บทละครโทรทัศน์ คลื่นชีวิต ตอนที่ 8

บทโทรทัศน์ : คนปั้นฝัน

ที่คอนโดของจีราวัจน์ จีราวัจน์เดินเข้าห้องด้วยท่าทางเหนื่อยอ่อน จนไม่อยากแม้จะเปิดไฟห้อง จึงเปิดเพียงโคมไฟข้างเตียง แล้วทิ้งตัวลงนอนบนเตียง จีราวัจน์หลับตาเหมือนพยายามให้ลืมอดีตที่ตามหลอกหลอน

ทันใดนั้น จริยาเปิดประตูเข้ามา เดินพุ่งเข้าไปกระชากแขนจีราวัจน์ให้ลุกขึ้นนั่ง“ลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้ !!!”

จีราวัจน์ถอนใจอย่างเหนื่อยใจ แล้วมองจริยาด้วยสีหน้ายียวน “มาหาหนูดึกๆ แบบนี้ ..อย่าบอกนะคะว่าคิดถึง”

จริยากระชากจีราวัจน์ให้ลุกขึ้นยืน “แกกลับไปยุ่งกับยายจันทร์อีกทำไม ?!!”

“รู้ข่าวเร็วจังนะคะ..อ้อ ..ลืมไปว่าเรื่องนี้มันอาจสั่นคลอนขาเก้าอี้ตำแหน่งคุณหญิง..ถึงต้องรีบมา”

“อย่ายุ่งกับยายจันทร์อีก !!” จริยาสั่งห้าม

“แต่ยายจันทร์กำลังลำบาก ..”

“ก็ให้เงินแล้วก็ไล่มันไปสิ !! ..ฉันเคยบอกแกแล้วใช่ไหม ..วันที่ฉันพาแกออกจากตรงนั้น ..อย่ากลับไปที่นั่นอีก! ..ฉันใช้ทั้งชีวิตของฉันต่อสู้ดิ้นรนเพื่อแลกกับชีวิตใหม่ที่ดีกว่า..ทำไมแกไม่เชื่อฉัน!”

“เพราะบังเอิญหนูไม่ใช่วัวลืมตีน! ..หนูยังจำได้ว่าที่หนูอยู่เป็นคนได้เพราะเศษข้าวเศษแกงก้นหม้อจากร้านยายจันทร์ ..เวลาหนูป่วย หนูก็รอดตายเพราะยาและอ้อมกอดยาย ..ในขณะที่แม่แท้ๆ ทิ้งหนูไปแย่งผัวคนอื่น!!”

“แล้วเงินที่เลี้ยงแก..มันไม่ใช่เงินจากคนที่แกด่าว่าแย่งผัวชาวบ้านเหรอ..เงินที่ส่งแกไปชุบตัวเรียนเมืองนอก แล้วก็กลับมาทำตัวปีกกล้าขาแข็ง ท้าทายฉัน ในขณะที่ฉันสร้างความดี แต่แกกลับขยันสร้างความเลว..ก่อแต่เรื่อง...ทะเลาะกับคนโน้น...แย่งผัวคนนี้..มีข่าวมั่วผู้ชายไม่ซ้ำคน!! ..แกทำได้ยังไง!!”

จีราวัจน์ลอยหน้าลอยตาตอบ “สงสัยคงจะมาจากสายเลือด”

จริยาโกรธหนัก ตบหน้าจีราวัจน์เต็มๆ “นังจี!! แกจำไว้นะ! ฉันจะไม่มีวันยอมให้ใครมาทำลายชื่อเสียงของฉัน..ไม่ว่ายายจันทร์หรือแก!! ..อย่าบีบให้ฉันต้องเลือกระหว่างแกกับชื่อเสียงเงินทองของฉัน..เพราะแกก็รู้ว่าฉันจะเลือกอะไร!”

 จีราวัจน์มองจริยาเดินออกไปด้วยท่าทางนิ่งๆ เหมือนคนที่ไม่รู้สึกอะไร แต่ทันทีที่จริยาปิดประตูห้อง เหมือนทั้งร่างกายและหัวใจหมดเรี่ยวแรง จีราวัจน์ทรุดนั่ง และล้มตัวลงกับที่นอน หลับตาพร้อมๆ กับที่น้ำตาค่อยๆ ไหลออกมา

เช้าวันใหม่ ดารากาเขย่าตัวปลุกจีราวัจน์เบาๆ “จี ... ตื่นได้แล้ว”

จีราวัจน์ลืมตาตื่นขึ้น ขยี้ตางัวเงีย แล้วมองรอบๆ ห้อง เหมือนมองหาจริยา“แม่ล่ะ”

ดารากางง “คุณน้าไม่ได้มานี่”  จีราวัจน์มองดารากาแล้วคิดๆ อย่างเข้าใจว่าตัวเองฝันไป จึงลูบหน้า ลูบตา เหมือนให้ตัวเองตื่นจากฝันร้าย ดารากาเห็นจีราวัจน์ดูหน้าหมอง จึงเดินเข้ามานั่งบนเตียงๆ ข้างๆ “เป็นอะไรรึเปล่าจี”