บทละครโทรทัศน์ จัดรัก..วิวาห์ลวง ตอนที่ 9 (1/2) หน้า 4
“จะตามมาทำไมล่ะ ไปนั่งที่โซฟาก่อนไป!”
“แล้วผมจะรู้ได้ไงว่าโซฟาอยู่ไหนอ่ะ!”
จูนนึกได้ “งั้นจับมือฉัน เดี๋ยวฉันพาไป!” จูนเดินถือไฟฉายจากมือถือกลับมาหาโน้ต จูนยื่นมือให้ โน้ตจับมือจูน จูนจูงโน้ตพาเดินฝ่าความมืดจะพาไปนั่งที่โซฟา
ในจังหวะนั้นโน้ตเดินเหยียบไปโดนลองบอร์ด ทำให้ลื่นไถลแล้วฉุดจูนล้มไปด้วยกัน
จูนลุกขึ้นมานั่ง หันมาดูโน้ต “คุณเป็นอะไรรึเปล่า?”
โน้ตหัวเราะขำ จูนหัวเราะด้วย “นี่บ้านคนหรือค่ายกลเนี่ย! เดินไปตรงไหนก็สะดุด”
“พูดมาก!! คุณนั่งรออยู่ตรงนี้แล้วกัน เดี๋ยวฉันมา” จูนคว้ามือถือที่เปิดไฟฉายค้างไว้แล้วลุกเดินออกไปอีกห้องนึง
โน้ตขยับลุกขึ้นยืนปัดๆตัวในความมืด ทันใดนั้นไฟในบ้านสว่างขึ้น โน้ตหันมองไปรอบๆ เห็นว่าบ้านจูนมีหนังสือวางระเกะระกะ มีลองบอร์ดอยู่มุมนึง บนโต๊ะมีซากขนมที่แจ๊คกินทิ้งไว้ เสื้อผ้าวางพาดอยู่บนพนักโซฟา จูนเดินกลับเข้ามาในห้อง เห็นสภาพห้องแล้วอึ้งไปเหมือนกัน
โน้ตแซวยิ้มๆ “นี่มันค่ายกลดอกท้อชัดๆ!”
จูนอายสุดๆ “ก็ไอ้แจ๊คน่ะสิ! ไม่อยู่แค่ 3 วันทำซะเละเทะเลย”
โน้ตเอานิ้วปาดที่ชั้นวางของ “แต่ฝุ่นหนาเหมือน 3 เดือนเลยนะ”
จูนยิ่งอาย “เลิกวิจารณ์บ้านคนอื่นได้แล้ว! หิวไม่ใช่เหรอ รีบไปหาอะไรกินเลยไป!”
โน้ตขำๆ จูนรีบผลักๆโน้ตออกจากบ้านไปเพื่อลงไปที่ครัวใต้ถุนบ้าน
จูนเปิดตู้เย็น แสงจากตู้เย็นส่องเข้าหน้า จูนค้นหาของในตู้เย็น หยิบมาดูทีละอย่าง...เห็นว่ามีแต่ผักเหี่ยวๆ กล้วยดำๆ ข้าวกล่องเซเว่นที่กินไม่หมด รางไข่โล่งๆ โน้ตชะโงกหน้าเข้ามาหน้าใกล้จูน จูนหันมาหน้าเกือบชนโน้ต
โน้ตมองสภาพในตู้เย็น “ถามจริง! นี่ตู้เย็นหรือถังขยะ!?”
จูนทั้งเขินทั้งอาย “ปากอย่างคุณ น่าปล่อยให้หิวตายจริงๆ”
“โอ้โห เลือกไม่ถูกเลย ระหว่างทนหิวตาย หรือจะทนกินกล้วยตานีปลายหวีเหี่ยวของคุณ!” โน้ตหยิบกล้วยดำๆออกมาจากตู้เย็น จูนรีบปิดตู้เย็นทันที โน้ตรีบผงะออกทันหวุดหวิดแล้วขำๆอาการจูน “โธ่ แซวเล่นแค่นี้ งอนเลยเหรอ” พอดีกับท้องร้องโครกครากอีก โน้ตยิ้มแหยๆ
จูนมองโน้ต “เชิญหาอะไรกินเองแล้วกันค่ะ!!”
โน้ตอ้อนๆ “ผมหิวมากเลยน๊า ไม่สงสารผมหน่อยเหรอ...”
“ก็มันไม่มีอะไรให้กิน จะให้ฉันทำไงล่ะ!”
“ผมรู้แล้ว…...เราควรจะกินอะไรดี” โน้ตยักคิ้วให้จูน จูนอึ้งๆไม่รู้ว่าโน้ตหมายถึงอะไร
ที่วิลล่าแพต แพตตาแดงๆบวมๆนอนอยู่บนเตียง เพราะร้องไห้จนหมดแรง ฮันนี่เปิดประตูเข้ามา แพตเด้งตัวขึ้นมาทันที