บทละครโทรทัศน์ เกมพยาบาท ตอน 16 หน้า 5
“ถ้าคิดจะเป็นมิตรกับชั้น ก็ไม่ควรแอบอัดคลิปเสียงชั้นไปให้ฉัตรชบาฟัง”
“ผมทำอย่างนั้นก็เพื่อพิสูจน์ว่าตัวเองบริสุทธิ์”
“โดยใช้ชั้นเป็นเครื่องมืองั้นเหรอ คุณคิดผิด”
“คุณเป็นตัวช่วยที่น่าเชื่อถือสำหรับเรื่องนี้”
“อย่าทำแบบนี้อีก ชั้นไม่ใช่เด็กอมมือที่จะหลอกง่ายๆ และอีกอย่างอย่าคิดว่าชั้นไม่รู้ว่าคุณกำลังทำอะไรอยู่ ชั้นขอตัวก่อน มีเรื่องต้องสะสาง” เกษณีย์เดินออกไป
อัคคีมองตามไป “เรื่องชั่วๆ ล่ะสิ”
อัคคีขับรถ คุยโทรศัพท์กับอดุลย์
“เสต็ปแรกผ่านแล้ว ต่อไปก็แค่ทำให้เชื่อใจแล้วค่อยๆ ล้วงความลับ”
“คุณเกษณีย์ไม่ใช่คนโง่ ไม่คายอะไรออกมาง่ายๆ หรอก”
“ชั้นมีวิธีของชั้นก็แล้วกัน”
พัฒนะกินข้าวอย่างหิวโหย “ของที่สั่งได้ครับไหม”
เกษณีย์โยนถุงกระดาษที่ใส่ปืนไว้ให้ “ชั้นไม่ใช่คนใช้ของคุณนะจะได้สั่งได้ตามใจชอบ แล้วปืนเนี่ยจะเอาไปยิงใคร”
“เอาไว้ป้องกันตัวไง เผื่อมันแค้นแล้วบุกเข้ามา ผมจะได้มีอะไรไว้สู้”
“คุณหลบมาซ่อนซะขนาดนี้ ไม่มีใครหาเจอหรอก อย่าระแวงไปหน่อยเลย”
“มันก็ไม่แน่ ผมเล่นจะเหมาผู้หญิงของมันทั้งสองคน มันหายเจ็บเมื่อไหร่มันต้องมาเอาคืนแน่
“อย่าลืมนะว่าเรื่องนี้ชั้นไม่เกี่ยว”
“มันก็ต้องมีค่าปิดปากกันหน่อย”
เกษณีย์แค้นมาก จำใจเปิดกระเป๋าหยิบเงินออกมาปึกหนึ่ง โยนให้พัฒนะ “ปิดปากพล่อยๆ ของแกไว้ให้ดีก็แล้วกัน” เกษณีย์เดินหัวเสียออกไป
พัฒนะมองเงินในมืออย่างพอใจ
ฉัตรชบาขับรถเข้ามาจอดในบ้าน อัคคีถือโอกาสที่ประตูเปิดอยู่ รีบเข้ามาหาฉัตรชบา ฉัตรชบาเห็นอัคคีก็ตกใจรีบลงจากรถ
“นี่คุณออกจากโรงพยาบาลตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมชั้นไม่รู้เรื่อง”