บทละครโทรทัศน์ รักนี้เจ้จัดให้ ตอนที่ 10 หน้า 3
ภายในห้างหน้าห้องน้ำชาย พีทที่ใส่แว่นกันแดด มีผ้าคลุมหัว ยิ้มเจ้าเล่ห์
พีทเข็นรถตัวเองออกมาจากห้องน้ำชาย ไม่มีใครสนใจพีทเพราะจำไม่ได้ พีทตกใจ รู้สึกเหมือนมีมือใครบางคน จับที่เข็นรถไว้กะทันหัน จึงรีบหันไปดู
เห็นป้าภากำลังจับรถเข็นพีทไว้ สีหน้ารู้ทัน “จะไปไหนจ๊ะ”
พีทยิ้มแหยๆ “เอ่อ..เอ่อ..แหะๆ..ไปร้านกระเป๋าครับ”
“ไหนบอกว่าไม่ได้หลอกให้ป้าพามาช้อปปิ้งไง”
พีทอึกอักเล็กน้อย “ก็...ก็ไม่ได้หลอก แต่ไหนๆมาแล้วก็แวะไปซื้อซะหน่อยจะ ได้ไม่เสียเที่ยว”
ป้าภาพูดอย่างจริงจัง “ป้าไม่อยากเสี่ยง เดี๋ยวนักข่าวมาเห็นพีทในสภาพนี้แล้วจะวุ่นวาย”
ป้าภาเข็นพีทไปทางลานจอดรถ คนในห้างเดินสวนไปไม่มีใครสนใจพีท
“คนเดินผ่านพีทตั้งเยอะไม่เห็นมีใครจำพีทได้เลย..พาพีทไปซื้อกระเป๋าเถอะนะครับ นะๆๆๆ” พีทขอร้อง
ป้าภาไม่ตอบเข็นพีทออกไปทางลานจอดรถ พีทถอนหายใจอย่างหงุดหงิดเอาผ้าคลุมหัว เอาแว่นกันแดดออก
“เอาออกทำไม” ป้าภามองอย่างตกใจ
“จะได้มีคนเข้ามาทักพีท แล้วพีทก็จะบอกให้เค้าพาไปร้านกระเป๋าจะได้ไม่ต้องง้อป้า” พีทเรื่มงอแง
ป้าภารีบเอาผ้าคลุมหัวพีท “ใส่แว่นเดี๋ยวนี้นะ”
“ไม่ใส่” พีทดึงผ้าคลุมออก “ไม่คลุมแล้วก็จะตะโกนเรียกให้คนหันมามองด้วย” พีทอ้าปากจะส่งเสียง
ป้าภามองพีทอย่างหงุดหงิด “ไม่ต้องร้องเดี๋ยวพาไป”
พีทยิ้มอย่างผู้ชนะ ป้าภากลับรถเข็นไปอีกทาง
อีกด้านหนึ่ง มินตราเองก็เดินหาพีทอย่างร้อนใจ “ไปไหนแล้วล่ะ...(มองหา)..เอ๊....รึว่าเราจะตาฝาด” มินตราเริ่มไม่แน่ใจในสายตาตัวเอง ตัดสินใจเดินออกไปทางหนึ่ง
บริเวณล็อบบี้ของโรงแรม ลูกจันใส่แว่นกันแดด เห็นผ้าพันมือที่เพิ่งแกะออกวางอยู่บนโต๊ะ..กำลังเอาหูแนบโทรศัพท์รอพอลรับสายอย่างหงุดหงิด
“โทรเข้าห้องก็ไม่มีคนรับ โทรเข้ามือถือก็ไม่รับสาย. “ ลูกจันคิดๆ แล้วก็ตกใจ “หรือจะออกไปถ่ายรูปอีก” ลูกจันลุกออกไปตามหาพอลอย่างโมโห
แซนดี้ ต๋อย อุ่นเรือน จุ้มจิ้ม นั่งดูบางอย่างที่ริมชายหาดอย่างตื่นเต้น
“เร่งอีกสิ เร่งอีก” แซนดี้ทำเสียงลุ้น