บทละครโทรทัศน์ มหัศจรรย์รักข้ามกระดาษ ตอนที่ 14
มหัศจรรย์รักข้ามกระดาษ
ตอนที่ 14 สิ่งที่หายไป
กลางคืน โกดังร้าง ภายในห้องนอนลูน่า บรรยากาศยามกลางคืน ลูน่าฝันร้ายว่ากำลังวิ่งหนีการตามล่าของพางกิว เห็นว่าลูน่านอนกระสับกระส่าย พลิกไปมาบนเตียง เหงื่อไหลซึมกาย เกาะตามใบหน้าผุดเป็นเม็ดๆ ลูน่าได้ยินเสียงหัวเราะของพางกิวดังมาในโสตประสาทดังมากขึ้น ฮ่าๆฮ่าๆ!!! ลูน่าสะดุ้งตื่นขึ้น “โฮชิ ช่วยด้วย!!!”
ลูน่านั่งหายใจหอบถี่อยู่ท่ามกลางบรรยากาศมืดมิดภายในห้อง มีแสงจากป้ายบิลบอร์ดที่นอกหน้าต่างสาดเข้ามาภายในห้อง ม่านที่หน้าต่างสะบัดพลิ้วไหว ลูน่าถอนใจ เริ่มรู้สึกว่ารอดพ้นจากอันตรายและรู้ว่าแค่ฝันไปเท่านั้น
“ฝันถึงมันเหรอ?”
ลูน่าตกใจ หันมองตามเสียงไคโร ลูน่าเห็นไคโรนั่งอยู่ที่มุมหนึ่งในห้อง น่าตกใจที่ไคโรนั่งอยู่ในห้องนอนของเธอ ลูน่ารู้สึกแปลกใจ “เข้ามาตั้งแต่เมื่อไร?”
ไคโรเงียบ ค่อยๆลุกขึ้นแล้วเดินเข้ามาจากมุมมืดจนแสงจากภายนอกสาดเข้า เผยให้เห็นหน้าไคโร
“ได้ยินเสียงร้อง… คิดว่าไม่สบาย”
ลูน่าท่าทางสับสน จำไม่ได้ว่าเริ่มฝันร้ายตั้งแต่เมื่อไร รู้สึกมึนอย่างประหลาดๆ
“…ฉันฝันร้าย” ลูน่าเริ่มหวาดกลัวเมื่อนึกถึงเรื่องราวที่ฝัน “…ในฝันมันมืดมาก แล้วฉันก็หนี”
ลูน่าเงียบ ไม่รู้จะพูดอะไรต่อ เพราะคิดถึงความฝันแล้วรู้สึกกลัวขึ้นมา ไคโรเอ่ยอย่างประชดประชัน
“ใจคงอยากหนีไปจากฉันมากสินะ”
ลูน่าที่ยังเหนื่อยจากฝันร้าย ไม่อยากต่อปากต่อคำกับไคโร
“ก็เรียกให้มันมาช่วยขนาดนั้น”
“โฮชิ…”
“เรียกให้ตายมันก็ไม่ได้ยินเธอ มันไม่นึกถึงเธอแล้ว” ลูน่านิ่ง มองไคโรอย่างเข้าใจว่าไคโรกำลังหึงหวง
ไคโรนิ่ง กำมือแน่น รู้สึกตัวว่าเริ่มหึงหวงลูน่ามากขึ้น
“จะไปหามันก็ได้ อยู่กับมันเธอคงจะไม่ฝันร้ายเหมือนอยู่กับฉัน
ไคโรเดินเข้าไปที่หน้ากระจก มองเข้าไปภายในกระจก เห็นหน้าตัวเองที่ดูยังไงก็เป็นตัวร้ายอยู่วันยังค่ำ โกรธเกรี้ยวขึ้นมา ต่อยกระจกอย่างแรงจนแตก เพล้ง!!! ลูน่าตกใจ
“อยู่กับคนอย่างฉันมันคงจะทรมานมากจนต้องเก็บไปฝันร้ายสินะ!!!”