บทละครโทรทัศน์ ลิขิตริษยา ตอนที่ 5
หลวงเดชเดินออกจากห้องของกรองแก้วเตรียมจะไปทำงาน กรองแก้วรีบเดินตามมาเพื่อคุยต่อเรื่องซ่อนกลิ่น
“ถ้าน้องไม่อยากให้ซ่อนกลิ่นอยู่เรือนนี้ แล้วจะให้ซ่อนกลิ่นไปอยู่ที่ไหน” หลวงเดชพูดจบก็เดินออกไป
กรองแก้วเดินตาม โดยไม่ลดละความพยายาม “เรามีที่นาที่ไร่ตั้งเยอะ เรือนเล็กบ้านน้อยเราก็มีมากมาย เราจะให้ซ่อนกลิ่นอยู่สักแห่งก็ได้นี่คะ”
ธูปโผล่หน้ามาจากมุมนึง
ซ่อนกลิ่นหยิบกะละมังล้างหน้าปาลงพื้นด้วยความเจ็บใจ!“นังกรองแก้ว ..นังเวรตะไล มึงจะไล่กูออกจากเรือนเหรอ หนอย ! มึงรู้จักกูน้อยไปแล้ว !”
“คุณซ่อนกลิ่นจะทำอย่างไรหรือเจ้าคะ” ธูปถามด้วยความสงสัย
“เอ็งก็คอยดูแล้วกัน” ซ่อนกลิ่นสีหน้าเหี้ยมเกรียม
โฉมฉาย กรองแก้ว พิศกำลังส่งหลวงเดชขึ้นรถเพื่อไปทำงาน
“เรื่องของซ่อนกลิ่น พี่ขอคิดดูความเหมาะสมอีกทีว่าจะให้ไปอยู่ที่ เรือนไหน” หลวงเดชมองเมียทุกคนด้วยสีหน้าแช่มชื่น “ทำไมพี่รู้สึกเหมือนไม่ได้เห็นเมียพี่ทั้งสามมาส่งพี่แบบนี้นานแล้วหนอ มันทำให้วันนี้พี่มีความสุขอย่างบอกไม่ถูก”
“เราก็มีความสุขที่ได้ส่งคุณหลวงเช่นนี้เหมือนกันค่ะ” โฉมฉายยิ้มตอบ
กรองแก้วรีบพูด “วันนี้คุณพี่โฉมจะไปซื้อผ้ามาตัดชุดให้พ่อบวรยศไม่ใช่หรือคะ” แล้วเอ่ยกับหลวงเดช “คุณพี่โฉมต้องขอรถจากซ่อนกลิ่นไหมคะคุณหลวง”
โฉมฉายรีบบอกกับกรองแก้ว “ไม่เป็นไรหรอกกรองแก้ว ไม่มีรถ พี่ก็ยังไม่ไป”
หลวงเดชได้ยินก็งงๆ “ทำไมต้องขอรถจากซ่อนกลิ่น รถในบ้านนี้ฉันให้คุณโฉมดูแลนี่”
กรองแก้วได้ทีตั้งท่าจะฟ้อง “ก็ตอนที่ ….”
ธูปวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาหาหลวงเดช “คุณหลวงเจ้าขา แย่แล้วค่ะ คุณซ่อนกลิ่นเจ้าค่ะ”
“ซ่อนกลิ่นเป็นอะไร ?!” หลวงเดชรีบถาม
หลวงเดชเปิดประตูห้องเข้ามา ซ่อนกลิ่นกำลังอาเจียนใส่กระโถนด้วยท่าทางหมดแรง โฉมฉาย กรองแก้ว พิศเดินตามหลวงเดชเข้ามาในห้อง ต่างมองอาการของซ่อนกลิ่นอย่างสงสัย
โฉมฉายจะเข้าไปหาซ่อนกลิ่น “เป็นอะไรรึเปล่าซ่อนกลิ่น”