บทละครโทรทัศน์ ฝันเฟื่อง ตอนที่ 15 หน้า 4
“ส่งไปว่าแกตายไง”
“โห แช่งชั้น! ชั้นตายแล้วใครจะส่งข้อความ”
“ถ้าไม่ใช่แกแล้วจะใครล่ะ บ้านแกเหลืออยู่สามคน พ่อ แม่ แก หรือจะให้พ่อแม่แกตาย?”
“เอาแค่ไม่สบายก็พอมั้ง”
กุ๊กกิ๊กพยักหน้า ”ชั้นว่าถ้าแฟนนังวิไลไม่ใจร้ายเกินไป เค้าก็ต้องติดต่อกลับมาบ้างแหละ”
เวกคิดตามเห็นด้วยที่กุ๊กกิ๊กพูด
รัฐรวี ภัสสร พรทิพย์ อิงอรและผู้ร่วมประชุมทะยอยเดินออกจากห้องประชุม
อิงอรเดินไปหารัฐรวี “พี่วีคะ คุณแม่มีเรื่องจะพูดด้วยค่ะ!”
ภัสสรกับรัฐรวีชะงัก คุณพรทิพย์ท่าทางหนักใจ ”ป้ารู้เรื่องที่เรากับคนขับรถมาหลอกยัยอิงแล้ว”
รัฐรวียกมือไหว้ “ผมต้องขอโทษคุณป้ากับน้องอิงจริงๆนะครับ ผมไม่ได้มีเจตนาจะคิดร้ายกับน้องอิงเลย”
“ป้ารู้ว่าเราไมใช่คนอย่างนั้น แต่ที่มันเกิดเป็นเรื่องเป็นราวกันขนาดนี้ ป้าว่าน่าจะมาจากคนขับรถของเรามากกว่าใช่ไหม?”
“ยังไงผมก็ผิดอยู่ดีครับ ที่ปล่อยให้คนของผมก่อเรื่อง”
ภัสสรพูดกับพรทิพย์ “นี่ตาวีก็กำลังพยายามตามตัวนายอาทิตย์ให้มาขอโทษหนูอิงอยู่ค่ะ”
อิงอรพูดกับรัฐรวี “ตามจริงรึเปล่าเปล่าคะพี่วี? ถ้าแค่รับปากส่งๆไป อิงไม่ยอมนะคะ!”
รัฐรวีเงียบ ไม่อยากต่อปากต่อคำ เพราะจะดูเหมือนแก้ตัวไปเปล่าๆ ภัสสรอึดอัดแทนรัฐรวี
อาทิตย์กำลังเช็ดทำความสะอาดกระจกหน้าร้านมินิมาร์ท ป้าคนหนึ่งเดินหิ้วของมาพะรุงพะรัง แล้วทำถุงใส่ของตก อาทิตย์รีบเดินเข้าไปหา “ผมช่วยเก็บนะครับคุณป้า”
”ขอบใจจ้ะ” อาทิตย์ช่วยเก็บของให้ป้า ป้าเดินไป อาทิตย์มองตามแล้วนึกถึงแม่ชื่น
สมัยก่อน แม่ชื่นเดินจ่ายตลาด ก็มีอาทิตย์คอยช่วยถือของให้ “เอาทอดมันด้วยสิแม่ หนูอยากกิน” แม่ชื่นซื้อทอดมันให้ ”ป้อนหน่อยแม่”
”กลับไปกินที่บ้านสิ!”
”ทอดมันต้องกินร้อนๆถึงจะอร่อย”