บทละครโทรทัศน์ Unlucky Ploy ชีช้ำกะหล่ำพลอย ตอน 7 หน้า 9

พลอยและนายเดินกลับบ้านพร้อมกัน พลอยแอบเหล่มองปิ่นโตที่นายถืออยู่ อยากรู้ว่านายชอบอาหารที่ตนทำไหม แต่นายไม่พูดอะไร พลอยเลยเป็นฝ่ายพูดแทน

“เอามาค่ะ ฉันถือให้”

พลอยแย่งปิ่นโตมา จะถือ แต่นายไม่ยอม เอาหลบ จะถือเอง

“ไม่เป็นไร”

พลอยไม่ยอม เอื้อมมือไปจะถือ “เอามาเถอะค่ะ ยังไงฉันต้องเอาไปล้างอยู่แล้ว”

“ไม่เป็นไร ผมถือได้”

พลอยหน้าเสียไปนิดๆที่นายไม่ยอมให้ช่วยถือ เอาแต่ปฏิเสธ แถมไม่พูดอะไรเลย

นายเหล่มองหน้าพลอย รู้ว่าพลอยคิดอะไรก็พูดมีฟอร์ม “ขอบคุณนะ”  พลอยหันไปมองหน้านายอึ้งๆ ไม่คิดว่านายจะพูดขอบคุณ นายยังวางฟอร์ม “อร่อยมาก”

พลอยได้ยินนายชมว่าอร่อย ก็เผลออมยิ้ม ดีใจ แต่พยายามทำหน้านิ่ง เก็บอาการ ทั้งที่ในใจเขินมาก

“แหงสิ ฉันทำเองเลยนะ”

พลอย และนายเดินไปตามทาง ท่ามกลางดอกหญ้าที่โปรยปราย บรรยากาศโรแมนติก ด้านหลัง ซูซานเดินเมากลับบ้านมาพอดี นายหันไปเห็นซูซาน ก็ตกใจ กลัวซูซานมาเห็นตนอยู่กับพลอย เลยรีบจับมือพลอย แล้ววิ่งหลบเข้าไปอีกซอยอย่างรวดเร็ว

พลอยงง “มีอะไรหรอคุณ”

“พี่ผม”

นายพาพลอยเข้ามาหลบที่ซอก หลังเสาไฟฟ้า ทั้งสองเบียดกันหลบซูซาน

ซูซานก้มหาของบนพื้น “ตุ้มหู หายไปไหน”

พลอยมองหน้านาย ที่อยู่ใกล้ตนมากเขินๆ เป็นครั้งแรกที่ได้อยู่ใกล้นายขนาดนี้ พลอยพยายามกลั้นหายใจ พอดีกับมีรถขับผ่านมา ไฟจากรถสาดเข้ามาบริเวณที่นายพลอยหลบอยู่ นายเลยต้องรีบเบียดพลอยเข้าไปในซอกอย่างรวดเร็ว ทำให้หน้านายไปโดนแก้มพลอยโดยไม่ตั้งใจ นายตกใจ อยู่ๆใจก็เต้นไม่เป็นจังหวะ พลอยที่อยู่ในอ้อมกอดนายใจเต้นไม่แพ้กัน

“เจอล่ะ” ซูซานเจอตุ้มหูแล้ว ก็เดินเลยซอกที่ทั้งสองคนอยู่ เข้าบ้านไป

นายผละออกจากพลอยช้าๆ แม้ใจจะตื่นเต้น แต่พยายามเก็บอาการ พลอยและนายเหมือนตกอยู่ในภวังค์ นายตั้งสติ แล้วพยายามทำตัวปกติ พลอยและนายเดินออกมาจากซอก

พลอยถามแก้เขิน “ทำไมเราต้องแอบด้วยคะ เราทำอะไรผิดเหรอ”