บทละครโทรทัศน์ รากนครา ตอน 24 (จบบริบูรณ์)
จุดนัดพบนอกเมือง ตะเคียนคู่ตระหง่านเป็นเงาดำตัดกับท้องฟ้าสีน้ำเงินเข้ม หลังอาทิตย์ลับดวงไปแล้วขบวนม้าควบมา...หน่อเมืองชะลอม้าลงแล้ววนม้ากลับหันไปสั่งบริวาร
“พวกเจ้าจงแฝงตัวรออยู่แถวนี้ ข้าจะเข้าไปเพียงลำพัง เพื่อรับตัวเจ้าแม้นเมืองออกมา”
“ถ้าเจ้าแม้นเมืองไม่ยอมทิ้งลูกเล่าเจ้าอุปราช”
“น้องข้าฟังคำสั่งข้าคนเดียว...ในเมื่อข้าไม่ต้องการให้สายเลือดไอ้ศุขวงศ์ เหยียบแผ่นดินเชียงเงินมันก็ต้องเป็นไปตามนั้น” หน่อเมืองบังคับม้าออกไปทันที
เรือนเจ้าย่า เย็นใกล้ค่ำ แม้นเมืองอุ้มลูกเดินออกมาเหมือนจะลงจากเรือน เรือนคำออกมาเห็นพอดี
“จะอุ้มลูกไปไหนล่ะแม้นเมือง นี่จะค่ำมืดแล้วน้ำค้างลง ภูแก้วจะ ไม่สบายเอานะ”
แม้นเมืองชะงัก “ข้าเจ้าจะไปเอาของที่เรือนโน้นหน่อยน่ะเจ้า”
“ประเดี๋ยวก็จะกินข้าวแล้ว ใช้ให้คำแก้วไปก็ได้นี่ลูก คำแก้ว....คำแก้ว” คำแก้วรีบออกมาพอดี
“เจ้า เจ้า”
“ไม่เป็นไรหรอกเจ้า ของต้องคุ้ยต้องหา ข้าเจ้าไปเองดีกว่าเจ้า”
“ไปไม่นาน ก็อย่าเอาลูกไปเลย เอาภูแก้วไว้ที่นี่เถอะแม้นเมือง” คำแก้วเข้าไปรับภูแก้วมาอุ้มไว้
แม้นเมืองจำใจให้ไป ทั้งที่อยากจะอยู่กับลูกทุกนาทีให้นานที่สุด “แล้วรีบกลับมากินข้าวเน้อ ย่าจะคอย”
แม้นเมืองลงเรือนไป “เจ้า”
แม้นเมืองลงจากเรือนมา เขียนจันทร์กลับมาจากเรือนเล็กพอดี “เจ้าจะไปไหนเจ้า”
ไปเรือนโน้น”
ฟองจันทร์ป้อนข้าวเจ้ามิ่งหล้าเสร็จแล้วเจ้า กินได้เยอะเชียวเจ้า”
“ดีแล้ว ประเดี๋ยว เรามา”
“ใกล้มืดแล้ว ข้าเจ้าจุดโคมให้ก่อน จะได้ไปด้วยกันนะเจ้า”
“ไม่เป็นไร เราไปประเดี๋ยวเดียว” แม้นเมืองเหมือนรวบรัดตัดบท และเดินออกไปทันที จนเขียนจันทร์นึกแปลกใจแต่ก็ไม่ได้ตามไป กลับขึ้นเรือน เห็นหน่อเมืองซ่อนตัวอยู่มุมหนึ่งไกลๆ หน่อเมืองขยับออกตามแม้นเมืองไปห่างๆ