บทละครโทรทัศน์ เลือดตัดเลือด ตอนที่ 11 (1/2)

เหว่ยชิงทำท่าจะยิงอันดาและภูผา  โชวรีบขวางไว้เพราะยังไงก็เป็นเพื่อนกันมา "แม่ครับ"

"แกเอาตัวพวกมันมาให้ฉันเองไม่ใช่เหรอ" 

"ถึงพวกมันจะผิด  แต่ก็เป็นเพื่อนผมให้โอกาสพวกมันอีกครั้งเถอะครับแม่" 

วายุช่วยขอร้องด้วย "คุณน้าครับ  ผมขอร้อง" 

"พวกเธออย่ามายุ่งกับเรื่องนี้" เหว่ยชิงเตือน

"แม่"

"หลีกไป!"

"ไม่ครับแม่"

เหว่ยชินหันไปสั่งสมุน  "จับสองคนนี้ไว้"  

สมุนช่วยกันจับตัวโชวกับวายุ โชวกำมือแน่นจำใจ วายุและโชวมองหน้ากันเสียใจ เหว่ยชิงมองภูผาและอันดาสีหน้าลังเลใจจะฆ่าหรือไม่ฆ่าดี ?  ทั้งคู่เองก็ลุ้นเหมือนกัน เพราะไม่รู้ว่าเหว่ยชิงจะตัดสินใจยังไงกับชีวิตตน จะยอมทำตามที่ยื่นข้อเสนอไหม ?

"พวกเธอไม่น่าทำแบบนี้เลย" เหว่ยชิงยิงปืนสองนัดไปที่ทั้งคู่  ปัง ! ปัง ! แต่ไม่โดน ภูผากับอันดาไม่เป็นอะไร ทุกคนโล่งอก "เห็นแก่ความดีที่พวกเธอเคยทำ ครั้งนี้ฉันจะยกโทษให้  แต่อย่าทำผิดกฎภาคีอีก" 

"แต่กฎข้อนี้ ผมคงทำตามไม่ได้!" ภูผาเอ่ยขึ้น ทุกคนตกใจ  

"อะไรนะ !" เหว่ยชิงคาดไม่ถึง

"ภูผา แกยอมสักทีเถอะว่ะ" วายุเกลี้ยกล่อมเพื่อน

"ผมว่าคุณน้าคงอยากฟังข้อเสนอที่ 2" ภูผาเอ่ยขึ้น โชวมองสงสัยข้อเสนออะไร ?

"เธอสองคนไปคุยกับฉันที่ห้อง" เหว่ยชิงลุกขึ้นเดินโมโหออกไป 

ภูผากับอันดาลุกขึ้นกำลังจะเดินไป โชวขวางไว้ก่อน "ฉันไม่นึกเลยว่าพวกแกจะไปไกลขนาดนี้"

"ฉันจะไปไกลเกินกว่าที่แกคิดไว้อีกไอ้โชว" ภูผาส่งยิ้มให้  

โชวและวายุมองหน้ากันรู้สึกกังวลใจ

ทุกคนถกเถียงกันเรื่องกฎที่ภูผากับอันดาพยายามเปลี่ยนกฏภาคี

วายุถามโชว "แกว่าคุณน้าเหว่ยชิงจะยอมให้ไอ้ภูผากับอันดาค้ายาต่อไหมวะโชว" 

เสียงสมาชิกคนหนึ่งพูดขึ้น "กฎนี้เป็นกฎที่นายใหญ่ตั้งขึ้น ยังไงนายหญิงก็ไม่ยอมแน่"

เฉินไม่เห็นด้วย "มันก็ไม่แน่หรอก ยุคสมัยมันเปลี่ยนไปแล้ว  ตอนนี้กลุ่มไหนๆ ก็ค้ายากันทั้งนั้น" 

สมาชิกอีกคนกล่าว "ใช่ กลุ่มเล็กกลุ่มน้อยจับธุรกิจนี้ก็รวยกันมหาศาล  ใครๆ ก็ทำ"