บทละครโทรทัศน์ เกมพยาบาท ตอน 1 หน้า 2
อดุลย์นั่งทำงานอยู่ที่โต๊ะทำงาน อัคคีเปิดประตูเข้ามาหา แล้วเปิดรูปในไอแพดให้อดลุย์ดู
อัคคีส่งไอแพดให้ “เกาะนี่น่าสนใจมาก น่าจะทำเป็นรีสอร์ทแนวแอดเวนเจอร์ได้ มีทั้งป่า ภูเขา น้ำตก ครบในที่เดียว หาดทรายก็สวยมากด้วย”
“ทำคอนโดขายอย่างเดียวกลัวไม่รวยหรือไง ถึงได้คิดจะไปทำรีสอร์ทอีก โครงการที่เชียงใหม่นี่ก็ยังไม่เสร็จดี แล้วไหนจะสำนักงานใหญ่ที่กรุงเทพอีก แกจะเอาเวลาที่ไหนไปทำรีสอร์ท”
“ขี้บ่นเป็นผู้หญิงไปได้ ฉันแค่วางแผนไว้ก่อน ยังไม่ได้คิดจะทำตอนนี้ซะหน่อย”
“แล้วไป” อดุลย์หยิบซองเอกสารมาส่งให้ “เอกสารการประมูลที่ดินที่กรุงเทพที่แกต้องเข้าประมูลอาทิตย์หน้า ฉันเตรียมให้เรียบร้อยแล้ว คู่แข่งคนสำคัญของเราคราวนี้คือบริษัทของคุณฉัตรชนกนะ คุณฉัตรชนกไม่เคยเสนอราคาพลาด ที่ผ่านมาเค้ากับเราไม่เคยเข้าประมูลโครงการเดียวกันเลย แล้วคราวนี้แกนึกยังไงถึงคิดจะไปแข่งกับฉัตรชนก
“แกกลัวฉันแพ้เหรอ”
“ไม่ใช่อย่างนั้น ฉันแค่คิดว่าคนแบบคุณฉัตรชนกเราน่าจะทำให้เค้ามาเป็นพันธมิตรกับเรามากกว่าที่เราจะประกาศตัวเป็นศัตรูกับเค้าก็เท่านั้นแหละ”
“ฉันกับมันไม่มีวันญาติดีกันได้เด็ดขาด” สีหน้าอัคคีไม่พอใจมาก “แล้วแกรู้ไว้ซะด้วยนะว่าที่ผ่านมามันไม่เคยแพ้ใคร เพราะมันใช้วิธีสกปรก”
“แต่ที่ฉันได้ยินมา มีแต่คนชื่นชมคุณฉัตรชนกว่าเป็นนักธุรกิจรุ่นใหม่ไฟแรงที่ทำธุรกิจแบบตรงไปตรงมาที่สุดแล้วนะ”
อัคคีของขึ้น “แกไม่ต้องมาสรรเสริญมันให้ฉันฟัง ฉันขอบอกไว้ตรงนี้เลยนะว่าฉันจะทำให้มันรู้จักคำว่าแพ้เป็นครั้งแรก”
“แกยังโกรธครอบครัวคุณฉัตรชนกเพราะเรื่องเก่าๆ อยู่อีกเหรอวะ”
อัคคีเคียดแค้น “ชาตินี้ฉันไม่มีวันลืม ว่าพ่อมัน ทำให้พ่อแม่ฉันต้องตาย”
อดุลย์แอบถอนใจด้วยความหนักใจในความเจ้าคิดเจ้าแค้นของอัคคี
อดุลย์เปลี่ยนเรื่องไป “ไปยื่นซองประมูลที่กรุงเทพคราวนี้แกก็อยู่กับวรรณิศาให้นานหน่อยก็ได้ ไม่ต้องรีบกลับมา แกกับน้องสาวไม่ได้เจอกันนานแล้วนี่ งานทางนี้ฉันจะดูแลให้เอง ไม่ต้องห่วง”
“ขอบใจมากเพื่อน” อัคคีตบบ่าขอบคุณอดลุย์
โรงเรียนอนุบาลแห่งหนึ่ง วรรณิศากำลังสอนเด็กๆ “เด็กๆ คะวันนี้คุณครูวรรณิศาจะสอนทุกคนเต้นเพลงพระอาทิตย์ยิ้มแฉ่งกันนะคะ อยากเต้นมั้ยคะ”
เด็กๆ ตอบพร้อมกันทั้งห้อง “อยากค่ะ / อยากครับ”