บทละครโทรทัศน์ ข้ามสีทันดร ตอนที่ 22 หน้า 3
“พวกเธออยากอยู่เหรอ...หรือแค่กลัวที่จะออกไปโดนฆ่าข้างนอก” เงินยวงถามเชิงจิตวิทยาไม่ได้อยากไล่เด็ก
“อยู่ที่นี่ พวกเธอก็ทำให้ที่นี่แย่ไปด้วย” ครูยืนกราน
“งั้นผมก็คงต้องออกไปโดนฆ่าข้างนอกนั่นแหละครับ”
“พอเถอะ ๆ ไม่มีใครต้องออกไปไหนทั้งนั้น”
“จริงเหรอครับแม่อร”
“แม่อรแน่ใจเหรอคะ” เงินยวงดีใจแทนโอ๊คกับบอมบ์แต่ถามหยั่งเชิง
“อืม...”
ครูไม่เห็นด้วย “โธ่! แม่อร...เด็กปรกติก็รับมือยากอยู่แล้ว ทำไมต้องเอาไอ้พวกเดนคนพวกนี้ไว้ให้เดือดร้อนด้วยล่ะแม่อร”
“ครูคะ...ครูลืมไปแล้วเหรอว่าพวกเราสร้างบ้านโอบอุ้มนี้ขึ้นมาเพื่ออะไร?” ครูได้สติ...หลบตาต่ำ
“ฉันเชื่อว่าเด็ก 2 คนนี้ไม่ได้นิสัยแย่มาตั้งแต่แรก เขาถูกสังคมแย่ ๆ หล่อหลอมให้เป็นแบบนี้ ฉันเองก็เคยเป็น...ครูเองก็เคยเป็นแบบนั้นไม่ใช่เหรอ” ครูเงียบด้วยสำนึก
“แต่เราก็เปลี่ยนได้ไม่ใช่เหรอ ดูเราตอนนี้สิเราเป็นยังไง ครูเคยคิดเหรอว่า เราจะมาถึงตรงนี้ได้”
“ตอนนั้นผมเลวกว่าไอ้ 2 คนนี้เยอะเลยครับแม่อร”
“โห...ครู” ทุกคนหลุดยิ้มออกมาได้
“งั้นแสดงว่าเด็ก 2 คนนี้อยู่ที่นี่ต่อได้ใช่มั้ยคะ” แม่อรพยักหน้ากับครู และเงินยวง
“ไชโย!”
“ต่อไปพวกเราต้องร่วมมือกันแล้วนะ”
“ครับ แม่อร”
“เป็นห่วงแต่ดวล ไม่รู้จะเป็นไงบ้าง”
บอมบ์ลังเลสักพักก่อนจะพูดออกมา “แม่อรครับ ผมรู้ว่าทับทิมมันจะไปไหน”
งานปาร์ตี้น้ำชาเล็ก ๆ สวาทวิมลและเพื่อนของเธอนัดสังสรรค์กัน เพื่อพูดคุยกันตามปรกติที่นัดกันทุก ๆ เดือน
สวาทวิมลนั่งซึมจนเพื่อนสังเกตเห็น
“เป็นอะไรของเธอนะสวาท มาสังสรรค์แท้ ๆ กลับมานั่งซึม”
“ไม่มีอะไรหรอก คิดเรื่องงานนิดหน่อยน่ะ”
“นี่สวาทเธอจำกฏของกลุ่มเราไม่ได้เหรอ ห้ามเอาเรื่องงานมาเครียดเวลานัดเจอกันน่ะ”