บทละครโทรทัศน์ สายธารหัวใจ ตอน 24 (จบบริบูรณ์) หน้า 5
“แล้วเป็นอะไร ทำไมไม่ดีใจ ไปหาคนที่เอ็งรัก แล้วมันก็รักเอ็ง”
“หนูบอกเลิกเค้าแล้ว”
ศรีนวลกับเจ๊หวานตกใจ
“อย่าถามหนูเลยว่าทำไม หนูรักเค้าไม่ได้ หนูไม่อยากให้คุณหญิงปฐวีมายุ่งวุ่นวายกับเราอีก หนูไม่ อยากใช้ชีวิตด้วยความหวาดระแวง ว่าบ้านจะถูกเผา ย่าจะถูกมันทำร้าย หรือว่าหนูจะถูกคุณหญิงปฐวีเอาปืนมายิงอีกเมื่อไหร่มันมีแต่ความทุกข์ หนูอยากมีความสุข อยากมีชีวิตที่ดี ย่าได้ยินมั้ย เจ๊หวานได้ยินมั้ย”
ศรีนวลกับเจ๊หวานพยักหน้ารับแบบจำใจ
“ต่อไปนี้ อย่าถามหนูเรื่องนี้อีกนะ ถ้าไม่อยากเห็นหนูร้องไห้อีก”
สิริกันยาปาดน้ำตา สูดลมหายใจ
“หนูทิ้งกระติกน้ำซุปไว้ที่โรงพยาบาล ทิ้งๆมันไปเถอะนะย่าไว้หนูจะซื้อให้ใหม่”
ศรีนวลพยักหน้ารับแบบจำใจ สิริกันยาเดินหนีเข้าบ้าน ศรีนวลกับเจ๊หวานมองตามอย่างเข้าใจ
สิริกันยาเข้ามาในห้องนอนเธอพยายามยิ้มทำตัวให้สดชื่น แต่ฝืนได้ไม่นานเธอร้องไห้เสียใจในชะตาความรักขึ้นมาอีก
ในห้องพักฟื้น ละมุลกับสวัสดิ์มาเยี่ยมณรังค์
“ในขณะที่พี่พยายามเข้มแข็ง แต่สิริกันยา..กลับกลัว”
“เค้าบอกให้พี่ลืม พี่จะลืมได้ยังไง...พี่ไม่มีทางลืมเค้าได้หรอกละมุล”
“ถ้าเป็นละมุล ละมุลก็กลัว เหมือนที่คุณสิริกันยากลัว”
“พี่ต้องทำยังไง ให้เค้าเลิกกลัว”
“คุณทำอะไรไม่ได้หรอก คนเดียวที่จะทำให้คุณสิริกันยาเลิกกลัวได้ก็คือตัวเค้าเอง”
“ใช่....เหมือนที่พี่ณะ ต้องลุกขึ้นมาจัดการเคลียร์กับคุณหญิงด้วยตัวเอง”
“พี่จะรอ รอจนกว่าเค้าจะพร้อม”
“หนูกับครูจะเอาใจช่วยนะ....”
ณรังค์พยักหน้า มองกระติกน้ำซุปแล้วอดคิดถึงสิริกันยาไม่ได้
ที่คอนโด ปฐวีนอนนิ่งอยู่บนเตียง สายตาเหม่อลอยเกียรติศักดิ์เข้ามาถาม
“ได้คุยอะไรกับมันบ้าง”
ปฐวีเงียบ
“ไม่บอกก็ไม่เป็นไร พอจะเดาออก...มันคงบอกไม่ให้ไปยุ่งกับมันอีก”
ปฐวีไม่ตอบ
“ก็ยังดี ที่กลับมา บอกแล้วไง...ไม่มีคนไหนในโลกนี้ให้คุณหญิงกลับมาหา นอกจากผม ผมคนเดียวที่เหลืออยู่ในชีวิตของคุณหญิงนอนพักผ่อนซะ”
ปฐวีนอนนิ่งแต่แต่จิกหมอนแน่น ด้วยความเกลียดโกรธ จมอยู่กับความแค้น
เกียรติศักดิ์ออกมาสั่งงานสายใจ
“ดูแลอย่าให้คลาดสายตา ไม่รู้จะอาละวาดอะไรขึ้นมาอีก เก็บมือถือเก็บโทรศัพท์ให้หมด ไม่ต้องให้ติดต่อใครอีก นอกจากฉัน”
“ค่ะ”
เกียรติสายตาอ่อนลง เป็นห่วงปฐวี