บทละครโทรทัศน์ เล่ห์ลับสลับร่าง ตอน 1 หน้า 4
พรมแดง ร่างของ เภตราที่กำลังเฉิดฉายอยู่กลางพรมแดง หน้ามืด ทรุดฮวบทันที ท่ามกลางเสียงเอะอะของผู้คน เภตรานั่งก้มหน้าเหมือนจะหมดสติ เจ๊อั้มเพิ่งหันมาเห็นรีบวิ่งเข้ามา
“น้องเภ เป็นอะไรคะ”
“ไม่ทราบค่ะพี่ รู้สึกเหมือนตกจากที่สูง” เภตรารู้สึกหวิวๆ ตาพร่าไปหมด
ขอบตึก รามิลห้อยต่องแต่งอยู่ที่ราวเหล็กที่ยื่นออกมา ยังดีที่เท้ายังเหยียบกันสาดขอบตึกไว้ได้ มือจับมือสีตลาไว้ สีตลาห้อยอยู่อย่างน่าหวาดเสียว ด้านบน อาคม ป๋อง โต้ง อั๋น โผล่หน้ามา
ขณะที่ด้านล่าง กลุ่มฉก. วิ่งกันพล่าน เตรียมเบาะมารองรับ รามิลยันหลังติดผนัง แล้วพยายามดึงร่างสีตลาขึ้นมาให้ได้ ให้ยืนบนกันสาด “คุณนักข่าว อย่าปล่อยมือผมนะ”
“ฉัน ฉันไม่ไหวแล้วค่ะ ผู้หมวด”
“อดทนอีกนิด ผมจะดึงคุณขึ้นแล้วพยายามเหยียบกันสาดนี่ไว้”
รามิลรวบรวมพลัง ดึงร่างสีตลาขึ้นมาได้ “กอดผมไว้ อย่าปล่อย”
สีตลารัดร่างรามิลแน่น สะอื้นกับอกรามิล “ฮือ....ไม่ปล่อยหรอกค่ะ ปล่อยก็ร่วงสิคะ”
รามิลเครียดแต่อดยิ้ม ขำสีตลาที่ตัวสั่นเป็นเจ้าเข้าไม่ได้ สีตลายังกอดกันอยู่ขอบตึก
“เออ ผู้หมวดคะ แล้ว....เราจะลงไปยังไงคะ”
“กระโดดลงไปไงครับ”
“กระโดด !!! จะกระโดดลงไปได้ยังไง ผู้หมวดขา ไม่ตลกแล้วนะ สูงขนาดนี้ก็ตายซีคะ”
“กอดแน่น ๆ ไม่ตายหรอกครับ” ขาดคำรามิลรัดร่าง สีตลาโหนสลิงลงมา สีตลากรี๊ดลั่น
พรมแดง เภตราผวาเฮือกรู้สึกเหมือนพุ่งลงมาจากที่สูงอีกครั้ง ตาเบิกโพลง อั้มมองงงๆ
“ไหวไหมน้องเภ”
“ไหวค่ะไหว” อั้มประคองเภตราลุกขึ้น เภตราพยายามฝืนยิ้ม
“หนูไม่ยอมทานอะไรเลยตั้งแต่เช้า ก็เลยจะเป็นลมน่ะสิ นั่น....นักข่าวมาสัมภาษณ์แล้ว ฝืนยิ้มไว้ก่อนนะคะ Cheese…….”
“ค่ะ Cheese ก็ Cheese..”
ตึกร้าง ร่างรามิลโหนสลิงลงมา ลงสู่พื้นอย่างปลอดภัย ท่ามกลางเสียงโห่ร้อง ปรบมือ ของทีมงาน อาคม ป๋อง โต้ง อั๋น ที่มองมาจากบนตึกอย่างโล่งอก สีตลาทำท่าจะเป็นลม
“ไงครับ ผมบอกแล้วกอดแน่น ๆ รอดแน่”
สีตลาเป็นลมฮวบ รามิลตวัดร่างไว้ในอ้อมแขนแข็งแรง อุ้มขึ้นแล้วตรงมายังรถทีมงาน กลุ่มเฮลั่น อ่ำถ่ายไว้ทุกอิริยาบท รามิลเดินผ่านควันจากระเบิดและไฟที่ยังไม่มอด ราวหนังแอ็คชั่นฮอลลีวู้ด เท่สุดๆ