บทละครโทรทัศน์ มงกุฎริษยา ตอนที่ 13 หน้า 3
“หมายถึงเจ๊น่ะ จะได้เข้ารอบ 12 คนกะเขาเหรอ”
“นังปราง!!”
ปรางหยอก “แต่ก็ไม่แน่ กรรมการอาจจะเห็นว่าปีนี้เป็นปีสุดท้ายที่เจ๊จะประกวดได้แล้ว เลยสงสารก็ได้ว่ะ”
“รุ้งแกดูนังปรางมันปากเสียสิ”
ดอกแคหันไปหารุ้งลาวัลย์ เห็นหญิงสาวถ่ายเซลฟี่กับเบอร์ 11 ที่ผูกที่ข้อมืออยู่
“เขาถ่ายรูปกับเบอร์ตัวเองมาตั้งแต่ได้เบอร์แล้ว” จอยเหน็บ “เมมเต็มยังพี่รุ้ง”
“หมอดูว่าไว้ ว่าเลข 11 น่ะ เป็นเบอร์ดี ใครได้นะ เฮง เฮง เฮง” รุ้งลาวัลย์ยื่นข้อมือตัวเองมาชื่นชมเบอร์ 11 ไปมา แล้วยื่นไปชน สุนทรีย์ นรีที่เดินผ่านมาพอดี
สุนทรีย์โวย “โอ๊ย มารำอะไรแถวนี้อีป้า”
ดอกแคสะดุ้ง สะเทือนใจกับความแก่ “แกว่าใคร”
จอยบอกกับดอกแค “เขาว่าพี่รุ้งเจ๊”
นรีรำพึง “ติงต๊องกันทั้งบ้าน”
ปรางไม่พอใจ “เฮ้ย พูดว่าไรนะ”
สุนทรีย์แขวะ “หูหนวกหรือไง หูตึงแบบนี้เขาไม่ให้มาแข่งนะ”
ปรางสวน “เหรอ แล้วพวกที่พูดไม่ได้ เขาก็คงไม่ให้แข่งเหมือนกันใช่ไหม แม่จะได้ตบให้ปากฉีกเลย”
นรีท้า “ก็เอาสิ”
ปรางเงื้อมือมาจะตบสุนทรีย์ แต่แนตตี้เดินเข้ามาพอดี “ทำไรกันน่ะ”
จอยรีบชูมือแนตตี้ทำเป็นเต้นรำ “โทษทีค่ะพี่แนตตี้ หนูไม่รู้ว่าห้ามเต้นรำกันในนี้”
“เต้นกันเบาๆหน่อยละกันนะคะ” แนตตี้เดินออกไป
นรีสะใจ “หึ ไม่แน่จริงนี่หว่า”
ดอกแคตอบซื่อๆ “เออสิ ถ้าแน่จริง พวกฉันก็โดนหักคะแนนน่ะสิ”
จอยเอือม “เจ๊...”
ปรางย้อน “ยังมีเวลาอีกเยอะ ไว้รอเจอของจริงละกัน”
สองบ้านมองหน้าจ้องจิกกัน
ชมพูนุชกำลังจะเดินเข้าห้องประชุม แต่เห็นชัชชนม์คุยกับเจ้าหน้าที่ ชมพูนุชเดินเข้าไปแอบฟัง
“ถ้ายังไงผมขอรายละเอียดของผู้สมัครทั้งหมดด้วยนะครับ”
“แต่ในตารางบอกว่า คุณชัชจะเข้าไปทำความรู้จักกับนางงามด้วยตัวเองนี่คะ”