บทละครโทรทัศน์ ฝันเฟื่อง ตอนที่ 23 (ตอนจบ) หน้า 3
“เว้ย! แกไปกินตรงอื่นได้ไหม เคี้ยวเสียงดังจ๊อบๆ แจ๊บๆ ฉันอ่านหนังสือไม่รู้เรื่อง”
“เอ้า คนเค้าหวังดี เห็นนั่งอ่านหนังสือคนเดียวเงียบๆ กลัวจะเหงา เลยมานั่งเป็นเพื่อน”
“ที่ฉันหนีมานั่งคนเดียวเพราะอยากให้มันเงียบ จะได้มีสมาธิ”
“ไปก็ได้” กุ๊กกิ๊กทำท่างอนจะลุกไป
“ไม่ต้องไปหรอก เห็นแล้วก็อยากกินด้วย ขอกินบ้างสิ”
“เรื่องอะไร อยากกินก็ทำเองสิ”
กุ๊กกิ๊กกินยั่วอีกฝ่าย เวกยื่นหน้าไปงับขนมปังแผ่นเดียวกับที่กุ๊กกิ๊กถือกินอยู่ ใบหน้าของทั้งคู่ใกล้กันมาก ทำเอากุ๊กกิ๊กรู้สึกเขินๆ
อีกด้านหนึ่ง มณฑิรายืนอยู่ที่เคาน์เตอร์กับวิไลลักษณ์ ที่มุมนั่งรอไกลออกมา เห็นอาทิตย์ หมอฉบัง และอิงอรนั่งกระซิบคุยกันอยู่
“อะไรนะ! ไอ้วีอยู่ที่นี่จริงๆ เหรอ?” หมอฉบังตกใจ
“แล้วทำไมอาทิตย์ไม่บอกคุณมณ?” อิงอรถามขึ้น
“ก็คุณวีสั่งไว้ไม่ให้ผมบอกคุณมณ ผมเลยไม่กล้าขัดคุณวีนี่ครับ นี่ผมไม่รู้จะทำยังไงเลยแกล้งป่วยนอนที่นี่ถ่วงเวลาไว้ก่อน” อาทิตย์เอ่ยอย่างจนใจ
“เอาไงดีเนี่ย บอกคุณมณ ไอ้วีก็โกรธ แต่ถ้าไม่บอกก็สงสารคุณมณอีก” หมอฉบังหนักใจ
ทั้งหมดทำหน้าคิดหนัก
ขณะที่อีกมุมหนึ่ง มณฑิรายื่นกุญแจห้องให้วิไลลักษณ์
“คุณมณเอากุญแจห้องให้วิไลทำไมคะ? วิไลจะนอนเป็นเพื่อนคุณมณ”
“ม่ต้องหรอกจ้ะ วิไลกับอาทิตย์เป็นสามีภรรยากัน ก็ต้องนอนด้วยกันสิ”
“ไม่ค่ะ วิไลยังโกรธเค้าอยู่” วิไลลักษณ์ทำท่าอิดออด ลังเล
“แต่อาทิตย์เค้าไม่สบายนะ วิไลไม่ไปดูแลเค้าเหรอจ๊ะ?”
วิไลลักษณ์คิดอึ้งๆไป เพราะจริงๆ ก็เป็นห่วงอาทิตย์ มณฑิราหันไปคุยกับที่เคาน์เตอร์
ส่วนวิไลลักษณ์หันมามองอาทิตย์ที่คุยเครียดๆ อยู่กับหมอฉบังและอิงอร แล้วแปลกใจว่าคุยอะไรกัน
ห้องพักในรีสอร์ท อาทิตย์เดินคิดกระวนกระวายใจตามวิไลลักษณ์เข้ามาที่ห้อง
“มีอะไรรึเปล่าคะคุณอาทิตย์?”
“ครับ? อ๋อ ไม่มีอะไรครับ...”
“แล้วคุณหมอดูอาการ ว่ายังไงบ้างคะ?”