บทละครโทรทัศน์ เกมพยาบาท ตอน 21 หน้า 3
อัคคีเอานิ้วบิดจมูกฉัตรชบา “เวลาเถียงฉอดๆ แบบนี้ ก็น่ารักดีนะ”
“ชั้นเจ็บนะ”
“อยากเจ็บกว่านี้ป่ะ” อัคคีเข้ามาจะกอด
ฉัตรชบาคว้ามีดมาถือ “อย่าเข้ามานะ ไหนๆ ก็จะเป็นสุภาพบุรุษแล้ว เป็นให้มันครบทั้งกลางวันกลางคืนสิ”
“โอเคๆ ไม่ยุ่งก็ได้ ทำให้อร่อยก็แล้วกัน หิวจะแย่อยู่แล้ว” อัคคีเดินไปนั่งที่โซฟา
ฉัตรชบาลงมือทำอาหาร “คนบ้า เดี๋ยวก็ใส่ยาพิษให้กินซะเลยนี่” ฉัตรชบาลงมือทำอาหารแต่แล้วกลับรู้สึกหน้ามืด วูบจะล้ม มือปัดข้าวของหล่นตกพื้นเสียงดัง
“ชบา” อัคคีรีบลุกมาดู เห็นฉัตรชบากองอยู่ที่พื้น “เป็นอะไรไป ชบา ชบา”
ฉัตรชบาค่อยๆ ฟื้นขึ้นมาพบว่าตัวเองนอนอยู่ที่โซฟารับแขก อัคคีเอายาดมอังไว้ที่จมูก
“ฟื้นแล้วเหรอ เป็นอะไรมากมั๊ย รู้สึกยังไงบ้าง”
“ชั้นหน้ามืดน่ะ....เวียนหัวด้วย...”
“ชั้นจะเข้าเมืองไปซื้อยานะ อยู่คนเดียวได้มั๊ย หรือจะไปด้วยกัน”
“นายไปเถอะ ชั้นอยู่ได้”
“แน่นะ”
“อืม”
“โอเค จะรีบกลับนะ ถ้าไหวก็กินข้าวต้มนี่ซะก่อน จะได้มีแรง”
ฉัตรชบาเหลือบตาไปมองชามข้าวต้ม “นายทำเองเหรอ”
“ใช่”
“ทำเป็นด้วยเหรอ”
“แหม...ทำยังกับคุณไม่เคยกินกับข้าวฝีมือผม จะให้ผมป้อนไหมล่ะ”
“ไม่ต้องชั้นกินเองได้”
“อย่าลืมกินล่ะ” ฉัตรชบาพยักหน้าให้ อัคคีกำชับ “ไปล่ะ จะเอาอะไรก็โทรไปบอกนะ”
“อืม”
อัคคีออกไป มือถือฉัตรชบาดังขึ้น เห็นเบอร์คนโทรเข้าเป็นปราณ