บทละครโทรทัศน์ สุสานคนเป็น ตอนที่ 1 หน้า 32
10 สิงหาคม 2564 ( 12:00 )
606.1K
1
ลั่นทมเปิดดู เห็นเป็นประกาศบรรจุพนักงาน ลั่นทมไล่ชื่อไปจนถึงคำว่า “รสสุคนธ์ แก้วเดชดี” ลั่นทมชะงัก
“นี่อะไร เพิ่งทำไม่ใช่เหรอ บรรจุแล้ว”
“ถามน้าชีพดูแล้วกันค่ะ”
ชีพเข้ามาพอดี อุษาเลี่ยงออกไป
“อะไรหรือจ๊ะทม”
ลั่นทมชี้ให้ดูชื่อของรสสุคนธ์
“ก็สายสมรเขาบอกว่าเรียนรู้งานได้ไว ดีกว่าต้องมาสอนงานคนใหม่นะทม...”
ชีพหอมแก้ม ลั่นทมมีสีหน้าแช่มชื่นขึ้น
“แล้วแต่คุณนะ ผมเคารพการตัดสินใจของคุณเสมอ”
“ถ้าเป็นอย่างที่ชีพบอกก็ไม่น่ามีปัญหาอะไร”
ลั่นทมเซ็นชื่อลง ชีพยืนมองดู อมยิ้ม หอมแก้มอีกที
“มีอีกเรื่องที่อยากขอ...”
“ใช้คำว่าปรึกษาดีกว่าค่ะ”
“ห้องแม่หวานน่ะคับแคบมาก...ผมเห็นแกดีกับคุณมาตลอด ถ้าไม่มีแก เราคงแย่ เลยอยากให้แกย้ายห้องใหม่ที่ใหญ่แล้วก็สะดวกกว่าเก่า...”
“ตามใจชีพเถอะค่ะ...”
ชีพหอมแก้มอีกเป็นครั้งที่สาม ลั่นทมเอียงอายตามประสาผู้หญิง
ห้องใหม่ของหวาน หวานกับรสสุคนธ์มองดูห้องกว้างขวางมีเตียงพร้อมสรรพ มีตู้เสื้อผ้า โต๊ะเครื่องแป้งครบครัน
“ว้าย มีแอร์ด้วย” รสสุคนธ์ยิ้มภาคภูมิใจ
“ทุกอย่างเป็นความหวังดีของคุณชีพเค้า แม่หวานต้องขอบคุณคุณชีพ...เขาอยากตอบแทนที่แม่หวานดีกับฉันมาตลอดน่ะ...”
หวานยกมือไหว้ “ขอบพระคุณมากเลยค่ะคุณผู้หญิง ไม่คิดว่าขี้ข้าอย่างนังหวานจะได้มีวาสนามีห้องหับส่วนตัวใหญ่ๆ อย่างนี้ ไหว้ท่านซะสินังรส”
รสสุคนธ์ไหว้ “ขอบคุณมากค่ะคุณผู้หญิง ต่อไปน้าหวานกับรสจะได้ไม่ต้องนอนเบียดกันแล้ว...”
“คุณชีพคงเห็นเธอสองคนลำบาก เขาก็เลยมีน้ำใจ..”
ลั่นทมออกไป รสสุคนธ์หัวเราะเบาๆ หวานหันมาทันที
“เพราะแกใช่มั้ยนังรส...”
“อุ๊ย คุณผู้หญิงผู้แสนดีของน้าเพิ่งพูดหยกๆ ว่าเป็นน้ำใจของคุณชีพ น้าจะมาเหมาว่าเป็นฝีมือฉันได้ยังไง”
“ก็ถ้าแกไม่เสนอ มีหรือที่เขาจะสนอง”