บทละครโทรทัศน์ ฝันเฟื่อง ตอนที่ 21 หน้า 3
มณฑิราออกมารับโทรศัพท์ที่ริมสระว่ายน้ำ
“ทำอะไรอยู่ครับ?”
“กำลังจะนอนค่ะ”
“ผมไม่เชื่อหรอก คุณต้องกำลังตื่นเต้นอยู่แน่ๆ เพราะพรุ่งนี้คุณจะได้แต่งงานกับเจ้าชายอย่างผม จะนอนหลับง่ายๆ ได้ไง” รัฐรวีเอ่ยแหย่หญิงสาว มณฑิราเงียบไป
“คุณมณ... เป็นอะไรรึเปล่าครับ? หรือว่าเหนื่อยที่ต้องเตรียมงาน?”
มณฑิราตัดสินใจจะบอกความจริง “ฉันมีเรื่องอยากจะคุยกับคุณค่ะ”
“ทำไมน้ำเสียงฟังดูเครียดๆ ครับ อย่าบอกนะครับว่าจะเปลี่ยนใจไม่หมั้นกับผมแล้ว”
“ไม่ใช่อย่างนั้นค่ะ คือว่า..” มณฑิราอึกอักไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหนก่อน
“เรื่องแม่ผมรึเปล่าครับ?? ถ้าเรื่องนั้นไม่ต้องกังวลนะครับ ผมเชื่อว่าไม่นานแม่ผมต้องชอบคุณแน่ๆ ส่วนเรื่องอื่นไม่ต้องสนใจหรอกครับ เดี๋ยวเราก็ผ่านกันไปได้”
“ไม่ใช่อย่างนั้นค่ะ”
“ถ้าไม่ใช่เรื่องนี้แล้วคุณกลัวอะไร?”
“ฉัน...ฉันกลัวว่าคุณจะไม่รักฉัน ถ้าคุณ..”
รัฐรวีเอ่ยแทรกขึ้นมา “ผมเนี่ยนะจะไม่รักคุณ?? ผมรักคุณจะบ้าตายอยู่แล้ว”
มณฑิราอึ้งไม่กล้าบอก เสพูดว่า “ฉันก็รักคุณค่ะ”
“ไม่ต้องคิดมากนะครับ ไปนอนได้แล้วคู่หมั้นของผม เดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นมาไม่สวย ตาบวมเหมือนฮิปโปนะ” รัฐรวีเอ่ยอย่างอารมณ์ดี แล้ววางสายไป
แม้จะวางสายจากรัฐรวีไปนานแล้ว แต่มณฑิรายังคงนั่งเล่นอยู่ริมสระน้ำ
วิไลลักษณ์เดินออกมาดูด้วยความเป็นห่วง “คุณมณคะ..”
“มีอะไรจ๊ะวิไล?”
“ไม่มีอะไรค่ะ วิไลแค่อยากมานั่งเป็นเพื่อนคุณมณ”
มณฑิราพยักหน้า วิไลลักษณ์ลงนั่งข้างๆ “ขอบใจนะ”
วิไลลักษณ์ส่งยิ้มเป็นกำลังใจให้
อีกด้านหนึ่งที่ริมสระน้ำบ้านของรัฐรวี ชายหนุ่มนั่งห้อยเท้าในน้ำ คิดเรื่องที่มณฑิรามีท่าทางแปลกๆ ตอนคุยโทรศัพท์ ส่วนอาทิตย์ยืนแอบดูรัฐรวีอยู่ด้วยความรู้สึกผิดและเป็นห่วงว่าพรุ่งนี้จะเกิดอะไรขึ้น
เช้าวันใหม่ ที่บ้านของรัฐรวี ชายหนุ่มกำลังใส่เสื้อเชิ้ต โดยมีอาทิตย์คอยช่วยแต่งตัวอยู่ใกล้ๆ