บทละครโทรทัศน์ คิวบิก ตอนที่ 3 หน้า 2
26 กุมภาพันธ์ 2557 ( 16:55 )
5M
1
“อย่าแล้งน้ำใจหน่อยเลยน่า หลินหลานเซ่อ เราต่างคนต่างรีบ ชั้นขอติดรถไปลงที่โรงเรียนด้วยคนนะ”
“ไม่ !!!”
“โธ่เอ๊ย ชั้นขอร้องล่ะ นี่มันวันแรกของชั้นนะ ชั้นไม่อยากไปสาย ถ้านายไม่อยากให้ชั้นนั่งรถร่วมไปกับนาย ให้ชั้นเกาะท้ายรถไปก็ได้”
หลินหลานเซ่อมองนาค นาคมองตอบ หยั่งเชิงกันไปมา
“ท้ายรถก็ได้งั้นหรือ”
“เอ่อคือ ชั้นหมายถึงว่า...”
“เปิดท้ายกระโปรงรถให้เธอ”
ลูกน้องเปิดท้ายรถให้ นาคมองหน้าหลินหลานเซ่ออย่างไม่อยากเชื่อว่าจะใช้วิธีนี้
“จะไปรึเปล่า”
นาคจำใจเดินไปท้ายรถ หันมามองหน้าหลินหลานเซ่อ
“ไม่คิดว่าไปสายล่ะก็ ชั้นไม่ง้อนายหรอกนะ”
นาคปีนขึ้นไปนอนในกระโปรงรถ ลูกน้องปิดประตูท้าย ปัง หลินหลานเซ่อกับจงซินสบตากันอย่างรู้สึกรำคาญก่อนจะก้าวขึ้นรถ ลูกน้องเคลื่อนรถออก
ที่โรงเรียนฉายหงส์ เด็กนักเรียนวัยมัธยมปลายกำลังเล่นกันอยู่กลางสนาม รถหลินหลานเซ่อสองคันเลี้ยวเข้ามาจอด นักเรียนแต่ล่ะกลุ่มหยุดทำกิจกรรม และจับจ้องมองอย่างสนใจ
หลินหลานเซ่อก้าวออกมาจากรถด้วยบุคลิกสุดเท่ นักเรียนบางคนมองอ้าปากตะลึง บางคนสูดปาก บางคนปิดปากร้อง หลินหลานเซ่อขยับเดิน จงซินและลูกน้องเข้ามาประกบ นักเรียนบางคนถึงกับหงายหลังล้มช๊อคในความหล่อ
“เชิญครับคุณหลิน”
หลินหลานเซ่อก้าวเดิน เสียงตะโกนของนาคพร้อมกับเสียงทุบรถดังขึ้น
“เฮ้... ชั้นรู้นะว่าพวกนายจงใจจะปล่อยให้ชั้นตายอืดในนี้”
หลินหลานเซ่อกับจงซินชะงัก หลินหลานเซ่อหันบอกลูกน้อง “เปิดท้ายรถ”
ลูกน้องเดินไปเปิดท้ายรถ นาคโผล่หน้าขึ้นมามอมแมม ผมหลุดลุ่ย เสื้อผ้ายับ
นักเรียนสาวๆ ชะเง้อมองนาคอย่างสงสัย ซุบซิบกันว่านาคเป็นใคร บ้างว่าเป็นแฟนแต่บางคนส่ายหน้าว่าไม่น่าใช่ นาคโดดลงมาจากท้ายรถอย่างอึดอัดหัวเสีย หายใจหอบ
“โอ๊ย นี่ชั้นหายใจไม่ออกเกือบตายแล้วนะ”
“ไปเข้าห้องเรียนได้แล้ว แล้วก็ผูกเนคไทซะด้วย”
“อย่ามาว่าชั้นเรื่องเนคไทนะ รู้รึเปล่าว่าเนคไทเนี่ยมันเป็นตัวสร้างความห่างเหินในสังคม”
“ชั้นว่าเธอหุบปาก แล้วก็ไปไกลๆชั้นได้แล้ว”
นาคชะงักอึ้งวูบนึงรู้สึกเสียใจกับคำพูดของหลินหลานเซ่อ หลินหลานเซ่อมองนาค
จงซินสำทับอีกครั้ง “ไม่ได้ยินหรือฤทัยนาค คุณหลินบอกให้เธอไปห่าง ๆ”
นาคอึ้งก้มหน้าหันเดินออก หลินหลานเซ่อหันหลังเดินออกไป นาคเดินน้ำตาซึม หลินหลานเซ่อเหลือบมอง เห็นด้านหลังนาคเดินจากไป หลินหลานเซ่อหันกลับ ทั้งสองเดินไปแยกคนละทาง