รีเซต

บทละครโทรทัศน์ รักนี้เจ้จัดให้ ตอนที่ 18 หน้า 2

บทละครโทรทัศน์ รักนี้เจ้จัดให้ ตอนที่ 18 หน้า 2
1 กรกฎาคม 2557 ( 14:58 )
1.3M
รักนี้เจ้จัดให้ ตอนที่ 18
18 หน้า

“ลาเต้ร้อน 1 แก้ว....100 บาทค่ะ” พนักงานขานออร์เดอร์ลูกจัน ลูกจันเปิดกระเป๋าหยิบเงินขึ้นมา ทันใดนั้นก็มีคนแย่งส่งเงินให้พนักงานซะก่อน พนักงานรับเงินไป ลูกจันหันไปมองเจ้าเห็นณัฐยืนยิ้มอย่างเป็นมิตรอยู่ตรงหน้า ลูกจัน...มองณัฐนิ่ง..เม้มปากแน่น

 “ลาเต้ได้แล้วค่ะ” พนักงานส่งกาแฟให้ลูกจัน ลูกจันรับกาแฟจากพนักงาน..แล้วหันกลับมาทางณัฐ

ที่ยืนยิ้มรอคำขอบคุณจากลูกจัน ทว่าลูกจันมองตรงไปที่ณัฐด้วยสายตาเย็นชา..แล้ววางเงินที่เตรียมไว้จ่ายตอนแรกไปตรงหน้าณัฐ ณัฐมีสีหน้าสลดลง  

ลูกจันเดินออกจากร้าน ณัฐมองตามลูกจันอย่างครุ่นคิด

 

เวลาต่อมา ลูกจันกำลังเดินมาที่ลานจอดรถ กดรีโมทและเอื้อมไปเปิดประตูรถ 

ทันใดนั้น ลูกจันก็สะดุ้งเฮือก หญิงสาวกลั้นหายใจ...เหงื่อไหลซึมจากไรผม...กลืนน้ำลายเอื๊อก..แววตาตื่นกลัว ค่อยๆ เหลือบตาลงมองบริเวณบั้นเอวของตัวเองที่ตอนนี้...มีปืนจ่ออยู่  ลูกจันหน้าเสียกว่าเดิม...ชัดเลย!!! 

โจรคนหนึ่งใช้ปืนจี้อยู่...ส่วนอีกคนยืนคุมเชิงอยู่ใกล้ๆ

ลูกจันเสียงสั่นด้วยความกลัว...ไม่กล้าหันไปทางโจรท“เงินอยู่ในกระเป๋า..เอาไปสิ” 

“ใครบอกว่าพวกเราอยากได้เงิน” 

“อ้าว..ไม่อยากได้เงินแล้วมาจี้ฉันทำไม???” ลูกจันงงจนลืมกลัว

“ก็ได้ข่าวว่าเกลียดผู้ชายมาก...เลยอยากจะมาช่วยกันทำให้เธอรักผู้ชายขึ้นไง” สองโจรประสานเสียงหัวเราะกันตามแบบอย่างของผู้ร้ายสมัยโบราณ “ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”

 ลูกจันเบิกตากว้าง...ตกใจเว่อร์ “ห๊า...ฉันจะโดนข่มขืนเหรอเนี่ย” 

“ถูกต้องนะค้าบบบ” โจรพยายามดันตัวลูกจันเข้าไปในรถ..ในขณะที่ลูกจันก็ขัดขืนอย่างเต็มที่

“ว๊ายยยยยย...อย่านะ...ช่วยด้วย..ช่วยด้วยยยยยย”

“หยุด!!!”  สองโจร และลูกจันหันขวับไปทางเสียง เห็นณัฐยืนอยู่อย่างเท่มากกกกกก

“ปล่อยลูกจันเดี๋ยวนี้” ณัฐเอ่ยเสียงเข้ม

สองโจรหันไปมองหน้ากัน..แล้วระเบิดเสียงหัวเราะออกมาอย่างยียวน เอ่ยประโยคอมตะตามแบบฉบับโจรในละคร “เฮ้ย...ไอ้หนุ่ม..หมูเค้าจะหามอย่าเอาคานเข้ามาสอดดีกว่า” 

ณัฐไม่พูดพล่ามทำเพลงรีบวิ่งเข้าใส่โจรทันที  โจรร้ายหยุดจี้ลูกจันชั่วคราว..หันกลับมาเล็งปืนไปทางณัฐ

ณัฐต่อยโจรจนปืนหลุดจากมือ โจรต่อยณัฐกลับ..แต่ณัฐก็เบี่ยงตัวหลบได้อย่างสวยงามพร้อมเหวี่ยงหมัดสวน..จนโจรเซล้มไป 

โจรดูหวาดกลัว.รีบหันไปเรียกเพื่อน “หนีเถอะ..มันเก่งว่ะ”


18 หน้า