บทละครโทรทัศน์ รักนี้เจ้จัดให้ ตอนที่ 11 หน้า 2

“ใช่...แก้ให้หมด นุ่งผ้าหยักรั้งผืนเดียวพอ” ลูกจันคอนเฟิร์ม พอลทำหน้าช็อกมาก “ไม่ต้องทำหน้าช็อกเว่อร์แบบนั้นเลย” 

ลูกจันอธิบายคอนเซ็ปต์ "ชั้นวางคอนเซ็ปต์เล่มนี้ไว้เป็นเรื่องของการต่อสู้ ข้างในจะมีทั้งสู้ชีวิต สู้โรคร้าย สู้กับความตาย ไปจนถึงรักต้องสู้...หน้าปกและแฟชั่นในเล่มฉันจะโชว์ศิลปะการต่อสู้ชั้นสูงของไทย....มวยไทย!!!” 

ระหว่างนั้นทีมงานจับพีทแต่งตัวนุ่งผ้าหยักรั้ง ทาตัวให้มันแวววาวปิดท้ายด้วยการคาดเชือกและใส่มงคล จนเสร็จ พีทยืนงงอยู่ในชุดมวยไทย ขณะที่ปีโป้แอบเบ้ปากดูถูก

ภายในกองถ่าย สามารถในชุดหยักยั้งพร้อม กำลังให้ความรู้เรื่องมวยไทย

“มวยไทยเป็นศิลปะการต่อสู้ของไทยที่ใช้อวัยวะส่วนต่างๆมาเป็นอาวุธ  ไม่ว่าจะเป็นหมัด ศอก แขน เท้า แข้ง เข่า ฝ่ามือ ฝ่าเท้า ศีรษะ และลำตัว” ขณะที่สามารถกำลังบรรยายเรื่องมวย พอลก็ฟังไปกังวลไปกับผ้าหยักรั้งที่รั้งขึ้นสูงเกิ๊น...พยายามดึงผ้าหยักรั้งลงแต่โดนลูกจันตีมือ

 สามารถสอนพอลตั้งท่ามวย  ช่วงแรกพอลทำท่าไปไม่มั่นใจหยักรั้งไป..แต่เมื่อผ่านเวลาไปเรื่อยๆ..พอลก็สนุกกับการเรียนท่ามวยไทยจนลืมกังวลเรื่องผ้าหยักรั้ง...ภาพที่ออกมาจึงสวยงามม๊ากกกกกกกก  

เมื่อสามารถขานชื่อท่าพร้อมกับโพสต่อสู้ระหว่างเขากับพอลทีละท่า พอลก็โพสท่ามวยได้อย่างลื่นไหล  เป็นธรรมชาติ จนปีโป้ตะลึงในความเก่งของพอล ต๋อยและคนอื่นๆ มองพอลอย่างชื่นชม  แซนดี้กับอุ่นเรือนแอบกรี๊ดความเท่ของพอล  จุ้มจิ้มมองพอลอย่างสงสัยทำไมแมนขึ้นผิดหูผิดตา

อาร์ตอ้าปากค้าง...เผลอรำพึงออกมา “แมนอ่ะ” 

“มันต้องให้ได้อย่างนี้สิพีท” ได้อย่างใจลูกจันจริงๆ

อีกด้านหนึ่ง มุมถ่ายแบบของไลม์เดือนวดีในชุดราตรีกรุยกรายตามคอนเซ็ปต์ราชินีแห่งท้องทะเล กำลังโพสท่าเกร็งๆ โดยในมือมีแอร์เมสที่ทั้งสีและแบบไม่เข้ากับชุดใบใหญ่ห้อยอยู่

“ใครเอากระเป๋าให้คุณเดือนถือน่ะ มันไม่เข้ากับคอนเซ็ปต์ชุดเลย” ณัฐตะโกนบอกทีมงาน ”เอากระเป๋าออกไป” 

เดือนวดีกอดกระเป๋าไว้แน่น “อุ๊ย...ของพี่เองค่ะคุณณัฐ พี่เอามาเองค่ะ คือเวลาถ่ายรูปพี่ต้องถือ “เค้า”ค่ะ..ไม่งั้นมันโหวงๆ ไม่มั่นใจค่ะ” 

ณัฐพยายามข่มอารมณ์ “เอ่อ..คือ..มันไม่เข้าคอนเซ็ปต์ราชินีแห่งท้องทะเลน่ะครับคุณพี่..เอ่อ..ถ้ายังไงคุณพี่อดทนไม่ถือ “มัน”.” ณัฐเห็นสีหน้าของเดือนวดีเริ่มไม่พอใจในสรรพนามที่ณัฐเรียกกระเป๋า จึงรีบเปลี่ยนคำพูด “เอ่อ..ไม่ถือ”เค้า” ซักแป๊บได้มั้ยครับ..เดี๋ยวก็ถ่ายเสร็จแล้วครับ” 

“ไม่ด๊ายยยยยยเลยค่ะ...เวลาไม่ถือ “เค้า”มือไม้พี่มันเก้งก้างไปหมด ไม่รู้จะเอาไปวางไว้ที่ไหน...ขอพี่ถือเถอะนะคะ..เค้าเป็นกล่องดวงใจของพี่จริงๆ ค่ะ”