บทละครโทรทัศน์ ฝันเฟื่อง ตอนที่ 13 หน้า 5
“ทำไมเราต้องยอมเค้าง่ายๆด้วยวะ” หมอฉบังบ่นแต่ก็ยอมเดินขึ้นรถไป
อีกมุมหนึ่ง รัฐและรัฐรวียืนคุยกัน
“แกไปพูดยังไงหนูมณฑิราเค้าถึงยอมมาช่วยแกถึงที่นี่?”
“เป็นความโชคดีของผมมากกว่าครับพ่อ เมื่อคืนนี้หลังจากวางสายจากพ่อ คุณมณก็โทรมาบอกผมว่าแม่เพิ่งโทรไปบอก แล้วเธออยู่ที่หัวหินพอดี เธอก็เลยยอมมาช่วยเล่นละครให้ผมที่นี่ครับ”
“แล้วหนูมณฑาล่ะ แกพาเค้าไปหลบอยู่ที่ไหน?”
“เค้าอยู่ที่รีสอร์ทกับเจ้านายเค้านี่แหละครับ”
“แล้วแกไม่กลัวเค้าเจอกันบ้างเหรอ?”
“ผมถึงชวนออกไปกินข้าวข้างนอกนี่ไงครับ”
รัฐระอาใจ “ชั้นไม่น่าปล่อยให้แกอยู่กับไอ้อาทิตย์มากเลย กะล่อนตามมันเลย”
“ไม่ใช่ไอ้อาทิตย์หรอกครับ ทั้งหมดนี้เป็นแผนของคุณมณฑิราครับ!”
รัฐยิ่งแปลกใจเข้าไปใหญ่ ทั้งคู่หันไปมองอีกมุมหนึ่งเห็นมณฑิราเดินกลับมานั่งที่โต๊ะกับภัสสรแล้ว
บริเวณริมชายหาด อาทิตย์กับวิไลลักษณ์กำลังช่วยกันก่อปราสาททรายอยู่ ทั้งสองคนดูมีความสุขมาก มือของอาทิตย์ที่กำลังก่อปราสาททรายจับโดนมือของหญิงสาวทำเอาเจ้าตัวเขินๆ ไป
วิไลลักษณ์หันไปหยิบเปลือกหอยจะเอามาตกแต่งปราสาททราย จังหวะเดียวกับที่อาทิตย์ก็จะหยิบเปลือกหอยด้วย เลยกลายเป็นวิไลลักษณ์จับโดนมืออาทิตย์
วิไลลักษณ์เขินหันหน้าหนีไปอีกทาง แต่อาทิตย์เอาหน้าไปดักไว้ ทำให้วิไลลักษณ์หันมาชนแก้มอาทิตย์ อาทิตย์ขำ วิไลลักษณ์เขิน
ภายในร้านอาหาร รัฐ ภัสสร รัฐรวี และมณฑิรานั่งทานข้าวอยู่ด้วยกัน
“ทานเยอะๆ นะจ๊ะหนูมณ มาถึงแหล่งก็ดีแบบนี้แหละ อาหารทะเลสด ปูเนื้อแน่นมาก” ภัสสรหันหารัฐรวี “ตาวี แกะปูให้หนูมณเค้าทานสิลูก” รัฐรวีพยักหน้าหยิบปูมาแกะ “กุ้งนี่ก็เนื้อหว๊านหวาน” ภัสสรหันมาสั่งลูกชายอีก ”แกะกุ้งให้หนูมณด้วยนะลูก” รัฐรวีพยักหน้ารับ “ปลาหมึกด้วยสิลูก” ภัสสรหันจะมาสั่ง “ตาวี..”
รัฐรีบเบรก “พอก่อนคุณ ลูกยังแกะปูไม่เสร็จเลย แล้วถามหนูมณเค้าด้วยว่าเค้าชอบทานรึเปล่า”
“อาก็ลืมถามเลย หนูมณอยากทานเพิ่มอีกหรือเปล่าจ๊ะ?”
“ไม่เป็นไรค่ะ แค่นี้มณก็ทานไม่หมดแล้วค่ะ”