รีเซต

บทละครโทรทัศน์ เพลิงนรี ตอนที่ 6 หน้า 2

บทละครโทรทัศน์ เพลิงนรี ตอนที่ 6 หน้า 2
Pannaput_tvs
1 สิงหาคม 2559 ( 11:17 )
270.7K
2
เพลิงนรี ตอนที่ 6
14 หน้า

ธีภพรีบหยิบแก้วน้ำส่งให้และลูบหลังพริริสาให้รู้สึกดีขึ้น “ใจเย็นๆคุณ....”

กรนันท์เข้ามาในโรงอาหาร มองหาธีภพ เห็นธีภพอยู่กับพริริสา แถมมีท่าทีเป็นห่วงเป็นใยกันก็ไม่พอใจ พริริสาขยับลุกขึ้น แล้วรีบเดินออกไป  กรนันท์มองตามไปอย่างแค้นใจ

 

ห้องน้ำหญิง พริริสาเช็ดหน้าเช็ดตาที่หน้ากระจก นึกโมโหธีภพ “คนบ้ามาทำให้เราสำลักได้.....” กรนันท์หน้าตาเอาเรื่องเดินเข้ามา พริริสามองกระจกเห็นกรนันท์มายืนที่ด้านหลัง “คุณเกรซ”

“พี่ภพเขาเป็นคนใจดี ไม่ถือตัว แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าแกจะได้ใจไปตีเสมอเทียบชั้นเขาได้หรอกนะ หัดเจียมกะลาหัวไว้ซะบ้าง.....”

พริริสารู้ทันทีว่ากรนันท์กำลังไม่พอใจเรื่องอะไร นึกอยากยั่วโมโหกรนันท์เล่น “แต่ฉันว่าคุณภพเขาไม่ได้คิดแบบคุณนะคะ.....”

“พี่ภพเขาก็มีจิตเมตตาคนไปทั่ว โดยเฉพาะกับพวกคนทำงานระดับต่ำ ที่เขาเสวนาพูดจาด้วยก็เพื่อเอาไว้ใช้งาน ไม่ได้สนใจเป็นการส่วนตัว.....” กรนันท์จ้องพริริสาอย่างจงใจด่ากระทบใส่

พริริสาแกล้งยั่ว “ต่อให้ฉันกับคุณภพอยู่คนละชั้นอย่างที่คุณพูด มันก็ไม่เป็นอุปสรรคสักเท่าไหร่หรอกค่ะ....ถ้าฉันต้องการให้คุณภพมาสนใจฉันจริงๆ....”

กรนันท์โกรธมาก “ชั้นจะพยายามไม่ลดตัวลงไปต่อปากกับแกนะ....แต่ถ้าคุณแม่ชั้นรู้ว่า แกอวดดีฉอดๆกับชั้นแบบนี้ล่ะก้อ....ชั้นไม่รับรองนะ ว่าคุณแม่จะมาจัดการกับแกยังไง”

“ถ้างั้นก็ฝากไปบอกคุณกานดาด้วยนะคะ ว่าฉันจะรอ.....”

กรนันท์ยิ่งเต้นเร่า อยากเข้าไปเล่นพริริสา แต่ชนิตาและบุษกรเข้ามาในห้องน้ำ ตั้งใจมาดูพริริสา “ริสา......”

ทั้งคู่เห็นพริริสาและกรนันท์ท่าทางจะมีเรื่องก็พากันชะงักตระหนกตกใจ กรนันท์เห็นมีคนเข้ามาจึงสะบัดหน้าเดินออกไป

“ไม่ได้มีเรื่องอะไรกันใช่มั้ย......” บุษบาเป็นห่วง

พริริสานิ่งไม่ตอบ ชนิตาและบุษกรมองหน้ากัน หวั่นใจจะมีเรื่องอีก

 

โถงบ้านคณิน กานดาลุกขึ้นพรวด สีหน้าไม่พอใจ ค่อนข้างโกรธ “อะไรนะ.....นี่มันกล้าพูดแบบนั้นเลยเหรอ.....ยายเกรซ....”

“ค่ะ....”

“แล้วลูกบอกธีภพรึเปล่า ว่านังนั่นมันพูดจาล่วงเกินลูก.....”

“โอย......คุณแม่คะ.....อย่าว่าแต่บอกเลยค่ะ....ให้เจอพี่ภพตอนนั้น เกรซก็ไม่มีอารมณ์แล้วค่ะ.....”

“นังนี่มันวอนตกงานจริงๆ.....”

“เกรซเข้าใจแล้วล่ะค่ะ ว่าทำไมคุณแม่ถึงต้องเอาสร้อยเส้นนั้นไปประมูลทิ้ง เวลาเรารู้สึกเกลียดใครสักคน ไม่ใช่แค่ตัวมันแต่ของๆมัน ชื่อมัน เราก็ไม่อยากเห็น ไม่อยากพูดถึง........”


14 หน้า