บทละครโทรทัศน์ รักนี้เจ้จัดให้ ตอนที่ 3 หน้า 10
ลูกจันเห็นพอลก็กรี๊ดลั่น “กรี๊ดดดดดดดดด”
“เฮ้ยยยยยย” พอลชะงักมองท่อนล่างตัวเองก็เห็นว่านุ่งผ้าขาวม้าเก่ามากกกกกกกกก.. “นี่คู้ณณณณณณณ...จะกรี๊ดทำไมเนี่ย ผมไม่ได้โป๊ซะหน่อย”
“ก็ฉันตกใจผ้าขี้ริ้วที่แกนุ่งอยู่..เอาของกองถ่ายมาอีกสิเนี่ย..อี๋..โสโครกมาก” พอลยังอึ้งอยู่..ก้มมองผ้าขาวม้า..โสโครกตรงไหนฟระ“แล้วดูสิเนี่ย..เป็นหวัดใครเค้าให้สระผมยะ..เดี๋ยวไข้ก็กลับหรอก”
หญิงสาวหยิบเสื้อคลุมสีหวานส่งให้พอล “ใส่ซะ”
พอลเห็นหน้าลูกจันชัดๆก็ชะงัก “คุณ”
พอลนึกถึงเรื่องราวเมื่อครั้งเจอลูกจันครั้งแรก
“อี๋...อยู่บนต้นไม้กลิ่นตัวยังโชยมาถึงข้างล่างสกปรกที่สุด”
พอลก้มมองมองลูกจัน จุ้มจิ้มอย่างไม่พอใจ “ผมยอมสกปรกเพราะต้องการใกล้ชิดธรรมชาติ..ดีกว่าคนสะอาดที่มาป่ามาเขาแต่ใส่น้ำหอมกลิ่นหึ่งจนทำลายระบบนิเวศน์ของป่า”
“แค่ใส่น้ำหอมเนี่ยนะ ทำลายระบบนิเวศน์ของป่ากล่าวหากันเกินไปแล้วคุณ”
“สัตว์ป่าพอผิดกลิ่นก็กลัวไม่ออกหากินตามปกติ..พอไม่ออกหากินระบบความเป็นอยู่ในป่าก็ผิดเพี้ยน...ยิ่งไปกว่านั้นคือทำให้สัตว์หงุดหงิดจนทำร้ายกันเองหรือทำร้ายคนได้..อยากมาเที่ยวป่าก็หัดศึกษาธรรมชาติซะบ้างสิคุณ” ลูกจันมองพอลอย่างไม่พอใจ
พอลยังคงจ้องหน้าลูกจันนิ่ง พึมพำออกมา “ลูกจัน??” ชายหนุ่มเหลือบเห็นรูปลูกจันถ่ายคู่กับพีทบนข้างฝาในห้อง
“ก็ฉันน่ะสิ..จ้องหน้าฉันทำไม หน้าฉันมีอะไร ขนตาปลอมหลุดเหรอ??” ลูกจันวิ่งไปส่องกระจกอย่างตกใจ “ไม่เห็นมีอะไรเลย” หญิงสาวหันมามองเห็นพอลยืนถือเสื้อคลุม
“เอ้าแล้วยืนงงอยู่ทำไม ไปใส่เสื้อคลุมสิ”
“ไม่ต้องใส่หรอก เดี๋ยวผมจะใส่ชุดนอนแล้ว”
“ผม???..แกพูดผมกับฉัน..แกเพี้ยนรึเปล่า”
“เอ้อ..คือ ผม เอ้อ ฉัน ฉันกินยาแก้หวัดน่ะเลยเบลอๆ..แกเพิ่งกลับมาถึงคงเหนื่อยมาก ไปพักผ่อนเถอะ
เดี๋ยวฉันเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จก็จะนอนแล้ว”
“ยังนอนไม่ได้ แกต้องเปลี่ยนใส่เสื้อคลุมนั่นก่อน”
พอลก้มลงดูเสื้อคลุมในมือ ทำท่างงๆ
ลูกจันทำท่าเหนื่อยใจ “เฮ้อ..ท่าทางแกเบลอยามากจนจำอะไรไม่ได้จริงๆ..เอาเหอะๆ..รีบไปใส่เสื้อคลุมไป๊”
ชายหนุ่มหันหลังเดินเข้าห้องน้ำแล้วพึมพำกับตัวเอง “ไม่อยากเชื่อเลยว่าลูกจันจะเป็นคนเดียวกับยัยไฮโซป่วนธรรมชาติ” พอลถอนหายใจอย่างเครียดจัด