บทละครโทรทัศน์ คิวบิก ตอนที่ 8 หน้า 2
6 มีนาคม 2557 ( 16:48 )
5M
1
“แต่อาเจียงอยู่กับเรามานานแล้วนะ นายคิดมากไปรึเปล่าจงซิน”
“อย่าลืมนะครับคุณหลิน ถ้ามันกล้าซื้ออาเหลียง ผมว่ามันก็ต้องกล้าซื้อคนอื่นที่อยู่ใกล้ตัวเรา”
“หมายความว่าตอนนี้ชั้นไว้ใจใครไม่ได้เลยงั้นหรือ”
“ถูกต้องครับ ช่วงนี้ถ้าคุณจะไปไหนผมจะขับรถให้เอง”
หลินหลานเซ่อถอนใจอย่างโกรธ จงซินมองอย่างเคร่งเครียด
ที่บ้านเพ่ยอิง มีนานั่งร้องไห้อยู่ในห้องที่ถูกขังไว้
“พ่อ เมื่อไหร่พ่อจะมารับหนู หนูอยากกลับบ้าน”
ประตูห้องเปิดเข้ามา ป้าเหมยเอาอาหารเข้ามาให้ มือปืนที่เฝ้าอยู่หน้าประตูปิดประตูตามหลัง
“มากินข้าวเร็ว เอานี่ ชั้นเอาช้อนส้อมมาแทนตะเกียบให้แล้ว”
“ป้า ป้าช่วยพาหนูหนีไปได้มั้ย”
“ชั้นจะทำอย่างงั้นได้ไง ถ้าคุณเพ่ยอิงรู้ขึ้นมาจะฆ่าชั้นน่ะสิ”
“แต่หนูอยากกลับบ้าน หนูคิดถึงพ่อ ช่วยหนูด้วยเถอะค่ะ”
“ใจเย็นน่า อีกวันสองวันพ่อเธอเค้าก็คงหาเงินมาไถ่ตัวเธอได้แล้ว กินข้าวซะ แล้วก็เลิกร้องไห้ได้แล้ว เดี๋ยวไม่สบายขึ้นมามันจะยุ่ง”
ป้าเหมยวางอาหารเสร็จ ก็เดินออกไป มีนามองตามเห็นมือปืนเปิดประตูให้แล้วปิดล็อค มีนามองจานข้าวเห็นช้อนส้อมในจาน มีนาหยิบส้อมขึ้นมากำไว้ในมือ
เพ่ยอิงนั่งกินบะหมี่ อีกมือไล่เช็คงานในไอแพด อาจงเดินเข้ามา
“คุณเพ่ยอิงครับ”
“ชั้นบอกหลายครั้งแล้วนะ เวลาชั้นกินอาหารอย่าเข้ามา”
“แต่นี่มันเรื่องสำคัญครับ”
“เรื่องสำคัญอะไร ว่ามา”
“สายของเราที่สนามบิน โทรมาบอกว่า เห็นนายวิษณุขึ้นเครื่องกลับเมืองไทยไปแล้วครับ”
เพ่ยอิงชะงัก “จริงหรือ”
“จริงครับ นี่ไงครับมันส่งรูปถ่ายมาให้ดู”
อาจงส่งโทรศัพท์มือถือให้ ในโทรศัพท์เห็นเป็นภาพวิษณุเดินหลบๆ
“ระยำ !!!!” เพ่ยอิงปาโทรศัพท์ทิ้ง
“นั่นโทรศัพท์ผมครับคุณเพ่ยอิง”
“กูรู้แล้ว กูจะซื้อให้มึงใหม่อีกสิบเครื่องถ้ามึงจับมันได้”