บทละครโทรทัศน์ ตอนจบ สาวน้อยคาเฟ่ ตอนที่ 18

หลายวันผ่านไป ที่ทอร์นาโดคาเฟ่  เจ๊สวยเดินนำหน้าสหรัฐ  เหินฟ้า  ขวัญใจ  ขวัญตา  เฮียศาสตร์  และเจ๊สีฟ้าเข้ามา แล้วทั้งหมดก็ต้องตกใจเมื่อมะม่วงหาว  มะนาวโห่ ครูปิ๋ม  ครูแต๋ว  เชอรี่  แอปเปิ้ล  ลูซี่ พุ่งออก มาจาก 2 ข้างประตู  เอาสายรุ้งปาใส่เหล่าคนเจ็บที่หายดีแล้วพลางตะโกนเสียงดัง

“เวลคัมโฮมค่าาาาาา..เจ๊สวย  คุณสหรัฐ”

ครูปิ๋มเอ่ยนำ “ขอให้เจ๊แข็งแรง”

มะม่วงหาวต่อ “หายเป็นปกติ..”

มะนาวโห่ตบท้าย “โดยเร็ววันนะคะ..”

“ขอบใจ..ขอบใจ..” เจ๊สวยน้ำตารื้น

ศรุตเดินเข้าไปกอดเจ๊สวย “โอ๋ๆนะครับแม่..”

คราวนี้เจ๊สวยร้องไห้เลย  คนอื่นๆขำ  เจ๊สวยหน้าอายๆ  หญิงเหล็กร้องไห้ให้คนอื่นเห็น  พวกคารามายน์เข้าไปล้อมสหรัฐบ้าง

เชอรี่เอ่ยนำ “พวกเราก็ขอให้..”

แอปเปิ้ลต่อ “คุณสหรัฐ..”

ครูแต๋วต่อ “หายเจ็บ..”

ลูซี่ตบท้าย “และกลับมาหล่อเหมือนเดิมค่าาาา..”

ทุกคนหัวเราะลูซี่  บรรยากาศปาร์ตี้เริ่ม

เฮียศาสตร์แยกตัวมาคุยกับเจ๊สวย  เจ๊สีฟ้ามาด้วย เฮียศาสตร์จับมือเจ๊สวยไว้แน่น “นังสวย..ฉัน..ไม่รู้จะพูดกับแกยังไงดี..ฉันทำผิดกับแกไว้มาก แกเสี่ยงชีวิตช่วยฉัน  ทั้งๆที่ฉันตั้งแง่รังเกียจแกมาตลอด  แต่แกก็ยังรักฉัน  รักขนาดยอมสละชีวิตแทนฉันได้  นี่ถ้าแกตาย..ฉันคง.. “ เฮียศาสตร์น้ำตาปริ่ม “ฉันไม่รู้จะพูดยังไงดี  นอกจาก..ขอบใจ  และขอโทษ.. “

เจ๊สวยพยักหน้ารับ  “ไม่ต้องพูดอะไรหรอกเฮีย  ฉันเข้าใจเฮียทุกอย่าง  แล้วก็ไม่เคยถือโทษโกรธเฮียเลย  ฉันก็ยังรักและเคารพเฮียเหมือนเดิมทุกอย่าง”

เฮียศาสตร์กลั้นน้ำตาไม่อยู่แล้ว “นังสวย” แล้วเฮียศาสตร์ก็รวบตัวเจ๊สวยมากอด เจ๊สวยร้องเบาๆ  เฮียศาสตร์นึกได้  รีบปล่อย “โอ๊ะๆๆ  ฉันขอโทษ  ลืมไปว่าแกเจ็บ..  แต่ต่อจากนี้ไป  ฉันจะดูแลแกเอง”

สองพี่น้องมองหน้ากันแล้วร้องไห้  เจ๊สีฟ้ายิ้มดีใจ