บทละครโทรทัศน์ บ่วงอธิฏฐาน ตอนที่ 10 หน้า 4
ข้างถนนที่เกิดเหตุ รถยนต์ชนท้ายต่อกันร่วมสิบคัน โดยมีรถโยสิตาเป็นต้นขบวนรถติดยาวเหยียด ตำรวจอำนวยความสะดวกจราจร ผู้เสียหายออกมาเซ็งนอกรถ รอการลงบันทึกคดี กฤตธรจอดรถแล้วลงจากรถ รีบเดินเข้ามามองหาโยสิตา โยสิตายืนอยู่นอกรถ ยังอกสั่นขวัญแขวนกับเรื่องที่เกิดขึ้น
“คุณโย...” โยสิตาหันมาเห็นกฤตธร..วินาทีแรกคือเหมือนเห็นแสงสว่าง “คุณเป็นอะไรรึเปล่า เจ็บตรงไหนบ้าง”
โยสิตาได้แต่ส่ายหน้า ความตกใจ ความดีใจปะปนกันจนร้องไห้ออกมา กฤตธรเอื้อมมือมาจับแขนโยสิตา แค่สัมผัสก็รู้สึกได้ถึงความรู้สึกมากมาย โยสิตาซบกฤตธรร้องไห้ กฤตธรเก้กังไม่ได้กอดตอบ แต่แค่สัมผัสให้อุ่นใจ
ที่โรงพยาบาล หน้าห้องฉุกเฉิน โยสิตาออกมาจากห้องตรวจ
กฤตธรรีบลุกเดินเข้ามาหา “เป็นยังไงบ้างคุณโย”
“ฉันบอกแล้วว่าไม่เป็นไร คุณก็ไม่เชื่อ”
“ตรวจให้แน่ใจน่ะดีแล้วครับ นี่คุณโทรบอกคุณพ่อคุณรึยัง”
“บอกแต่ว่าฉันคงกลับบ้านช้าหน่อย ไม่กล้าบอกเรื่องอุบัติเหตุ ฉันกลัวพ่อเป็นห่วง ขอบคุณมากที่อุตส่าห์มาไม่งั้นฉันคงแย่”
“ผมต่างหากที่ต้องขอบคุณคุณ ที่เวลาคุณลำบากคุณนึกถึงผมเป็นคนแรก” กฤตธรเอ่ยซึ้งใจ
ตอนค่ำ บ้านอธิน อธินเดินออกมามองอย่างแปลกใจเพราะโยสิตาไม่ได้กลับมาด้วยรถตัวเอง
กฤตธรเข้ามาเอ่ยทักทาย “สวัสดีครับคุณอา”
“สวัสดีคุณกฤต แล้วนี่รถลูกไปไหนล่ะโย” อธินตอบรับแล้วหันไปถามโยสิตา
“เกิดอุบัติเหตุนิดหน่อยค่ะพ่อ”
“สามวันดีสี่วันไข้อย่างนี้ พ่อว่าขายมันทิ้งไปซะเถอะ ทนใช้อยู่อย่างนี้ได้ไม่คุ้มเสีย แล้วนี่ก็เลยต้องรบกวนคุณกฤตอีกแล้ว”
กฤตธรได้โอกาสรีบเอ่ย “ไม่ได้รบกวนอะไรเลยครับคุณอา ผมตั้งใจมาพบคุณอาอยู่แล้ว เพราะมีธุระสำคัญอยากเรียนปรึกษาด้วยน่ะครับ”
กฤตธรให้คำมั่นกับอธิน “คุณพ่อผมท่านก็กังวลกับเรื่องนี้เหมือนกัน ท่านว่ามีทางไหนที่จะแสดงความจริงใจกับเรื่องนี้ได้ ท่านก็ยินดีครับ ท่านตั้งใจที่จะช่วยสนับสนุนงานค้นคว้าของคุณอาจริงๆ”
“ถ้าเป็นความช่วยเหลืออย่างไม่มีเงื่อนไขอะไร ก็คงไม่มีปัญหาหรอกคุณกฤต” อธินตอบรับอย่างยินดี
“ผมยืนยันได้ครับ ไม่มีเงื่อนไขอะไรทั้งสิ้น ทุกอย่างเพื่องานด้านการศึกษาครับ” กฤตธรล้วงหยิบบางอย่างออกมาจากกระเป๋าเสื้อ “เพื่อความมั่นใจ คุณอารับของสิ่งนี้ไว้ก็ได้ครับ”กฤตธรวางสิ่งของนั้นลงบนโต๊ะตรงหน้าอธิน
โยสิตาตะลึงกับสิ่งที่ได้เห็น อธินก็แทบลืมหายใจ เพราะสิ่งที่ปรากฏตรงหน้าคืออีกครึ่งวงของพาหุรัดทองคำ