บทละครโทรทัศน์ สายลับจับแอ๊บ ตอน 17

บทโทรทัศน์  มานะ…สติ

เวที ปาร์ตี้นี้ผีดุ บนเวทีได้ยินเสียงไมค์หอน ทุกคนหันไปมองเห็นเควินแต่งเป็นผีกัด จุงเบผีชัคกี้เดินขึ้นมาบนเวที

“เอาละครับ ผมโดนบังคับให้ออกมาประกาศโชว์ต่อไปในชุดนี้” ต้อยติ่งกรี๊ดคอแทบแตก

เควิน/จงเบ “และสำหรับโชว์ในวันนี้ พิเศษมาก เพราะเราได้รับเกียรติจากป้าๆวัยเก๋า ตัวแม่แห่งวงการคาบาเร่ต์ ที่ห่างหายจากเวทีไปนาน วันนี้พวกเธอทั้งหมดจะมารวมตัวกัน ขอเชิญพบกับโชว์สุดพิเศษกันได้เลยครับ”

เสียงปรบมือดังสนั่น ไฟเริ่มหรี่ลง เห็นบัวบุหงากับพันธิตที่ยืนอยู่หน้าเวที ตั้งใจดูเป็นพิเศษเพลงเร้าใจขึ้น เห็นกระเทยทั้งแก๊งค์ยืนหันหลังโพส พอเริ่มเต้นผู้คนกรี๊ดรับกันถล่มทลาย แต่บัวบุหงายืนช็อค เพราะหนึ่งในนั้นมีพ่อของเธอ! บนเวที พ่อเต่า เจ๊โดม และแกงค์กระเทยกำลังเต้นท่าร้อนแรง เห็นคนอื่นในงานกรี๊ดวี้ดว้ายด้วยความถูกใจ พ่อเต่าเต้นท่านั่งยองๆฉีกขา แล้วกระดกก้นมายืนขึ้น คนกรี๊ด แต่บัวบุหงารับไม่ได้ เข้าสู่ท่อนฮุคสุดท้ายของเพลง พ่อเต่าและเจ๊โดมเดินลงจากเวที ไปยืนเต้นยั่วผู้ชายคนอื่นๆในงาน บัวบุหงายืนอยู่ใกล้พ่อมาก มองอย่างรับไม่ได้ น้ำตาคลอ อรนาฏที่แอบตามมาในงานจับสังเกตท่าทางของบัวบุหงาได้มองสลับไปมาระหว่างบนเวทีกับบัวบุหงา กระเทยทั้งหลายกลับขึ้นไปบนเวทีโพสต์ท่าจบอย่างสวยงาม คนกรี๊ดรับ เควิน พิธีกร เดินออกมาต้อนรับ “สุดยอดเลยครับผม!!!!”

ผู้คนตบมือให้อย่างล้นหลาม  เควิน จุงเบสัมภาษณ์  พ่อเต่าเห็นบัวบุหงามองขึ้นมาอย่างเสียใจ ก็อึ้งนิดนึง แต่ทำเป็นไม่เห็น บัวบุหงาทนไม่ได้วิ่งออกไป พันธิตมองพ่อเต่า สลับกับบัวบุหงาก็เข้าใจเรื่องที่บัวบุหงากำลังเศร้าอยู่ทันที  วิ่งตามบัวบุหงาออกไป อรนาฏรีบแอบตามไปดู เควินที่ยืนสัมภาษณ์บนเวทีเห็นอรนาฏก็แปลกใจปนดีใจ พยายามมองตามว่าอรนาฏเดินไปไหน พ่อเต่ามองตามลูกอย่างกังวล

บัวบุหงาวิ่งออกมาหน้างาน ทรุดลงไปนั่งยองๆกับพื้นร้องไห้ พันธิตวิ่งตามมา เห็นบัวบุหงาร้องไห้จนตัวโยนก็อ่อนใจ คุกเข่าไปกอดปลอบ “ไม่เป็นไรนะคุณ  ไม่เป็นไร”

บัวบุหงาเงยหน้ามาปาดน้ำหูน้ำตา พูดสะอึกสะอื้น “มันจะไม่เป็นไรได้ไง พ่อชั้นวิ่งไล่ปล้ำผู้ชายอยู่ในงาน ทั้งที่ชั้นยืนอยู่ตรงหน้า ชั้นอาย!! ชั้นไม่อยากมีพ่อแบบนี้ ชั้นไม่อยากมีพ่อเป็นกระเทย!” พ่อเต่ายืนฟังอยู่ พ่อเต่าเสียใจมาก พันธิตเห็นพ่อเต่าก่อนตกใจ “คุณพ่อ..”

บัวบุหงาหันกลับไปมอง อึ้ง พ่อเต่าเดินเข้ามาหาบัวช้าๆ ถอดวิกไปด้วย

“มีพ่อเป็นกระเทย มันแย่มากเหรอลูก” บัวบุหงาหันไปมองนิ่งๆ

“ความรักที่พ่อให้ มันทดแทนสิ่งที่พ่อเป็น...ไม่ได้เลยใช่มั้ย” พ่อเต่าถอดตุ้มหูทิ้ง ดึงขนตาออก ระหว่างที่เดินเข้าหาบัวบุหงา อรนาฏแอบมาฟังด้วยความอยากรู้อยากเห็น

“พ่อเลือกเกิดไม่ได้ พ่อผิดใช่มั้ยที่จิตใจเป็นกระเทย พ่อผิดใช่มั้ยบัว พ่อผิดมากใช่มั้ย!!!”

พ่อเต่าเขย่าไหล่บัวอย่างแรง ทั้งสองคนร้องไห้ บัวบุหงาสะบัดตัวออกจากพ่อ

“อย่ามาแตะตัวหนู” บัวบุหงามองพ่อเต่าอย่างรังเกียจมาก พ่อเต่าสะเทือนใจ สะอื้น “นี่ใช่บัวบุหงา ลูกสาวของพ่อรึเปล่า” บัวบุหงาน้ำตาไหล มองไปทางอื่นไม่ตอบ