บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร หงส์ ตอนที่ 15 หน้า 5
หงส์ผุดลุกขึ้นมองหาทางหนีที่ไล่เห็นเสี่ยเกาดักอยู่ที่หน้าประตู จือกับสมุนวิ่งตามมาสมทบ หงส์มองไม่เห็นทางรอด จือเอาปืนจ่อจะยิงหงส์
เมฆินทร์ตะคอกใส่“ยืนบื้ออยู่นั่นแหละ ยิงมันสิ ไอ้โง่”
เสี่ยเกาชักปืนออกมาเหมือนจะยิงหงส์ แล้วหันหลังกลับไปยิงเปรี้ยงใส่จือ และสมุนเมฆินทร์ทันที เมฆินทร์ตาเบิกโพลงไม่คิดว่าเสี่ยเกาจะหักหลัง “คนอย่างท่านอยู่ไปก็หนักแผ่นดินซะเปล่าๆ” เสี่ยเกายิงเปรี้ยงที่หน้าผากของเมฆินทร์ตายคาที่ เลือดกระเซ็นใส่หน้าหงส์ซึ่งตาเบิกโพลง
หลงและเจ็งได้ยินเสียงปืนดังเปรี้ยงขึ้นมาจากชั้นบน หลงเป็นห่วงหงส์ จะบุกขึ้นไป เจ็งชักปืนจะยิงหลง หลงเตะปืนเจ็งกระเด็น สมุนเมฆินทร์เข้ามารุมหลง หลงสู้ยิบตา
เสี่ยเกายิ้มกับหงส์อย่างเลือดเย็น “รีบหนีไปซะ ตอนนี้คุณหนูโดนข้อหาฆ่าคนตาย และกำลังจะกลายเป็นนักโทษประหาร”
“แต่หงส์ไม่ได้ฆ่า...”
“ความจริงจะเป็นยังไงไม่สำคัญ เค้าดูกันที่ผลลัพธ์เท่านั้น....อย่าเป็นผู้ร้ายปากแข็งไปหน่อยเลย หลักฐานมัดตัวขนาดนี้ คุณหนูดิ้นยังไงก็ไม่หลุด”
หงส์มองเลือดเมฆินทร์ที่กระเด็นเปรอะเสื้อผ้าตัวเองเลอะเทอะไปหมด ตกเป็นจำเลยทันที “แกนี่มันสารเลวจริงๆ”
“จะมัวรีรออะไรอยู่เล่า... รีบหนีไปซะสิ.... อ้อ ! แต่หนีให้เร็วหน่อยนะ อั๊วให้เวลาลื้อแค่ 5 นาที แล้วหลังจากนี้ อั๊วจะเป็นฝ่ายล่าลื้อ” หงส์มองเสี่ยเกา โกรธจนน้ำตาคลอ พูดอะไรไม่ออก ตกเป็นแพะ รีบวิ่งออกไปอย่างไม่มีทางเลือก เสี่ยเกาเดินมายังโทรศัพท์ ยกหู โทรศัพท์แจ้งตำรวจทันที “ฮัลโหล... หมวดชานนท์เหรอครับ ผมเถ้าแก่เกาพูด....”
เสี่ยเกาแจ้งความกับชานนท์ให้ส่งตำรวจมาจับหงส์ที่ฉั่วเทียนเหลา
หลงหนีสมุนเมฆินทร์ขึ้นมาได้ จังหวะเดียวกับที่หงส์วิ่งมาที่บันไดพอดี “นายน้อย”
“อาหลง” หงส์โผเข้ากอดหลงร้องไห้ เสียขวัญ
หลงมองเห็นเลือดเปรอะตามตัวหงส์ไปหมด “เกิดอะไรขึ้นครับ นายน้อย”
หงส์ยังไม่ทันจะเล่า เจ็งก็พาสมุนเมฆินทร์ก็วิ่งตามมาทันเสียก่อน “เฮ้ย !! มันอยู่นั่น”
หลงยิงสกัด แล้วพาหงส์แอบอยู่ที่มุมหนึ่ง เจ็งตามมาแต่ไม่พบ หลงกับหงส์เบียดกันใกล้จนลมหายใจรดกันอยู่
เสี่ยเกากับอาซาแกล้งทำเป็นหน้าตาตื่นออกมาพบกับเจ็งที่กำลังล่าหลง
“เถ้าแก่ ! ท่านล่ะ ?”
“ท่านตายแล้ว”
เจ็งช็อก “ว่าไงนะ”