บทละครโทรทัศน์ คลื่นชีวิต ตอนที่ 13

บทโทรทัศน์ : คนปั้นฝัน

กลางทะเล สาธิตเห็นว่าตัวเองห่างฝั่งมามากแล้วก็ปาดเหงื่อ...ค่อยโล่งอกขึ้น..แล้วมองไปทางจีราวัจน์ที่ นั่งอยู่กลางลำเรือ สาธิตนิ่วหน้าอย่างสับสน...และไม่เข้าใจ! จีราวัจน์หันมา...เห็นสายตาสาธิตที่มองอยู่พอดี..

สาธิตรีบเบือนหน้า ทำเป็นคุมหางเสือเรือ ไม่ยอมมองจีราวัจน์อีก จีราวัจน์มองสาธิตที่หันหลังให้ก็หน้าจ๋อยๆ

สาธิตยามนี้เต็มไปด้วยความสับสน!!  คลื่นในทะเลซัดมาเป็นระลอกเหมือนความปั่นป่วนสับสนในจิตใจสาธิต!!

ที่รีสอร์ทของสิทธา สิทธาเดินพล่าน พลางกระชากเสียงผ่านมือถือ

“แกอยากจะให้ฉันปลดพวกแกทุกคนใช่มั้ย! ถึงไม่ได้เรื่องแบบนี้!”

“ขอโทษครับนาย แต่พวกชาวบ้าน..คอยช่วยพวกมัน แล้วคุณจี..ก็ช่วยมัน!” หัวหน้าการ์ดเอ่ยตอบ โดยมี ทีมการ์ดรอกระสับกระส่ายอยู่ด้านหลัง

“ไอ้..!! พวกมึงไม่มีปัญญาลากคอมัน! มาโกหกว่าจีราวัจน์ไปช่วยพวกมันงั้นเหรอ!” สิทธายิ่งยั๊วะ! เหมือน เสือถูกเหยียบหาง!!

“ไปเลยนะ มันจะอยู่เกาะไหน หาดไหน! ไปเอาตัวมา ฉันจะพิสูจน์ให้ดูว่าระหว่างฉันกับไอ้กระจอกนั่น!! จีราวัจน์จะเกรงใจใคร  ไปเอาตัวนังนั่นมากราบตีนฉันให้ได้!” หัวหน้าการ์ดเหวอ เพิ่งรู้ตัวว่าไม่ควรหลุดปาก!

สิทธาวางสายไป มือกำมือถือแน่นจนเอ็นปูด แล้วเขวี้ยงมันลงบนโต๊ะอย่างหงุดหงิด

เวลาต่อมา ณ เกาะที่ไร้ผู้คนแห่งหนึ่ง...เห็นธรรมชาติบนเกาะที่ยังใสบริสุทธิ์ ทั้งเวิ้งหาดทรายขาว และ น้ำทะเลสีใส เรือถูกผูกกับก้อนหินริมหาด...จีราวัจน์ยืนอยู่บนหาด มองซ้ายขวาเห็นแต่ความเวิ้งว้าง..เปล่าเปลี่ยว ...เหมือนถูกโดดเดี่ยวออกจากโลก สาธิตอยู่ในเรือ ค้นได้ขวดน้ำดื่ม จึงเอาติดมาด้วย..เดินลงมาที่หาดเห็นจีราวัจน์ ที่ยืนสีหน้ายังมึนๆ  งงๆอยู่ ก็บอก

“คุณรออยู่ที่นี่แหละ ถ้าพวกมันมาเจอเรือก็จะได้กลับไป”

“แล้ว..ไม่ขึ้นฝั่งเหรอ? ยังไงคุณก็คงกลับไปที่เกาะนั่นไม่ได้แล้ว” จีราวัจน์ย้อนถาม

“เรือนี่มีน้ำมันไม่พอ คงต้องซ่อนตัวอยู่นี่ซักคืนก่อน แล้วค่อยขึ้นเกาะหาเรือไปส่งที่ฝั่ง” สาธิตเอ่ยจบ

ก็เดินไปเลย

“แล้วคุณจะไปไหน?” จีราวัจน์ตกใจ ถามไล่หลังสาธิต

“ที่ที่พวกนั้นจะตามมาไม่ได้น่ะสิ!” สาธิตนิ่งไป ก่อนตอบแล้วเดินจากจีราวัจน์มาดื้อๆ จีราวัจน์มองใจ คอไม่ดี แล้วก็ตัดสินใจ ค่อยๆเดินตามมา...สาธิตเหลือบมอง เห็นจีราวัจน์ที่หน้าจ๋อยๆ เหมือนเด็กไม่อยากโดนทิ้ง เดินตามมา...สาธิตที่สับสนอยู่ก็หยุด..หันมามอง