บทละครโทรทัศน์ เกมพยาบาท ตอน 14 หน้า 5
อดุลย์ดึงตัวอัคคีออกไป อัคคีทำท่าเหมือนยังไม่อยากกลับ อยากเจรจาต่ออีกหน่อย เสี่ยเป้าฉีกนามบัตรของอดุลย์ทิ้งแบบไม่ไยดีเพราะไม่คิดจะขายที่ดินให้อัคคีอยู่แล้ว
อัคคีกับอดุลย์เดินออกมาจากบ่อนเสี่ยเป้า
“ฉันบอกแล้วว่าเสี่ยเป้าไม่ขายที่ให้แกง่ายๆ หรอก เพราะที่นี่มันเป็นขุมทองของเค้าชัดๆ มีนักพนันมากมายที่พร้อมจะเอาเงินมาทิ้งที่นี่ให้เสี่ยเป้ากอบโกย”
“ถ้าเสี่ยเป้าไม่ยอมขายที่ดินให้ฉันดีๆ ฉันก็จะหาทางปิดบ่อนมันซะเลย”
อดุลย์ตกใจกับความคิดของอัคคี “นี่แกอยากได้ที่ดินตรงนี้ถึงขนาดนั้นเลยเหรอ”
“ฉันไม่ได้ทำเพื่อธุรกิจอย่างเดียว แต่ฉันทำเพราะไม่อยากให้มีบ่อนการพนันมอมเมาผู้คนอยู่อย่างนี้ต่างหาก เมื่อกี๊แกก็เห็นไม่ใช่เหรอว่าไม่ใช่แค่คนที่มาเล่นการพนันที่นี่เท่านั้นต้องหมดเนื้อหมดตัว แต่มันเดือดร้อนไปถึงลูกเมียพวกเค้าด้วย”
“แต่ถ้าแกทำอย่างนั้น เสี่ยเป้าไม่เอาแกไว้แน่ อย่ารนหาที่ตายเลยอัคคี”
“คนอย่างฉันไม่เคยกลัวตาย ทุกวันนี้ฉันก็เหลือตัวคนเดียวอยู่แล้ว จะอยู่หรือตายก็ไม่มีความหมายกับใครอยู่แล้ว” อัคคีเดินหนีไปขึ้นรถ
อดุลย์ไม่สบายใจกับการตัดสินใจของอัคคี
จิดาภาเข้ามารายงานฉัตรชนกเรื่องฉัตรชบา “คุณฉัตรชบาอยู่ที่ห้องทำงานนะคะ ไม่ได้หายไปไหน ตอนที่คุณเข้าไปหาเธอที่ห้อง คุณชบาเธอไปเข้าห้องน้ำมาค่ะ”
ฉัตรชนกมีสีหน้ารับทราบ “ขอบคุณครับ ช่วงนี้มีแต่เรื่อง ผมเลยระแวงมากไปหน่อย กลัวจะเกิดเรื่องไม่ดีกับชบาอีก”
จิดาภาแอบมีสีหน้าลำบากใจเล็กน้อยที่ต้องโกหก “คุณสบายใจได้ค่ะ คุณชบาเธอไม่ได้เป็นอะไร”
ฉัตรชนกมองสบตานิดหนึ่ง เป็นห่วง “แล้วคุณล่ะครับ โอเคขึ้นหรือยัง”
“โอเคเรื่องอะไรคะ”
ฉัตรชนกอึกอักเล็กน้อย “ก็เรื่องของคุณกับแฟนคุณ”
จิดาภาฝืนยิ้มว่าไม่เป็นอะไร ทั้งที่ในใจก็ยังเสียใจอยู่ “ฉันกำลังพยายามทำใจยอมรับความจริงอยู่ค่ะ เพราะท่าทางตอนนี้เค้าจะมีใจให้คนอื่นแล้ว”
ฉัตรชนกเห็นใจจิดาภา อยากปลอบ แต่ก็จำต้องรักษาระยะห่างเพื่อความเหมาะสม เพราะตนแต่งงานแล้ว
“ฉันขอตัวไปทำงานก่อนนะคะ” จิดาภาเดินออกไป