บทละครโทรทัศน์ สายลับจับแอ๊บ ตอน 9
บทโทรทัศน์ มานะ…สติ
กลางคืน ห้องนอนบ้านบัวบุหงา บัวบุหงาใส่ชุดนอน เดินถือดอกกุหลาบสีโอลด์โรสที่พันธิตซื้อให้ เหม่อมองอยู่ริมหน้าต่างนึกถึงพันธิต
“ผมก็แค่อยากรู้ว่า” พันธิต เดินเข้ามาใกล้ “แล้วคุณดีใจกับผมบ้างมั้ย”
พันธิตจับมือบัวบุหงาไว้ พันธิตสบตาบัวบุหงานิ่ง และใกล้จนบัวบุหงาเขิน
“ดะ..ดีใจ ...ชั้นดีใจกับนายสิ”
“ที่ผมอยากได้ยินก็มีแค่นี้แหละ ขอบคุณนะ”
พันธิตหยิกแก้มบัวบุหงาแล้วเดินจากไป
พันธิตกับบัวบุหงาอยู่ด้วยกันในรถ บัวบุหงารู้สึกตัว เงยหน้าสบตากับพันธิต บัวบุหงาใจเต้นตึกตัก พันธิตโน้มตัวใกล้เข้ามา ใกล้เข้ามา...
บัวบุหงาสั่นหัวอย่างแรง ดุตัวเองจริงจัง “อิบัว หยุดมโน”
บัวบุหงาตบๆหน้าตัวเอง แล้วก็เดินไปที่โต๊ะ หยิบสมุดจดงานตัวเองออกมาแล้วเอาดอกไม้ที่พันธิตให้ทับลงไปในนั้น
ห้องนอนแพรพิณ แพรพิณใส่มาร์คหน้านอนอยู่บนเตียงนิ่ง นึกถึงตอนที่ชยุตต่อว่า
แพรพิณสบตาชยุตนิ่ง “คุณพูดเรื่องอะไร”“เลิกเล่นละครตบตาผมสักที! คุณคิดว่าพวกคุณฉลาดอยู่คนเดียวหรือไง เล่นเป็นนักสืบ แล้วก็หาเรื่องที่คิดเอง พูดเอง มาใส่ร้ายให้คนรักกันเค้าเลิกกัน ถามจริงๆคุณตัดสินคนจากแค่ของที่คุณเห็น หลักฐานที่คุณเจอเหรอ”
แพรพิณเห็นอันนาร้องไห้ก็โกรธมากว่าเดิม พาลโกรธหมอไทย
“เป็นอย่างนี้ก็ดีเหมือนกัน อันจะได้เลิกยุ่งกับตาหมอเกย์นั่นสักที”
“น้าแพร...”
“หรือไม่จริง ดูสิ วันงานย่าตัวเองแท้ๆยังจูบผู้ชายบนเวที แถมในห้องนอนตานี่ก็มีเซ็กส์ทอยผู้ชายอยู่เต็มตู้!” แพรพิณพูดด้วยความโมโห อันนาตกใจมาก
“...น้าแพรรู้ได้ไง”
“เอ่อ...อย่าโกรธน้านะ คือน้าไม่อยากให้อันโดนหลอก เลย..บุกเข้าไปหาหลักฐาน แล้วเจอนี่” แพรพิณยื่นมือถือให้อันนาดู อันนาเห็นรูปก็ปิดปากช็อก ทรุดลงกับพื้นทันที
แพรพิณพึมพำ “น้ารักหนูมากนะ อันนา”