บทละครโทรทัศน์ กลรักเกมมายา Love and Lies ตอนที่ 7 หน้า 5

เบลยิ้มเจื่อนๆ “โทษนะ นั่งตรงนี้เรามองกระดานไม่ค่อยเห็น เดี๋ยวเราขอย้ายไปนั่งหน้าแทนนะ” เบลหยิบกระเป๋าแล้วลุกออกไปนั่งที่ด้านหน้าห้อง

กลุ่มเพื่อนผู้หญิงอีกกลุ่มเดินเข้ามานั่งข้างๆเบล

นักศึกษาหญิงคนนึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแอบถ่ายวีดีโอเบลเอาไว้ “เราชอบแฮร์รี่ โจนส์มากเลยนะ เราดูหนังเขาตั้งแต่เรื่องแรกๆเลย”

นักศึกษาอีกคนเสนอตัว “ตื่นเต้นแทนเลยอ่ะ เราขอไปออกกองด้วยได้ไหม”

นักศึกษาอีกคนตั้งใจพูดให้เบลได้ยิน “สรุปว่าเบลได้เล่นหนังจริงๆเหรอ ทำไมทางฮอลลีวู๊ดยังเงียบๆอยู่เลยอ่ะ ไม่เห็นออกมาประกาศอะไรเลย”

เบลนิ่งไม่ตอบ

“ถ้าเบลได้เล่นจริงก็น่าจะมีข่าวเป็นทางการออกมาบ้างนะ” นักศึกษาอีกคนแสร้งตะโกนถามเบล “ใช่ไหมเบล”

เบลฟังนิ่งๆ สีหน้าท่าทางดูอึดอัดมาก เบลหยิบกระเป๋า แล้วลุกเดินออกไปจากห้อง

นักศึกษาอีกคนท้วง “จะไปไหนอ่ะเบล อาจารย์จะเข้าแล้วนะ”

”อ๋อ เราไปเข้าห้องน้ำอ่ะ”

นักศึกษาหญิงมองไปทางเบลแล้วซุบซิบกัน

ที่ชมรมปิงปอง เบลทำท่าทางลับๆล่อๆ มองซ้ายมองขวา เห็นว่าไม่มีใครตามมา เบลปิดประตูแล้วเดินเข้าไปในชมรม เบลปิดประตูแล้วทำท่าทางโล่งอก เบลหันหน้ากลับเข้ามาในห้องชมรม เห็นว่าชมพู จอร์จ ต้นเตี้ย ต้นโย่ง ที่กำลังนั่งกินพิซซ่ากันอยู่ มองมาทางเบลงงๆ  เบลเห็นทุกคนกำลังมองตัวเองอยู่ก็ตกใจ

ชมพูเปรย “ท่าทางเหมือนหนีใครมาเลยเบล”

“หนีคนที่คณะอ่ะ”

“อ๋อ พวกที่ชอบเม้าท์น่ะเหรอ”

“อ๋อออออ” ทุกคนพยักหน้าอย่างเข้าใจ แล้วกินพิซซ่ากันต่อ

ชมพูชวน “มากินพิชซ่าด้วยกันสิ”

“มาๆๆ มานั่งข้างๆพี่เลย…” จอร์จหันไปบอกต้นเตี้ย “ไอ้ต้น ถอยไปดิ๊”

ต้นเตี้ยส่ายหน้าแล้วจับเก้าอี้ไว้แน่น  ทามเดินเข้ามาในห้องชมรม เขาเดินไปที่โต๊ะปิงปองแล้วหยิบไม้ปิงปองของตัวเองขึ้นมา

จอร์จโวย “กูเป็นพี่มึงนะ”

ต้นเตี้ยย้อน “ผมก็เป็นน้องพี่นะ”

ต้นโย่งช่วย “ใช่ พี่ก็ต้องเสียสละให้น้องสิ”

ทามมองมาขำๆ