บทละครโทรทัศน์ ฝันเฟื่อง ตอนที่ 22 หน้า 4
อิงอรอึ้งแล้วมองมณฑิรา
อาทิตย์เอ่ยกับอิงอร “ผมรู้ว่าคุณแค้นผม คุณโกรธคุณวี แต่คุณทำให้ทุกอย่างมันเป็นแบบนี้แล้วคุณหายแค้นเหรอครับ??”
“แต่มันก็เป็นความผิดของเราทุกคนด้วย.. เรื่องที่เกิดขึ้นมันก็เริ่มจากที่เราไปโกหกรัฐรวีเค้า.. ถ้าจะมีใครต้องรับผิดชอบ ก็ต้องเป็นพวกเราทั้งหมด” คุณหญิงหิรัญญิการ์เอ่ยอย่างตรงไปตรงมา
ภัสสรรู้สึกผิดมากที่เป็นคนต้นคิดวางแผนนี้ขึ้น ทุกคนรู้สึกเศร้ากับเหตุการณ์ที่ลงเอยแบบนี้
ด้านรัฐรวีเดินน้ำตาคลอออกมาจากบ้านมณฑิรา หวนนึกถึงตอนที่พามณฑาไปบ้านแล้วถูกภัสสรกับคุณหญิงหิรัญญิการ์กลั่นแกล้ง นึกถึงช่วงที่รัฐรวีบอกรักแล้วขอมณฑาแต่งงานที่ร้านอาหาร รัฐรวีมีสีหน้าเจ็บปวดจากความผิดหวังและเสียใจ
ชายหนุ่มกลับมาที่บ้านเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋า แล้วเดินออกจากห้องไป
เวลาต่อมา อาทิตย์ขับรถเข้ามาจอดที่บ้านรัฐรวี ทั้งรัฐ และภัสสรรีบเปิดประตูลงจากรถ เจอกับแตงอ่อนที่ยืนอยู่ด้วยความร้อนใจ โดยมีอาทิตย์ และแม่ชื่นลงจากรถตามมาด้วย
ภัสสรเอ่ยถามอย่างร้อนใจ “แตงอ่อน! ตาวีอยู่บนห้องใช่ไหม?”
“คุณวีเข้ามาเก็บเสื้อผ้า แล้วออกไปแล้วค่ะ”
“วีบอกรึเปล่าว่าจะไปไหน?” รัฐถามรายละเอียดกับแตงอ่อนเพิ่มเติม
“ไม่พูดอะไรสักคำเลยค่ะ แตงถามก็ไม่ตอบ แต่แตงเห็นคุณวีตาแดงๆ...เหมือนคนร้องไห้มาเลยค่ะ”
“จะทำยังไงดีคะคุณ ลูก...” ภัสสรร้องไห้หันไปซบอกรัฐ
“ทำใจดีๆ ก่อนนะคุณ“ รัฐพยายามปลอบใจภรรยา
“ไอ้ทิตย์! แกโทรหาคุณหนูติดไหม?” แม่ชื่นหันไปถามลูกชายของตน
“คุณวีปิดเครื่องไปแล้วแม่... ไม่ต้องห่วงนะครับคุณท่าน ไม่ว่าคุณวีอยู่ที่ไหน ไอ้ทิตย์ก็จะตามหา
ให้เจอครับ!!” อาทิตย์ให้สัญญา
ห้องรับแขกบ้านมณฑิรา คุณหญิงกอดปลอบมณฑิรา ที่นั่งเศร้าดูแหวนหมั้นที่รัฐรวีสวมให้
วิไลลักษณ์วิ่งเข้ามา “คุณหญิง คุณมณ แย่แล้วค่ะ! คุณอาทิตย์โทรมาบอกว่าคุณวีเก็บเสื้อผ้าหายไปจากบ้าน ตอนนี้ทุกคนกำลังช่วยกันตามหาอยู่ค่ะ”
“ตายแล้ว! นี่เรื่องมันชักจะลามปามใหญ่แล้วนะยัยมณ” คุณหญิงเอ่ยอย่างตกใจคิดไม่ถึง
มณฑิรานิ่งคิดสักครู่ “เมื่อกี้คุณภูบอกว่าคุณวีไม่ได้รักมณมากจนให้อภัยมณได้ใช่ไหมคะ? มณไม่รู้หรอกนะคะว่ามันจริงรึเปล่า มณรู้แต่ว่าความรักที่มณมีให้คุณวี มันมากพอที่ทำให้คุณวียอมให้อภัยมณแน่ๆ...”