บทละครโทรทัศน์ เล่ห์ลับสลับร่าง ตอน 11 หน้า 4
เภตรารีบสวนขึ้น “คุณก็หาทางเอาตัวรอดให้ได้สิ แต่ห้ามพูดอะไรมั่วซั่วออกไป เพราะมันจะส่งผลถึงรูปคดี แล้วยังหมายถึงชีวิตลูกน้องผมด้วย”
รามิลสวนขึ้นด้วยความหงุดหงิด “งั้นจะให้ ฉันทำยังไงฮะ”
เภตราอ้าปากกำลังจะตอบ แต่เสียงอั้มเคาะประตูดังขึ้นขัดจะหวะ “ยัยเภ เสร็จยัง ได้เวลาเข้าฉากแล้ว”
เภตราอึกอักพยายามจะบ่ายเบี่ยง “เดี๋ยวแป๊บนึงได้ไหมเจ๊”
“ไม่ได้ คุยกับใครอยู่ฮะ มานี่มา เจ๊คุยแทน ออกมาสิ”
“ไม่เป็นไรเจ๊ เภคุยเสร็จแล้ว” เภตราย้ำกับรามิล “อย่าลืมที่บอกนะ” เภตราวางสายทันที
รามิลโวยวายอย่างไม่พอใจ “อะไรเนี่ย อยู่ๆก็วางเฉย แล้วจะให้ฉันทำยังไงฮะ”
หน่วยพิฆาต บรรยากาศภายในห้องประชุม เห็นว่าบนโต๊ะมีกระดาษพิมพ์เขียววางอยู่
“สายของเรารายงานว่า คนของแก๊งฉิมพลีกบดานอยู่ที่นี่ ผมคิดว่าเราต้องรีบรวบพวกมันให้หมด ก่อนที่พวกมันจะไหวตัวทัน” อาคมแจง รามิลเหงื่อแตกพลั่ก พยักหน้าหงึกๆเห็นด้วย “ฉันเห็นด้วยว่าเราต้องรีบจัดการพวกมันก่อนที่จะไหวตัวทัน” รามิลหันไปทางโต้ง “เอ่อ แกล่ะ มีแผนยังไงบ้าง”
โต้งมองไปที่พิมพ์เขียวพลันทำสีหน้าครุ่นคิด
“ผมคิดว่าเราต้องจัดคนเข้าไปตรวจสอบสถานที่ข้างในก่อน ไม่ควรบุกเข้าไปพร้อมกัน มันจะอันตรายเกินไป”
รามิลพยักหน้าเห็นด้วย “ก็ดีนะ...แกว่าไงป๋อง”
ป๋องครุ่นคิดก่อนจะเสนอไอเดียร์ “ผมอาสาเข้าไปเองพี่”
รามิลพยักหน้าหงึกๆ “ดีมาก...แล้วแกล่ะอั๋น”
“ผมเข้าไปกับไอ้ป๋องก็ได้พี่”
รามิลพยักหน้าพอใจมาก “ดีๆๆ พวกแกวางแผนกันได้ดีมาก”
ขณะที่อาคมหันมามองงงๆ “แล้วนี่พี่มิลจะไม่เสนออะไรหน่อยเหรอ”
รามิลสะอึก คิดหาคำอธิบาย “ฉันอยากฟังว่าพวกแกวางแผนกันยังไง ส่วนฉันขอกลับไปวางแผนให้รอบคอบอีกครั้ง แล้วจะมาบอกแล้วกัน”
หน่วยพิฆาต ประตูห้องประชุมเปิดออก รามิลเดินออกมาสีหน้าจริงจัง ก่อนจะปาดเหงื่อเครียดสุดๆ
“ตายๆๆ นี่จะเอาตัวรอดไปได้ซักกี่น้ำล่ะเนี่ย”
ภายนอกห้องประชุมของหน่วยพิฆาต อาคม โต้ง ป๋อง อั๋น เดินออกมาสีหน้างงๆ โต้งเริ่ม “พี่มิลเค้าเป็นอะไรของเค้าวะ ปกติพี่มิลนี่จัดว่าเป็นมันสมองของหน่วยเลย แต่วันนี้มาแปลกให้พวกเราวางแผนแทน”