บทละครโทรทัศน์ จัดรัก..วิวาห์ลวง ตอนที่ 11 (1/2) หน้า 2
ทันใดนั้นมือถือจูนดังขึ้น เห็นว่าเป็น “แพต” โทรมา จูนกดรับสาย “สวัสดีค่ะคุณแพต”
“เดี๋ยววันนี้ที่เราจะต้องไปดูห้องจัดเลี้ยง แพตขอเลื่อนขึ้นมาเป็น10 โมงนะคะ พอดีแพตกับโน้ตมีธุระต่อ ...ขอบคุณมากค่ะ” แพตวางสาย แล้วหันมาเห็นฮันนี่พยายามสะบัดแขน ขา คอ นิ้วทั้งตัว “ทำอะไรอ่ะพี่ฮันนี่!?”
“วอร์มร่างกายไง! เดี๋ยวถ้าเจอหน้านังฮอบบิทขาสั้น ฉันจะจัดให้สาสม! ให้มันรู้ซะบ้างว่าโน้ตเป็นของใคร!”
“แล้วพี่โทรบอกโน้ตแล้วหรือยังว่าวันนี้ Cancel ไม่ต้องไปแล้ว”
“เรียบร้อย!”
แพตกับฮันนี่ท่าทางมุ่งมั่นอยากจัดการจูนเต็มที่ หยิบกระเป๋าออกจากคอนโดไป
ที่ห้องอาร์ม กุญแจล็อคประตูห้องนอนจากด้านนอก อาร์มถือจานไข่ดาวกับไส้กรอก เปิดประตูเดินเข้ามาในห้อง เมเปิ้ลนั่งชันตัวขดอยู่ที่มุมหนึ่งของห้อง
“ทำไมไปนั่งตรงนั้นล่ะครับ? มานั่งบนเตียงดีๆดีกว่านะ...” เมเปิ้ลไม่ขยับ อาร์มวางจานไข่ดาวลงบนโต๊ะ เห็นว่าจานข้าวผัดที่เอามาให้เมื่อคืนยังอยู่เต็มจาน “แน่ะ! ข้าวก็ไม่ยอมกิน ดื้อจริงๆเลยเรา มานั่งนี่สิครับ”
เมเปิ้ลส่ายหน้ากลัวๆ อาร์มเดินเข้ามาแล้วจับตัวเมเปิ้ล
“พี่ปล่อยหนู!! อย่าทำอะไรหนูนะ...”
อาร์มวางเมเปิ้ลลงที่เตียงอย่างทะนุถนอม แต่เมเปิ้ลรีบถดตัวหนี อาร์มหันไปหยิบจานไข่ดาว ไส้กรอก “ทานหน่อยนะครับ” อาร์มใช้ช้อนตัดใส่กรอกแล้วจะป้อนเมเปิ้ล
“ปล่อยหนูไปเถอะค่ะพี่ ป่านนี้พ่อกับแม่เป็นห่วงหนูแย่แล้ว”
“พี่ใช้มือถือเมเปิ้ลส่งข้อความไปบอกแม่แล้ว ว่าเมเปิ้ลมาค้างบ้านเพื่อน”
เมเปิ้ลอึ้งไป “พี่บอกว่าพี่ชอบหนู แล้วทำไมพี่ทำกับหนูแบบนี้ล่ะคะ?”
“เชื่อพี่สิ ไม่มีใครดูแลเมเปิ้ลได้ดีเท่าพี่หรอก ไม่ต้องกลัวนะ เดี๋ยวพี่จะถ่ายคลิปเราอัพลงให้คนเห็นทุกวันเลย เมเปิ้ลอยากจะทำอะไรบอกพี่ได้เลยนะ”
“หนูอยากกลับบ้าน พี่ขังหนูไว้แบบนี้ตลอดไปไม่ได้หรอก เดี๋ยวถ้ามีคนรู้ เค้าก็ต้องมาตามหาหนู แล้วพี่ก็จะถูกจับ”
“จับไม่ได้หรอก ไม่มีใครรู้เลยว่าพี่กับหยกคือคนคนเดียวกัน อ่ะ กินนะ” อาร์มยื่นช้อนไปให้เมเปิ้ล เมเปิ้ลยังไม่ยอมกิน อาร์มจ้องตาแข็ง “อย่าดื้อสิ...” เมเปิ้ลเริ่มกลัวเลยจำต้องกิน อาร์มยิ้ม “น่ารักมาก เดี๋ยวกินเสร็จเรามานั่งดูคลิปเก่าๆของเมเปิ้ลกันดีกว่าเนอะ พี่ไรท์เก็บไว้ทุกคลิปเลย”
เมเปิ้ลกลัวๆแทบจะร้องไห้
จูนนั่งอยู่คนเดียวพยายามทำใจให้ร่าเริงที่จะต้องเจอหน้าโน้ต จูนสูดหายใจลึกพยายามบอกตัวเอง “จิดาภาร่าเริง!! จิดาภาแฮปปี้!! ยิ้มสิยิ้ม..” จูนเอามือดันปากตัวเองให้ยิ้ม “มีความสุขเข้าไว้...” แพตกับฮันนี่เดินเข้ามา จูนยิ้มแบบที่ซ้อมไว้ รีบลุกขึ้นไหว้ร่าเริงทันที “สวัสดีค่าคุณแพต คุณฮันนี่ อ้าว แล้วคุณ...” จูนมองหาโน้ต
แพตเอ่ยนิ่งๆ “โน้ตเค้ามีงานด่วนเข้ามาน่ะค่ะ แพตเลยมาดูกับพี่ฮันนี่”
ฮันนี่ประชด “ไม่มีโน้ต ดูได้ใช่มั้ยคะ?”
“ได้สิคะ แต่เลื่อนเวลาขึ้นมาเร็วแบบนี้ ตื่นเต้นใช่มั้ยคะเจ้าสาว..ไม่ต้องห่วงนะคะ จูนจัดการทุกอย่างเรียบร้อย เพอร์เฟค! คุณแพตต้องชอบแน่ๆเลยค่ะ”
แพตกับฮันนี่หมั่นไส้ที่จูนดูร่าเริงเหมือนไม่มีอะไร
“เราไปดูห้องกันเลยดีกว่าค่ะ”