บทละครโทรทัศน์ คลื่นชีวิต ตอนที่ 17 หน้า 4

ตอนนี้จีราวัจน์ห่วงสาธิตมากกว่าชีวิตตัวเองอีก จีราวัจน์วิ่งตามหาสาธิตและมองหารถสาธิต  จนกระทั่ง...เห็น รถของสาธิตจอดอยู่ที่มุมนึง จึงรีบวิ่งไปที่รถของสาธิตทันที จีราวัจน์มองหาสาธิต แต่ไม่เจอ พยายามมองหาไป รอบๆ

ทันใดนั้น ก็เห็นรอยเลือดหยดเป็นทางไปตามทางเข้าตัวตึก ไปยังประตูลิฟต์!!! จีราวัจน์อึ้ง ไม่อยาก คิดในแง่ร้ายว่าเป็นเลือดของสาธิต แต่หัวใจตอนนี้มันกลัวไปหมดแล้ว จีราวัจน์ไม่รอช้า  รีบวิ่งตามรอยเลือด ไปทันที จีราวัจน์ยืนอยู่ในลิฟต์ที่มีหยดเลือดเปื้อนพื้นด้วยหัวใจที่หวั่นกลัว

“รับสิคุณสาธิต...” จีราวัจน์พยายามโทรหาสาธิตเป็นร้อยสาย แต่สาธิตไม่ยอมรับ

“จีราวัจน์กดเปิดประตูลิฟท์ทุกชั้น เพื่อดูว่าชั้นไหนมีรอยเลือดต่อไป แต่เปิดหลายชั้นก็ไม่เจอ จึงตามรอย เลือดต่อไป จนกระทั่งถึงชั้นล่างสุด เห็นรอยเลือดไปต่อนอกอาคารของโรงพยาบาล จีราวัจน์รีบวิ่งตามรอยเลือด ไปทันที !

จีราวัจน์วิ่งตามรอยเลือดจนมาถึงริมถนน แล้วรอยเลือดก็หายไป หญิงสาวพยายามมองหารอยเลือด  แต่หาไม่เจอ ก็ร้อนใจว่าสาธิตอยู่ไหน! คนของสิทธาจะเจอสาธิตรึเปล่า! คำถามมากมายเข้ามาในหัวจนแทบ จะร้องไห้ ด้วยความกลัวการสูญเสีย !!

ทันใดนั้น ! ได้ยินเสียงดัง “ปัง!!!” ดังขึ้น จีราวัจน์ตกใจหัวใจแทบหยุดเต้น  รีบหันไปมองตามเสียงเพราะ คิดว่าเสียงปืน! จีราวัจน์ เห็นเด็กผู้หญิงซึ่งเป็นผู้ป่วยเดินมากับแม่แล้วทำลูกโป่งแตก!!  

“แม่บอกแล้วไงว่าให้ถือดีๆ” แม่เด็กเอ่ยดุแล้วพาเด็กผู้หญิงเดินออกไป น้ำตาของจีราวัจน์ไหลออกมา อย่างกลั้นไม่อยู่ เพราะความตกใจกลัวและห่วงสาธิตถึงที่สุด ทันใดนั้นได้ยินเสียงสาธิตดังมาจากข้างหลัง จีราวัจน์ !

“จี...” จีราวัจน์ชะงัก รีบหันไปมองตามเสียงของสาธิต  จีราวัจน์มองสาธิตอย่างเต็มตาว่าไม่เป็นอะไร

สาธิตเห็นจีราวัจน์ร้องไห้จึงตกใจ รีบเดินไปหา

“เป็นอะไร ?...ร้องไห้ทำไม ?” สาธิตเอ่ยถามอย่างอ่อนโยน

“คุณไปไหนมา ?” จีราวัจน์รีบถาม

“พอดีผมเจอลูกความ...” สาธิตเอ่ยตอบ จีราวัจน์ฟังสาธิตแล้ว จากความเป็นห่วงมากกลายเป็นโกรธที่ สาธิตทำให้ตัวเองกลัว จึงพุ่งเข้าผลักอกสาธิตอย่างแรง

“มันใช่เวลาไปหาลูกความไหม! ไม่เห็นเหรอว่าตอนนี้มัน อันตรายขนาดไหน! รู้ไหมว่าคนอื่นเป็นห่วง!” จีราวัจน์     เอ่ยเสียงดังแล้วผลักอกสาธิตรุกไล่อย่างโกรธเกรี้ยว