บทละครโทรทัศน์ Unlucky Ploy ชีช้ำกะหล่ำพลอย ตอน 4 หน้า 4

กลับมาละ” พลอยหน้าเศร้า นายได้ยินเรื่องพลอยสวยก็มีสีหน้าตกใจ

พลอยบ่นๆ “ไม่รู้นางกินอะไรนะ ยังสวยเหมือนเดิม แถมหน้าก็เด็กด้วยอะ ไม่แก่ลงเลย และดูฉันสิ แก่ลงๆอะ”

นายหน้าเครียด ในขณะที่พลอยเล่าต่อเป็นชุดโดยไม่รู้เรื่อง รู้ราวอะไร

พลอยเล่าต่อ “ตอนเพื่อนๆของฉันบอกว่านางหายไปเนี่ยนะ ฉันนี้โครตจะสบายใจเลยอะ ที่รู้ว่าตัวเองไม่ต้องโดนเปรียบเทียบอีกแล้ว ฉันนะไปงานเลี้ยงรุ่นไปเจอเพื่อน” นายไม่พูดอะไร ฟังนิ่ง

พลอยพูดต่อเซ็งๆ “แต่ว่านะ มันก็กลับมาแย่เหมือนเดิมอีก ฉันเจอพลอยสวย แถมฉันยังตะโกนให้กำลังใจนางเข้าไปอีก” นายหยิบน้ำมาดื่ม ฟังพลอยด้วยความอึดอัด ไม่อยากฟัง แต่ก็ต้องฟัง  พลอยตักข้าวคำโตขึ้นมากินด้วยอารมณ์หงุดหงิด

นายเดินออกจากร้านอาหารเดินมาตามทาง นายเห็นภาพในอนาคตขึ้นอีกครั้ง

พลอยเดินออกมาจากร้านแล้วยิ้มให้นาย

นายหันไปมอง พลอยที่เดินออกมาจากร้าน พลอยเดินออกมาจากร้าน แล้วยิ้มให้นาย เหมือนภาพที่นายเห็นเมื่อครู่ นายอึ้งๆ แปลกใจทำไมต้องเห็นเหตุการณ์ล่วงหน้าเกี่ยวกับพลอยตลอด         

“คืนนี้อากาศดีจังเลยเนอะ ชิลดีจัง”

นายไม่สนใจที่พลอยพูด เดินนำไป พลอยเดินตามนายไป

ถนนในซอยตอนกลางคืน นายและพลอยเดินกลับบ้านไปด้วยกัน พลอยเล่าเรื่องต่างๆให้นายฟังไปเรื่อย

“ตอนที่รู้ว่าคุณเจอเรื่องแย่ๆแบบฉันมันทำฉันก็รู้สึกดีขึ้นเลยนะ”

นายเดินไปตามทาง ไม่พูดอะไร แต่ตั้งใจฟังที่พลอยพูด

พลอยพูดต่อ “ฉันเคยคิดว่า คงมีแต่ฉันหละมั่งที่เจอแต่เรื่องแบบนี้ เพราะว่าฉันทำตัวไม่เอาไหน ทำตัวแย่ๆ แต่พอมารู้ว่าคนเก่งๆอย่างคุณก็ถูกทิ้งกลางงานแต่งงานได้เหมือนกันเนอะ” นายเหล่มอง ไม่ได้รู้สึกดีด้วย

พลอยยิ้มแห้งแล้วพูดจากใจ “ฉันขอโทษนะ แต่ว่าเรื่องของคุณ มันทำให้ฉันรู้สึกดีขึ้นจริงๆ”

นายและ พลอย ก็เดินต่อไปเรื่อยๆ มีลมพัด ดอกไม้ปลิวตกลงมาดูโรแมนติก สวยงาม

นายและพลอยเดินมาหยุดอยู่ที่หน้าบ้าน พลอยหันหน้ามาคุยกับนาย

“แล้วเรื่องประตู คุณจะเอายังไงต่อดีอะ”

นายพูดนิ่ง “เอาตู้ปิดไว้ก็พอแล้ว”