บทละครโทรทัศน์ มหัศจรรย์รักข้ามกระดาษ ตอนที่ 7 หน้า 4

คริสกับบี๋รีบพาแวนด้าที่อุ้มแมวออกไป สกายนั่งมองโฮชิที่นอนบาดเจ็บอยู่ แล้วทำแผลให้โฮชิต่อ

สกายพึมพำ “เพราะฉันแท้ๆเลย…”

ตึกร้าง ภายในห้องโถง ไคโรบาดเจ็บหนัก กำลังโกรธเกรี้ยวที่จัดการโฮชิไม่ได้ และผิดแผนที่ลูน่าหลุดออกไปได้

ลูกน้องไคโรที่ทำงานพลาดถูกสะกดจิตให้หายใจไม่ออก

“ผู้หญิงตัวเล็กๆแค่คนเดียว ไม่มีปัญญาเฝ้ากันรึไง!” ไคโรเหวี่ยงมือออก ลูกน้องทั้งสามกระเด็นออก

ลูกน้องที่เหลือเข้ามาลากลูกน้องทั้งสามคนออกไป ลูกน้องการ์ตูนเข้ามาอารักขาไคโร

ไคโรมองไปยังห้องของลูน่า

พระจันทร์ครึ่งเสี้ยว บรรยากาศสลัว ภายในห้องนอนลูน่า ลูน่านั่งมองออกไปนอกหน้าต่าง น้ำตาคลอเบ้า นึกเสียใจที่โฮชิปล่อยเธอให้ถูกจับกลับมาที่เดิมจนได้ ตอนนี้มือทั้งสองข้างถูกคล้องโซ่เอาไว้แน่นหนา

“เธอหนีออกไปได้ยังไง?” ไคโรกำลังมองลูน่าอยู่จากมุมมืดมุมหนึ่ง

ลูน่าเงียบไม่ยอมตอบเอาแต่มองออกไปนอกหน้าต่าง ไคโรลุกขึ้นเดินเข้าไปหาลูน่าใกล้ๆ ลูน่านั่งนิ่งไร้อารมณ์จะโต้ตอบ เบือนหน้าหนีไม่ยอมมองไคโร

“เธอคงเสียใจมาก ที่เขาเลือกจะช่วยคนอื่นแต่ทิ้งเธอ” ลูน่านิ่ง

“…ป่านนี้ัเขาคงดูแลกันไม่ห่าง เขาไม่ได้คิดถึงเธอสักนิด” ลูน่าสะเทือนใจ ร้องไห้ออกมาอย่างอัดอั้น

ไคโรที่เห็นลูน่าร้องก็ยิ่งเจ็บ เดินออกไปทันที

โกดังร้าง ภายในห้องเจตน์ เจตน์อยู่กับหนังสือและปากกา เดินวนไปวนมาในห้องอย่างกระวนกระวาย พยายามสงบสติอารมณ์ที่ทำอะไรไม่ได้ดั่งใจ

“โฮชิหลุดออกมาจากหนังสือการ์ตูน เหมือนกับแหวน…”

เจตน์มองหนังสือกับปากกา เจตน์นึกถึงแวนด้าที่จำเขาไม่ได้ก็เจ็บใจ

“…ทำไมถึงลืมทุกอย่างลืมได้ยังไง!”

เจตน์เกือบจะบังคับให้แวนด้าทำตามที่ตัวเองต้องการได้สำเร็จแต่แผนพังซะก่อน “ทำไม!แวนด้า!!!”

บ้านคริส ภายในห้องนอน แวนด้าอยู่คนเดียว นอนไม่หลับ มองวอที่วางอยู่หัวเตียงที่นิ่งสนิทไม่มีเสียงของสกาย อย่างที่คุ้นเคย แวนด้าเอามือลูบแมวที่นอนอยู่ใกล้ๆ คุยกับแมว