ชะงักหูผึ่งสีหน้าครุ่นคิด ถึงในความฝัน ชีพวิ่งเหนื่อยหอบมาจากทางสุสาน แล้วร้องให้รสช่วยด้วยเสียงแหบๆ รสสุคนธ์ตกใจมากร้องเสียงหลง “ใช่แล้วที่สุสาน คุณชีพ..” รสสุคนธ์วิ่งออกไป
“อะไรเหรอษา รสสุคนธ์พูดถึงสุสานทำไม แล้วคุณชีพมีอะไร เกิดอะไรขึ้นเหรอ” ธารินทร์งง
สีหน้าอุษาเหมือนคิดอะไรได้ ตกใจ ไม่ตอบรีบวิ่งตามรสสุคนธ์ไป ทุกคนตกใจ วิ่งตามกันไปทั้งหมด
ในสุสาน/ในโลงศพ รสสุคนธ์เปิดประตูสุสานเข้าไป รสสุคนธ์ผงะกับกลิ่นศพ รสสุคนธ์มองไปที่โลง ตัดสินใจตะโกน “ชีพ..ชีพคุณอยู่ในนี้หรือเปล่า”
ภายในโลง ชีพกำลังอ่อนระโหยหมดหวังดีใจสุดขีด “รสช่วยด้วย ช่วยฉันด้วย ฉันอยู่ในโลง”
ศพลั่นทมลืมตาเสียงกร้าว ดวงตาและใบหน้าของลั่นทมน่ากลัวสุดๆ “มาจนได้”
พวกอุษาตามมาถึง รสสุคนธ์รีบหันมาบอก “พวกแกเปิดโลงสิ”
“เปิดทำไม”
“ฉันสงสัยว่าคุณชีพจะอยู่ในโลง เร็วสิใครก็ได้รีบเปิดเร็ว”
อุษาอึ้ง ทุกคนชะโงกดูกันอย่างตื่นเต้น
ธารินทร์มองที่โลงแล้วบอกทุกคน “รอกันอยู่ตรงนี้ ผมจะเข้าไปดูเอง”
“ษาไปด้วยค่ะ”
ธารินทร์กับอุษาเข้าไปในสุสาน รสสุคนธ์กับทุกคนออกันอยู่หน้าประตู ต่างพากันปิดจมูกเพราะเหม็นมาก ในโลงศพ
ชีพร้อนรน “เร็วเข้า ช่วยฉันออกไปที ฉันอยู่ในนี้”
“คุณมีโอกาสอีกครั้งแล้วนะชีพ ถ้าคราวนี้คุณยังไม่สำนึก คุณจะไม่มีโอกาสอีกจำไว้ให้ดี”
ธารินทร์เปิดฝาโลงช้าๆ ธารินทร์ผงะ ชีพทะลึ่งพรวดขึ้นมา ตาเหลือกลาน ร้องลั่น “ช่วยด้วย!”