บทละครโทรทัศน์ คลื่นชีวิต ตอนที่ 19 หน้า 4
ขณะนั้นเอง สาธิตกับครูอารีก็มุ่งหน้ามาโรงพยาบาลเช่นกัน ทั้งสองเดินผ่านมาเห็นเจตรจับมือจีราวัจน์ อยู่พอดี สาธิตชะงัก ส่วนครูอารีมีสีหน้าแบบ “ชิบหายแล้วไอ้จี”
“ผมชอบคุณจีนะครับ” เจตรตัดสินใจเอ่ยสารภาพความรู้สึกของตน
สาธิตมองเจตรกับจีราวัจน์นิ่งๆ ในใจมีทั้งความอยากรู้คำตอบและกลัวคำตอบของจีราวัจน์ไปพร้อมๆ กัน จึงตัดสินใจหาทางเลี่ยง หันไปบอกกับครูอารี
“ผมนึกได้ว่าลืมของในรถครู ..เดี๋ยวผมมานะครับ” สาธิตพูดจบก็เดินออกไปทันที โดยไม่รอฟังว่า จีราวัจน์จะตอบว่าอะไร !
เวลาเดียวกัน เจตรเอ่ยถามจีราวัจน์เมื่อเห็นอีกฝ่ายเงียบไป
“คุณจี..โกรธผมเหรอครับ ?”
“เปล่าค่ะ .แต่จีไม่รู้จะพูดยังไง”
“ผมเข้าใจครับ..เรารู้จักกันน้อย คุณจีเลยยังไม่มีคำตอบให้ผม อาทิตย์หน้าผมจะกลับแท่น อีกหลาย เดือนกว่าผมจะกลับ..ผมรอคำตอบจากคุณจีได้ อีกอย่างคุณดาวก็อาสาจะช่วยเป็นกองเชียร์อยู่ทั้งคน” เจตร พยายามคิดในแง่ดี
“อย่ารอเลยค่ะ จีขอโทษนะคะ จีมีคนที่ชอบอยู่แล้ว” จีราวัจน์มองเจตรอย่างอึดอัด แล้วตัดสินใจพูด มองเจตรอย่างรู้สึกผิด
“ไม่ต้องขอโทษหรอกครับ..เรื่องอย่างนี้ มันฝืนกันไม่ได้” เจตรเจ็บปวดพยายามยิ้ม
“แต่ถ้าทำได้..จีก็อยากฝืน เพราะจีเชื่อว่าถ้าจีคบกับคุณเจตร จีต้องมีความสุขมากแน่ๆ เพราะจีคงชอบ คุณเจตรได้อย่างไม่รู้สึกผิดต่อใคร” จีราวัจน์เอ่ยขึ้นเผลอเอ่ยความรู้สึกบางอย่างในใจออกมา
“ทำไมคุณจีพูดแบบนี้ล่ะครับ..หรือว่าคนที่คุณจีชอบ..เป็นคนที่คุณจีเปิดเผยความรู้สึกไม่ได้” เจตรเจ็บ และเศร้า แล้วมองจีราวัจน์อย่างสงสัย พลางเข้าใจผิดนึกว่าจีราวัจน์แอบชอบชยันต์
จีราวัจน์หลบตาเจตรไม่ยอมตอบ กลัวเจตรจะรู้ว่าจีราวัจน์กำลังคิดถึงใคร เจตรมองจีราวัจน์อย่าง เจ็บปวด
ที่ลานจอดรถภายในโรงพยาบาล สาธิตเดินกลับมาที่รถ ครูอารีรีบตามมา สาธิตยืนเก้ๆ กังๆ อยู่ที่รถ เหมือนคนจิตใจไม่อยู่กับตัวเอง
“ตกลงคุณสาธิตลืมอะไรในรถเหรอครับ ?” ครูอารีรู้ว่าสาธิตไม่ได้ลืมของ แต่แกล้งถาม
“กระเป๋าตังค์น่ะครับ..ตอนแรกผมนึกว่ายังไม่ได้หยิบมา..แต่หยิบมาแล้ว”สาธิตอึกอักทำท่าคลำกระเป๋าตังค์ เอ่ยเลี่ยงแล้วตบที่กระเป๋ากางเกงแสดงคำตอบ
“ผมก็ว่าแล้ว คุณสาธิตไม่ลืมอะไรไว้ที่นี่หรอก..แต่ถ้าลืมไว้ที่โน่น..ก็ว่าไปอย่าง” ครูอารีแกล้งแซว