บทละครโทรทัศน์ มหัศจรรย์รักข้ามกระดาษ ตอนที่ 16

มหัศจรรย์รักข้ามกระดาษ

ตอนที่ 16 ซ่อนหา

กลางคืน ตึกร้าง ภายในห้องโถงที่แสงไฟสลัว มีเสียงเพลงดังคลอมาจากป้ายบิลบอร์ดด้านนอก บรรยากาศยามค่ำคืน และแสงไฟสลัวที่สาดเข้ามาทางหน้าต่างเพียงน้อยนิด ไคโรนั่งนิ่งอยู่ที่เก้าอี้ที่มุมหนึ่ง กำลังครุ่นคิดอย่างหนัก สีหน้าเคร่งเครียด เพราะสงสัยในพฤติกรรมที่แปลกประหลาดของลูน่า สัญชาตญาณของไคโรบอกว่า มีบางอย่างที่ไม่ดีกำลังเกิดอะไรขึ้นอยู่ภายในใจของลูน่า และส่งผลให้ลูน่าควบคุมอารมณ์ไม่ได้ ไคโรพึมพำ

“เธอเป็นอะไร”

ทันใดนั้น ได้ยินเสียงฝีเท้าใครบางคนเดินผ่านห้องโถงไป ไคโรแปลกใจ มองตามไปเห็นเงาผ่านทางประตู วูบไคโรรีบลุกขึ้นตามไปทันที

ภายในห้องนอนของลูน่า ลูน่ายืนนิ่งงัน บรรยากาศภายในห้องเงียบเชียบ มีควันประหลาดเริ่มก่อตัว ไอของความเย็นเข้าปกคลุมรายรอบห้อง ลูน่าไม่รู้สึกตัว เห็นผ้าคลุมกระจกบานใหญ่อยู่ ลูน่ามองนิ่ง ก่อนจะค่อยๆเปิดผ้าคลุมที่ปิดกระจกออก มองเข้าไปภายในรอยร้าวของกระจกที่แตก เห็นเงาสะท้อนตัวเองภายในกระจกแยกออกเป็นเสี่ยงๆ

หน้าห้องนอนลูน่า ไคโรเดินตามมาช้าๆ ก่อนจะเห็นว่าประตูเปิดแง้มอยู่ ไคโรผลักประตูเปิดออกช้าๆ อย่างเงียบเชียบ ไคโรแอบมองเห็นลูน่ายืนอยู่ที่หน้ากระจก นิ่ง และ เงียบ ไอความเย็นแผ่ซ่านไปทั่วบริเวณจนไคโรสัมผัสได้ถึงความหนาวนั้น ตัดสินใจเดินเข้าหาลูน่าช้าๆ ลูน่าที่กำลังมองเข้าไปภายในกระจก ราวกับต้องมนต์บาง อย่าง ทำให้ลูน่าไม่มีสติรับรู้ ไคโรเข้ามายืนอยู่ด้านหลังของลูน่า มองดูว่าลูน่าคิดจะทำอะไรกับกระจกที่แตก

ลูน่าเอื้อมมือเข้าไปที่กระจก นิ้วของลูน่าเกือบสัมผัสกับเศษแก้วที่ทิ่มแทงขึ้นมาจากการแตก ไคโรรีบทักเพื่อให้ลูน่ารู้ตัว “ลูน่า!” ลูน่าชะงัก หลุดจากภวังค์ ดึงมือกลับ แล้วหันไปมองไคโร

ไคโรไม่เข้าใจว่าลูน่าคิดจะทำอะไรกันแน่ “เธอมาทำอะไร?”

ลูน่าอึกอัก ไม่รู้ตัว ไม่เข้าใจว่าตัวเองมาทำอะไร “ฉัน…”

“ฝันร้ายเหรอ…”

“เปล่า… ฉันคงละเมอ”

ไคโรเห็นท่าทีที่ประดักประเดิดของลูน่า ก็พอจะเข้าใจได้ว่าลูน่าน่าจะละเมอจริงๆ