บทละครโทรทัศน์ ศรีอโยธยา ตอนที่ 12 หน้า 3

วัน 7 คืน และในพระราชพิธีสมโภชพระพุทธบาท ลูกอยากให้สมเด็จแม่ทรงบัญชาการการฟ้อนรำถวายเป็นพุทธบูชาด้วยพะย่ะค่ะ

สมเด็จพระพันวัสสา : ขอน้อมรับพระราชบัญชาเพคะ

เจ้าฟ้าสุทัศ และ พิมานก้มกราบพระพุทธรูปสามครั้ง

เจ้าฟ้าสุทัศ : นี่พิมาน... รู้ไหมว่า ฉันดีใจที่พิมานได้เป็นคุณพระ มากกว่าที่ฉันได้ทรงกรมเสียอีก

พิมาน : ทำไมทรงคิดอย่างนั้นพะย่ะค่ะ

เจ้าฟ้าสุทัศ : เพราะว่าฉันรู้ตัวอยู่ว่าวันหนึ่ง...ฉันก็ต้องได้รับสถาปนาตามโบราณราชประเพณี แต่ในกรณีของพิมาน ฉันไม่เคยคาดคิดมาก่อนเลยว่าทูลกระหม่อมพ่อจะทรงพระกรุณาพิมานเร็วถึงเพียงนี้ ฉันถึงดีใจมากเป็นพิเศษยังไงล่ะ

พิมาน : ก็เป็นเพราะพระบารมีในทูลกระหม่อมด้วยพะย่ะคะ

เจ้าฟ้าสุทัศ : ไม่จริงเลย...มันเป็นเพราะว่าความดีของพิมานยังไงล่ะ ที่ทูลกระหม่อมพ่อทรงเล็งเห็น ดีใจมั้ยพิมาน

พิมาน : ที่สุดในชีวิตพะย่ะค่ะ

เจ้าฟ้าสุทัศ : ฉันก็เหมือนกัน ฉันไม่เคยมีความสุขเท่าวันนี้มาก่อนเลย พิมานเพื่อนรัก เพื่อนคนเดียวของฉัน

พิมาน : ข้าพุทธเจ้าขอถวายสัตย์ปฏิญาณต่อองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าว่า ข้าพุทธเจ้าขอถวายชีวิตและจิตวิญญาณรับใช้เบื้องยุคลบาททุกชาติไปพะย่ะค่ะ

พิมานวิ่งอยู่ในสวนไพชยนต์อย่างมีความสุขราวกับโลกทั้งใบเป็นของเขา เขาวิ่งตรงไปยังมุมกำแพงแก้วที่เขาเคยมาแอบมองบุษบาบรรณ์เขาหันซ้ายแลขวา เมื่อเห็นว่าปลอดคนก็แอบมองลอดเข้าไปยังช่องกำแพงแก้วนั้น เห็นคุณท้าวกำลังฝึกฝนนางรำสาวจำนวน 5 นางโดยปราศจากบุษบาบรรณ์ จ่าโขลนสามนายคนเดิม ยืนมอง พิมาน เหมือนอย่างที่เคยยืนเมื่อหลายปีที่แล้ว หัวหน้าจ่าโขลนทำหน้าดุแต่ในใจแอบขำด้วยความเอ็นดู

หัวหน้าจ่าโขลน : นั่นทำอะไร...

พิมานหันมามองด้วยความตกใจแต่ต้องทำใจดีสู้เสือ เขาคุกเข่าพนมมือ

พิมาน : กระผมก็แค่แอบมองขอรับคุณจ่า

หัวหน้าจ่าโขลน : เรานี่ก็ช่างกระไร โตจนเป็นหนุ่มยังไม่ทิ้งนิสัยมาแอบดูนางใน แถมเรายังจะได้กินตำแหน่งเป็นขุนน้ำขุนนางอยู่วันสองวันนี้แล้ว ขืนมาทำลับๆ ล่อๆ แบบนี้ มันจะไม่งามนะ..พ่อพิมาน