บทละครโทรทัศน์ รักนี้เจ้จัดให้ ตอนที่ 12 หน้า 4

พอลสะดุ้ง...ตาล่อกแล่ก..กลืนน้ำลายเอื๊อก “ผี???” พอลตั้งท่าจะวิ่ง

“ฉันเองพีท” ลูกจันเรียกพอลด้วยเสียงเมาๆ พอลหันไปตามเสียง ลูกจันนั่งอยู่คนเดียวบนโขดหิน..มือข้างนึงถือขวดเครื่องดื่มไว้แน่น 

พอลเดินเข้าไปหา ถามอย่างหงุดงหงิด “มานั่งทำอะไรที่นี่...มันอันตรายรู้มั้ย” 

“ฉันเหนื่อย...เลยอยากนั่งพักนิ่งๆ” ลูกจันยกขวดขึ้นซด

“เหนื่อยก็ขึ้นไปนอนสิ”

“ม่ายยยยยย...ฉันยังไม่อยากนอน...แกนั่งเป็นเพื่อนฉันหน่อยสิ..นะๆ” ลูกจันดึงพอลให้นั่งลง  พอลนั่งลงข้างๆ ลูกจันอย่างไม่ค่อยเต็มใจ....บรรยากาศเงียบงัน

“เป็นอะไรไป” พอลหันไปมองหน้าลูกจันอย่างจับสังเกต

ลูกจันหน้าเสียแต่ยังปากแข็ง ปฏิเสธน้ำตาคลอ “เปล่า” พอลมองหน้าลูกจันนิ่ง แววตาห่วงใย 

ลูกจันมองตาพอลแล้วค่อยๆ สะอื้นออกมา น้ำตาร่วง “ฉันเศร้า...เศร้ามากเลยพีท...บางทีฉันก็รู้สึกว่าฉันไม่ได้เก่ง  ไม่ได้แกร่งเหมือนที่ใครๆคิดเลย” 

พอลมองลูกจันอย่างอ่อนโยน...รู้สึกเอ็นดูที่เห็นลูกจันมีมุมอ่อนแอ “ก็ไม่เป็นไรนี่...ไม่มีใครเก่งอยู่ตลอดเวลาหรอก” 

“ไม่ได้...ฉันต้องเก่ง ฉันต้องแกร่ง ฉันต้องชนะเท่านั้น...เข้าใจมั้ย” ลูกจันอารมณ์ขึ้นมาอีก 

พอลส่ายหัวเบาๆ อย่างระอาใจในความรั้นของลูกจัน

ลูกจันเสียงอ้อน..เปลี่ยนอารมณ์อีก “พีท....แกอย่าทิ้งฉันนะ” 

พอลเหลือบมองสีหน้าออดอ้อนปนเศร้าของลูกจันแล้วอดใจอ่อนไม่ได้ “อือ”  

ลูกจันยิ้มแฉ่ง โน้มคอพอลลงมาจูบแก้ม พอลสะดุ้งเฮือก “ฉันรักแกนะอีเจ้”  

“อือ” พอลเขินทำหน้าไม่ถูก..พยักหน้าไปส่งๆ

ลูกจันนิ่วหน้า “มึนหัวจัง...ขอฉันพิงไหล่แกหน่อยนะ” 

“อือ” พอลยังเขินๆ อยู่

ลูกจันซบไหล่พอล “ขอบใจนะ...ดีใจจังที่ฉันมีแก...โชคดีจังที่แกไม่ใช่ผู้ชาย” 

พอลเครียดขึ้นมาทันที “เอ่อ...ที่จริงผู้ชายก็ไม่ได้เลวร้ายไปซะทุกคนนะ ผู้ชายดีๆ ที่เค้ารักสัตว์  รักคนแก่  รักเสียงเพลง  แล้วก็ไม่เจ้าชู้  ก็...ก็พอมีอยู่นะ...คุณ..เอ่อ..แกน่าจะเปิดใจ..” 

ลูกจันเงียบไป..พอลชักเอะใจ “ลูกจัน” ลูกจันยังเงียบอยู่ พอลขยับไหล่ข้างที่ลูกจันพิง อีกฝ่ายคอพับซบลงมา...พอลรีบโอบไว้กับอก

“อ้าว!!!” พอลยิ้มขำลูกจันที่น็อกหหลับไปซะเฉยๆ

หลังจากนั้น พอลก็อุ้มลูกจันเข้ามาในห้องของลูกจันก่อนจะวางบนเตียง แล้วหันหลังจะออกไปจากห้อง