บทละครโทรทัศน์ เพลิงนรี ตอนที่ 2 หน้า 5
หน้าตึกบูรพเกียรติ พริริสาสูดลมหายใจพร้อมจะทำตามแผนที่วางไว้ จึงเดินข้ามถนนไปที่ตึก รถของกรนันท์เลี้ยวเข้ามาอย่างเร็ว โดยไม่สนใจพริริสาที่กำลังเดินไป เสียงแตรรถดังสนั่นหวั่นไหว จนคนแถวนั้นพากันตกใจ พริริสารีบหลบรถของกรนันท์แทบไม่ทัน เซเกือบล้มลง แฟ้มเอกสารหล่นกระจาย รถกรนันท์ เข้าไปจอดเทียบหน้าตึก รปภ.รู้ว่ารถใครรีบเข้าไปเปิดประตูให้ กรนันท์ลงจากรถ ส่งกุญแจให้รปภ. เดินเฉิดฉายเข้าตึกไปอย่างไม่สนใจว่าเกือบชนใครเข้า พริริสาได้แต่จ้องมองกรนันท์แล้วจำได้ว่าเป็น ลูกสาวของคณิน ภาพครอบครัว กรนันท์ คณิน กานดา บนปกนิตยสาร วูบเข้ามาในความคิดของพริริสา ทำให้พริริสายิ่งรู้สึกเกลียดคนครอบครัวนี้ พริริสากำมือแน่น พยายามกดอารมณ์ตัวเองลง นับหนึ่งถึงร้อย ก่อนก้มลงเก็บแฟ้มเอกสาร
ทางเดินหน้าห้องรับรอง กรนันท์เดินเฉิดฉายเข้ามาในออฟฟิศพร้อมออกคำสั่งกับศจีที่รีบเดินตาม ในมือถือกล่องเครื่องเพชร “ช่างแต่งหน้ามาหรือยัง”
“อีกสิบห้านาทีจะมาถึงค่ะ” ศจีส่งกล่องเครื่องเพชรให้กรนันท์ “เครื่องเพชรที่คุณเกรซสั่งค่ะ”
กรนันท์เปิดกล่องดูเห็นสร้อยเพชรเส้นไม่ใหญ่พอก็เบ้ปาก “เอาเส้นที่ใหญ่กว่านี้มา” กรนันท์ส่งคืนศจี
กรนันท์เดินต่อเพื่อไปที่ห้องรับรอง ศจีแอบทำหน้าเบื่อเดินตาม บุษกรวิ่งมาพร้อมชุดที่เพิ่งมาส่ง
ศจีรีบรับชุดต่อจากบุษกร รีบโชว์ให้กรนันท์ดู “ชุดที่คุณเกรซสั่งไว้มาส่งแล้วค่ะ”
กรนันท์เบ้ปาก มองไม่พอใจ “ชุดสีเพี้ยนไม่เห็นเหมือนสีที่ชั้นสั่งไว้เลย เอาไปเปลี่ยนเดี๋ยวนี้ ชั้นไม่ใส่”
กรนันท์เดินตรงไปเข้าไปในห้องรับรอง ศจีหน้าเสียส่งชุดคืนให้บุษกร รีบเดินตามเข้าไปในห้อง
ห้องรับรอง กรนันท์เดินเข้ามาในห้อง นั่งลงที่โซฟา มองดูหลอดไฟและของตกแต่งในห้องอย่างไม่ชอบใจ “หาแจกันใบใหม่มาเปลี่ยนแทนใบนี้ด้วย เอาที่สีมันเข้ากับห้องนี้หน่อย รูปนั่นก็ด้วยเชยขนาดนี้ ใครเอา มาแขวนไว้เนี่ย อ่อ แล้วให้คนมาเปลี่ยนหลอดไฟใหม่ด้วย เลือกหลอดที่มันสว่างๆ เข้าไว้ เวลาถ่ายรูปออกมา หน้าฉันจะได้ไม่หมอง” กรนันท์มองนาฬิกาข้อมือ “ขอทุกอย่างให้เรียบร้อยในอีกครึ่งชั่วโมง ก่อนคนจากนิตยสารจะมาสัมภาษณ์ฉัน”
กรนันท์เดินออกไปจากห้องรับรองอย่างไม่สนใจว่าศจีกำลังจะกรีดร้องเพราะทนไม่ไหว
อีกมุมในออฟฟิศ ศจีเครียดจัดอยู่กับแก๊งสาวออฟฟิศ พร้อมชุดของกรนันท์ที่ต้องเอาไปเปลี่ยน
“โอ๊ยยย ทุกอย่างต้องเสร็จในครึ่งชั่วโมง ฉันเป็นเลขาหรือทาสในเรือนเบี้ยเนี่ย ไปเอาหวายมาเฆี่ยนกัน เลยดีกว่าไหม”
บุษกรล้อ “โถ..อีเย็น เอ๊ย...ใจเย็นๆ ค่ะพี่ศจี เราต้องตั้งสติไว้ ค่อยๆ ลำดับความสำคัญ ว่าต้องทำอะไร ก่อนหลัง ยังไงก็ต้องทันแน่ๆ ค่ะ”
ชนิตาเปรย “โอ๊ย ยัยบัว กว่าจะลำดับเสร็จ ก็หมดเวลาที่คุณเกรซให้ไว้แล้วล่ะย่ะ สั่งงานมากมายก่ายกอง ขนาดนั้น ตกลงพี่ศจีเป็นเลขาคุณคณินหรือเลขาคุณเกรซกันแน่”
ศจีพูดหมือนอยากร้องไห้ “ฉันอยากจะลาออกให้รู้แล้วรู้รอด จะหนีไปพักใจไกลๆ ไม่ต้องเจอใคร”