บทละครโทรทัศน์ เกมพยาบาท ตอน 23
บทประพันธ์ : ระกา นุกูลบทโทรทัศน์ โดย วาทินีย์
ฉัตรชบาตกใจเมื่อได้ฟังสิ่งที่อำภาเล่า “ห๊า...คุณเกสรตายแล้ว”
ฉัตรชนกอึ้ง “โชคร้ายจังเลยนะครับ”
“แม่ยังเสียใจไม่หายเลย ถึงคุณเกสรจะทำผิดแต่ก็ไม่น่าเลือกวิธีนี้ในการแก้ปัญหา ความตายไม่ใช่วิธีแก้ปัญหาที่ถูกต้อง”
ฉัตรชบาสงสัย “แล้วทำไมเค้าต้องทำอย่างนั้นด้วยล่ะคะ มีเหตุผลอะไรต้องฆ่าตัวตายด้วย”
ฉกาจคาดเดา “คงเป็นปัญหาหลายๆ เรื่องน่ะ ปัญหาที่รุมเร้ามากขึ้นจนหาทางออกไม่ได้ ก็เลยคิดสั้น จบปัญหาด้วยการฆ่าตัวตาย”
ฉัตรชนกอดเป็นห่วงไม่ได้ “แล้วเกษล่ะครับ เกษอยู่ในคุก จะทำยังไงกับเรื่องนี้ดีครับ”
อำภาบอกบุตรชาย “เกษณีย์ไม่ได้อยู่ในคุกแล้วล่ะ”
“แล้วตอนนี้เกษอยู่ที่ไหนครับ” ฉัตรชนกแปลกใจ
ฉัตรชนกกับฉัตรชบาเดินเข้ามาในห้องกระจก
เกษณีย์ซุกตัวอยู่ที่มุมหนึ่ง เนื้อตัวสั่น พึมพำ “ไม่...ไม่จริง...ไม่จริง”
“น่าสงสารคุณเกษนะคะ ต้องมาเจอกับเรื่องเลวร้ายซ้ำแล้วซ้ำเล่า”
“แต่บางเรื่องเค้าก็ทำตัวเอง”
“ชบาอยากรู้จริงๆ ว่าคุณเกษทำเรื่องพวกนี้ไปได้ยังไง อะไรมันทำให้คนเราใจร้ายได้ถึงขนาดนี้”
“เราไม่รู้หรอกว่าเค้าเจออะไรมาบ้าง ถึงทำให้กลายเป็นคนที่มีจิตใจแบบนี้”
“พี่ฉัตรจะให้อภัยคุณเกษมั๊ยคะ”
“ให้อภัยเหรอ”
“คุณเกษเป็นภรรยาของพี่ฉัตรนะคะ”
“ถึงแม้เกษจะเป็นภรรยาของพี่ แต่สิ่งที่เกษทำลงไปมันอำมหิตโหดเหี้ยมเกินไป ทั้งคดีทำร้ายศาจนทำให้ศาต้องตาย คดีพยายามฆ่าคุณพ่อ คดีฆ่าพัฒนะ ทุกคดีที่เกษทำมันร้ายแรงมากนะชบา ถึงพี่กับชบาจะให้อภัย แต่คดีอาญาไม่สามารถยอมความได้ เกษเค้าต้องรับผมกรรมที่ก่อไว้”
ฉัตรชนกมองเกษณีย์ด้วยความเวทนา เกษณีย์นั่งนิ่งเลื่อนลอย นัยน์ตาหม่นเศร้า